Na de laatste operatie heeft Marion nog enkele wedstrijdjes (tweemaal bij de Mol te Dordrecht en eenmaal op het Bredase Moleneind) gereden. Puur om weer wat wedstrijdritme op te doen. Ging bovenverwachting goed. Vervolgens is ze naar het Spaanse Calpe vertrokken, waar ze 8 dagen perfect heeft kunnen trainen in een perfecte omgeving: een rustig appartement, een prima achterland en perfecte weersomstandigheden. Het was onbewolkt tot halfbewolkt, een temperatuur van 18-24 graden en……. eindelijk eens geen regen, zoals al weken in Nederland.
Dagelijks trainde ze in de ochtend een 80 tot 100 kilometer, waarbij de Coll de Rates (zie fotoboek) en de klim naar Guadelest centraal stonden, om vervolgens in de luxe spa of aan de rand van het zwembad terug de energie op te doen voor de volgende dag. Conditioneel zou ze nu op een niveau moeten zijn dat het koersen zou moeten lukken. Alleen de snelheid en het wedstrijdritme zal ze nog moeten verbeteren, evenals het verliezen van de schrik voor het rijden in het peloton. Dit kan maar op een manier en dat is koersen.
Gisteren maakte ze hiermee de start in de koers voor elite-vrouwen van het Belgische Evergem (zie fotoboek) over 80 kilometer met 143 rensters aan de start. Zoals verwacht reed Marion om het gevoel terug te krijgen achteraan in het peloton, op safe. Ondanks dat er talrijke rensters werden gelost, reed Marion probleemloos de koers in het peloton uit. In de massale aankomst mengde ze zich zoals verwacht niet. Ze had er een goed gevoel over.
Vandaag reed ze bij de BWF de wedstrijd op het rondje van de Oosterhoutse Warande. Er was verder niets te koersen. Ze reed tussen de mannen, wat zeker op dit lastige rondje, pittig is. Ze werd bij de mannen 21ste en kon als eerste vrouw de bloemen mee naar huis nemen. Het ging er meer om dat ze weer wat “kwaliteitskilometers” opgedaan heeft.