Artikel uit Issue-sport, maart 2004

Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda Marion Bax:

“Het was nu of nooit”

Door Sylvie Smeets

Al vier keer was ze genomineerd voor Sportvrouw van het jaar voor Groot-Breda. Steeds miste ze, ondanks haar uitstekende fietsprestaties, net de boot. Dit jaar moest ze opboksen tegen zwemster Sandra Temmerman en atlete Melissa Boekelman. Een zware dobber, maar Marion heeft zich nog nooit snel uit het veld laten slaan en nu was ze dat ook zeker niet van plan. En terecht: Wielrenster Marion Bax uit Bavel is half februari dan toch eindelijk verkozen tot sportvrouw van het jaar voor Groot Breda.

“Zo’n titel halen is perfect natuurlijk. Het was nu of nooit, want het seizoen 2004 wordt m’n laatste jaar op niveau,” vertelt Marion die ondanks haar 47 jaar nog steeds bij de elitevrouwen fietst. “Het kost me wel steeds meer energie om met topsporters als Leontien van Moorsel mee te komen hoor,” geeft Marion toe aan de vooravond van het vertrek naar haar hoogtetraining in Spanje. “Na deze training zet ik in Zuid Frankrijk nog even de puntjes op de i en zou ik klaar moeten zijn voor de laatste wedstrijden van mijn carrière.”

Fantastische carrière
Eind oktober stopt Marion met het fietsen op hoog niveau. “Alle doelen zijn zo´n beetje bereikt en er is meer dan alleen maar topsport. De laatste zes jaar heb ik alle vrije tijd in het fietsen gestoken. Ik zit zo´n twintig tot dertig uur in de week op de fiets. Het wordt tijd voor wat anders.” Op de vraag wat ze na haar fietscarrière gaat doen kan ze nog geen antwoord geven. “Ik ga me eerst honderd procent op de laatste wedstrijden richten, daarna zie ik het wel. Als ik daar nu over na ga denken, leidt me dat te veel af.” En dat is niet de bedoeling want er staan nog twee grote en belangrijke wedstrijden op de rol: de EK in Portugal en de WK in Oostenrijk. Wat Marion daar ook bereikt, ze kan terugkijken op een fantastische carrière. Ze heeft zo langzamerhand wel bereikt wat ze wilde. “Ik heb er echt alles uit gehaald wat erin zat.” Bij alle wedstrijden om de wereldtitels heeft deze topvrouw dan ook op het podium gestaan: zowel op de weg in Oostenrijk als bij het tijdrijden werd ze derde. Op de onderdelen puntenkoers en sprint is ze wereldkampioen en naast deze gouden plakken, hengelde ze bij de achtervolging in Manchester een zilveren medaille binnen. Op de 500 meter maakte ze het rijtje compleet met brons.

Smakkerd
En dit terwijl ze op haar veertigste dacht dat ze nooit meer zou fietsen. “Ik maakte toen zo´n smakkerd dat ik mijn linker knieschijf brak en m´n rechter verbrijzelde. De maanden bedrust, gaven me de drive om op m´n veertigste toch nog met de cyclosportieven mee te willen. Het kon toch niet zomaar voorbij zijn?” Marion weet niet beter dan dat ze fietst. Vanaf haar 16de combineerde ze haar studie verpleegkunde al met fietsen in de subtop.Vanaf haar 27ste was ze altijd te vinden tussen de recreatieve toergroepen.

Terug in het zadel
Na haar ongeluk knokte ze zich terug op het zadel en sloot aan bij de cyclosportieven. Daar vonden ze haar conditie en snelheid zo goed dat ze haar richting wedstrijden stuurde. En terecht. Ze haalde vanaf haar veertigste het hoogst haalbare. Nu is ze zelfs beloond met de titel Sportvrouw van 2003 voor Groot Breda. “Deze titel is mooi meegenomen. Na vier nominaties op rij ging ik eigenlijk heel nuchter de verkiezing in. Ik was dus behoorlijk verrast dat ik dit jaar wél met de award naar huis mocht.”

Combineren
Hoe Marion het wielrennen kan combineren met haar werk? Als ic-verpleegkundige in het Amphia Ziekenhuis heeft ze prettige collega´s die altijd paraat staan een dienst over te nemen als Marion een wedstrijd heeft. “Verder kost het me vakantiedagen.” Daarbij komt dat Marion door het ongeluk nog maar parttime werkt. “Ook als ik straks stop met het grote werk, moet ik altijd blijven fietsen om de kracht in m´n knieën te behouden. Je begrijpt dat fietsen nooit een straf voor me zou zijn,” lacht ze.

Als je meer over Marion Bax wil weten, kijk dan op http://www.marionbax.nl