Vitale vijftiger

Je bent vijftig en je fietst nog steeds bij de elite-vrouwen. En hard ook! Het is eigenlijk stuitend dat sommige jonge meiden van in de twintig niet eens aan je achterwiel kunnen komen.
Maar goed, om top te zijn, moet je ook top trainen. Dus wat doe je dan als je net een week in Sankt Johann bent geweest waar je twee zilveren plakken aan je al fantastische totaal hebt toegevoegd? Dan kom je thuis in Bavel en ga je……. weer fietsen.
Niks rustdag, niks benen omhoog, pintje erbij en tv kijken. Je start gewoon in de ronde van Oudewater en geeft zo hard gas dat je de ene na de andere premie in je zak steekt, waardoor je ook nog eens uitgeroepen wordt tot de meest strijdlustige renner. O, ja, je wordt uiteindelijk derde. Weer op het podium dus. Je bent vijftig en denkt: misschien dat ik toch nog maar een tijdje doorga. Gek? Nee, niet als je Marion Bax heet.

RF

Afgelopen zaterdag stond Marion aan de start van de ronde van Oudewater. Was op zich al bijzonder. Woensdag reed ze nog in Oostenrijk het WK tijdrijden, donderdag het WK weg, vrijdag reisdag naar huis en vandaag dan hier aan de start.
Het betrof een wedstrijd over 60 kilometer voor elite-vrouwen. De wedstrijd was perfect georganiseerd, werd op een mooi parcours verreden en men strooide met premies. Er stonden 45 rensters aan de start. Er werd voortdurend hard gereden; men realiseerde de 60 kilometer tenslotte in iets meer dan anderhalf uur. Er waren talrijke ontsnappingen, maar mede door de regen van premies werden alle plooien snel weer glad getrokken.
De koers werd tenslotte beslist in een massasprint, welke werd aangetrokken door de Japanse Mashimo. Bleek teveel van het goede. Rappe Marieke Verhoeven werd aldus gelanceerd en won. Marion had zich slim in het wiel van Marieke genesteld en werd aldus knap derde. Alleen de gehaaide en brutale Lianne Wagtho kon nog net over Marion heen komen.
Weer eens een podiumplaats bij de elite-vrouwen, was even geleden. Daar kreeg Marion tevens de prijs toegekend van de meest strijdlustige renster! Kwam nog eens bovenop de vier premies die Marion al gepakt had. Zie foto’s in fotoboek van Christ Verkooijen.
Uitslag ronde van Oudewater voor elite-vrouwen-zonder-contract:
1. Marieke Verhoeven, Erp
2. Lianne Wagtho, Delft
3. Marion Bax, Bavel
4. Helma de Jong, Groningen
5. Sofie van Horik, Heukelum
6. Wietske Bol, Avenhorn
7. Hanneke Snijders, ’s-Gravenmoer
8. Natasja Berkhout, Rotterdam
9. Masami Mashimo, Japan
10. Susan Hartog, Jisp
11. Susanne van As, Roosendaal
12. Krista Meesterburrie, Alphen aan de Rijn
13. Anneke Lubeek, Puttershoek
14. Mika Ogishima, Japan
15. Rian Nijmeijer, Utrecht
16. Linda Kroes, Raalte
17. Erika Broekema, Wildervank
18. Veronique Duivelshof, Eindhoven
19. Nicoline van der Vaart, Delft
20. Kristel Verkooijen, Chaam

Vandaag toog Marion dan weer naar het Waalse Comines, waar een koers voor elite-vrouwen over 81 kilometer op het programma stond.
Snel na de start reden twee rensters weg en bleven eigenlijk de hele koers vooruit rijden, zij het dat er half koers vijf rensters bijkwamen. Even reed er nog een tweede groep weg uit het peloton en een derde groep. Deze twee groepen kwam weer samen, waarna ook het peloton weer aansloot. Kortom veel leven in de brouwerij, waar ook Marion weer ruimschoots bij betrokken was. Een twintig kilometer voor de finish, toen de kopgroep definitief weg leek te zijn, reed er een groep weg van acht rensters, waaronder Marion. De verstandhouding was goed en het gat werd zienderogen kleiner. De kopgroep bleef evenwel buiten schot en kon sprinten voor de overwinning. De groep van Marion reed vanaf de achtste prijs, Marion had nogal wat kruit verschoten, doch wist nog als dertiende te finishen. Sofie de Vuyst won de koers door de laatste ronde weg te springen met Greetje de Vos en haar in de sprint te kloppen. Zie fotoboek, foto’s van Luc Blouwe.
Uitslag van de ronde van Comines:
1. Sofie De Vuyst
2. Greetje Devos
3. Sylvia Debboudt
4. Liliane Leenknegt
5. Ilse Fiers
6. An de Keyser
7. Evelien Debboudt
8. Ilse Geldof
9. Nana Steensens
10. Anja Nobus
11. Caroline van Peteghem
12. Lensy Debboudt
13. Marion Bax, Nederland
14. Patricia Thys
15. Veerle Ingels
16. Ines Claes
17. Charlotte van Damme
18. Laurence Melys
19. Ilse van de Pontseele
20. Adeline Devestele

Afgelopen week nam Marion deel aan het WK voor Masters te Sankt Johann in Tirol. Ze opende de week met de Radweltpokal, de wereldbeker voor Masters. Dit wordt gezien als het officieuze wereldkampioenschap. Woensdag reed ze het WK tijdrijden en een dag later het WK wegrit. De week verliep uiterst succesvol voor haar, hoewel ze stiekum op de regenboogtrui op het onderdeel tijdrit had gehoopt.

In de Radweltpokal reed er een duo als een speer de Huberhohe op, een klim van twee kilometer met sommige stukken boven de 10 %. Dit is een klim die Marion, als niet-klimster, gewoon niet ligt en telkens weer voor haar het kritieke punt in de wedstrijd is. Dit duo, Ann Plant (GBR) en Lubov Vasilkova (Rusland), reed weg, achtervolgt door Marion en de Italiaanse Angela Bertorelli. In tegenstelling tot de meeste Italianen, wilde deze wel rijden. De rest was gezien. Beetje bij beetje kwamen ze dichter, mn. door de inspanning van Marion, doch toen men van voren echt in de gaten kreeg dat het achtervolgende duo aan zou sluiten, trok men op de laatste klim nog eens extra door. Hiedoor was de slag definitief gevallen. Vasilkova won voor Plant, Marion won zeer gedecideerd de sprint voor het brons. Die was binnen, de druk was van de ketel.
Twee dagen later werd het WK tijdrijden voor Masters verreden over 20 kilometer op een prachtig parcours: 10 km. heen, keren op een “Parkplatz” en op dezelfde weg terug. Net voor het keerpunt zit er een klimmetje, “drie viaducten” lang, doch iets stijler. Marion had het hier stilletjes echt op staan en had de vorige uitslagen nog eens doorgenomen en geconcludeerd dat misschien wel de eerste plaats erin zou zitten. Alles verliep perfect, de benen “vielen” goed en de tijd was ook prima: 29.26.90, wat een gemiddelde van 40,8 kilometer per uur betekent. Dan denk je ver binnen te zijn. Tot de Australische Lorraine Schutz (tot dan nooit in Sankt Johann gereden) binnenkomt en een tijd realiseert van 29.01.01. Een gemiddelde van 41.4 kilometer per uur en dat voor vrouwen van 50 jaar en ouder! Wel was de door Marion gerealiseerde tijd goed voor het zilver. De Amerikaanse Cynthia Swain pakte brons met een tijd van 30.14.84. Marion had op een beetje meer gehoopt, doch was dik content. Zeker als je de renner Schutz eens bekijkt. Het was een renner met precies de bouw die een renner moet hebben: bovenlijf iel, geen gram vet en voor een fondrenner erg stevig gebouwde benen. Is gewoon een klassebak. En dan moet je erkennen dat ze, zeker die dag, de betere is.
Extra verheugd was Marion toen bleek dat de Italiaan Francesco Moser, een der beste renners allertijden, een van de beste tijdrijders allertijden en bovendien voormalig werelduurrecordhouder, de medailles en de bijbehorende bekers uit zou reiken. De hand schudden en kussen ontvangen van zo’n monument in de wielrennerij moet je wat doen. Overigens had ze eerder op het WK baan te Manchester een soortgelijke ervaring, toen Graeme Obree deze taak tot zich genomen had.
Tot en met woensdag dus een prima resultaat: zilver en brons. Wat zou het donderdag doen, bij de WK wegrit?
Het was donderdag goed weer, Marion leek weer goed voorbereid, doch de vraag is “hoe houden de benen zich daags na de tijdrit?” (niet alle rensters reden die) en niet te vergeten……. “Wat doet die Schutz bergop, op de klim die Marion toch al niet ligt?”. Hans, echtgenoot en de begeleider, had het goed ingeschat……. “let op, die Schutz rijdt ook hard bergop!”. Dus er lag al snel een probleem in de koers. Schutz trok van onder aan de klim alles op het lint, velen moesten er meteen af, Schutz nam Plant, Vasilkova en de Italiaanse Dal Santo op sleeptouw, Marion bleef met nog zes anderen achter. Gedaan zou je zeggen, zeker als je dan meemaakt dat de meesten ook nog verzaken mee het gat dicht te rijden. Gelukkig wilde een Italiaanse wel rijden. Maar het hielp allemaal niet veel. Tot aan de tweede klim bij Schwendt er plots twee bergop weg wilde rijden……..(?) Marion liet ze een klein gaatje pakken, gebruikte ze net voor de top als springplank en kleste door. Het gat op de kopgroep was toen dik dertig seconden. Ze gooide zich als een bezetene in de toch al snelle afdaling naar Kossen, met de gedachte “nu ben ik hooguit vijf, de medailles zijn weg……. dus ik heb niets te verliezen”. Bij het ronden van de rotonde van Kossen was het gat al een stuk kleiner en kreeg ze de kopgroep in het zicht. Ze wilde voor de derde klim aansluiten, anders liep ze het risico dat de kopgroep juist daar weer verder weg zou lopen (wat daar maandag ook al was gebeurd!). Het lukte, ze sloot daar aan en kon even gaan linken om bij te komen, om vervolgens ook weer mee te draaien. De door Hans gesuggereerde gedachte “om in geval van” weg te springen zou geen goede geweest zijn, met een hardrijder als Schutz in de groep. Dit zijn types, die hard rijden, maar van de koers niets begrijpen en in dat soort situaties naar alles springen wat beweegt. Of dat koerstechnisch nu goed is of niet ze rijden er naartoe. Dit vijftal kon dus gaan sprinten voor de wereldtitel. In die sprint koos Marion voor het achterwiel van Vasilkova. Op zich een goed wiel, maar of je in dit wiel moet zitten en wachten tot ze aangaat. Beter zou misschien geweest zijn vanuit een gaatje redelijk vroeg aan te gaan. Maar dat moet na zo’n achtervolging wel gaan. Bovendien ging Schutz, wel als een strijkijzer overigens, erg vroeg aan en moest Marion verplicht over de wind sprinten, anders had ze Schutz als “opstakel” tegen gekomen. Marion kwam nog wel, maar helaas te laat…….. weg de kans om volgend jaar eventueel het hele jaar met die trui te mogen koersen. Vasilkova won, Marion twee en Ann Plant derde, Catarina Dal Santo (Italie) vierde en de Australische Schutz vijfde. De Francaise Annie Contardo won de sprint van het achtervolgende groepje, wat nog 1.04 minuten verloor. Marion kon na een formidabel gereden koers alleen maar tevreden zijn, zoals ze ook over de hele week niet meer kan zijn dan dik tevreden! Drie keer op het podium, ze was de enige deze week!
Foto’s volgen op korte termijn.

Afgelopen zondag reed Marion een wedstrijd voor elite-vrouwen over 60 kilometer te Gouda. Er stonden vijftig rensters aan de start, waaronder weer de nodige buitenlanders, zoals Zweden, Australiers en Japanners. De wedstrijd werd verreden op het clubparcours van Excelsior, wat het nodige draaien en keren betekent. Na de nodige ontsnappingen reed in de finale de Australische Emma Mackie weg. Ze leek definitief buiten schot, maar het peloton kwam tot op vijftig meter terug. Toen sprong Njisk Nauta, een hardrijdster. Zij sloot aan en dat was de definitieve slag. De Australische won gemakkelijk in de sprint. Nadat Marion in twee premiesprints een premie had gepakt, liet ze de laatste premiesprint schieten, om nadien meteen samen met oa. Reza Ravensteijn weg te springen. Het was het moment, nog vijf ronden te gaan, doch het peloton deed er alles aan om dit trio terug te pakken. Dit lukte. Meteen sprong de Japanse Mashimo weg en werd zo derde. Marion wist in de sprint van het peloton naar de tiende plaats in de uitslag te rijden. Zie fotoboek voor serie mooie foto’s van Koos ’t Hart.

1. Emma Mackie, AUSTRALIE
2. Njisk Nauta, AMSTERDAM
3. Masami Mashimo, JAPAN
4. Mika Ogishima, JAPAN
5. Caroline Eriksson, Zweden
6. Sandra Hoekzema, SNEEK
7. Helma de Jong, GRONINGEN
8. Sandra van Veghel, ROSMALEN
9. Elke Riedl, WETERINGBRUG
10. Marion Bax, BAVEL
11. Lianne Waghto, DELFT
12. Mascha Pijnenborg, DRUNEN
13. Marielle Kerste, HARMELEN
14. Sofie van Horik, HEUKELUM
15. Catharina Mulders, TILBURG
16. Erika Broekema, WILDERVANK
17. Margriet Engelsma, NOORDWIJK GN
18. Christy Verkerk, LIENDEN
19. Rian Nijmeijer, UTRECHT
20. Sanne Fictoor, WIJK BIJ DUURSTEDE

Twee dagen later stond ze aan de start in het Belgische Brasschaat voor de “1000 euro koers”. De eerste twintig van de rit-in-lijn mogen starten in de afvalkoers en strijden om de 1000 euro. Er waren veel rensters op af gekomen, waaronder een aantal goede Nederlanders, die zwaar in de slag gingen om zoveel mogelijk rensters in de finale te hebben en dus meer kans op de 1000 euro. De koers werd in de regen verreden, deels over kasseien. Met de kampioenschappen van Oostenrijk van volgende week in het vooruitzicht, wilde Marion niet teveel risico’s lopen. In de laatste ronde deed ze nog wel even mee, doch toen ze even in de verdukking kwam liet ze de uitslag maar lopen.

Uitslag rit-in-lijn:
1. GELDHOF Ilse
2. ROMBOUTS Sandra
3. KLEP Inge
4. NAUTA Nijsk
5. HELMINK Judith
6. DECROIX Lieselot
7. BOSMAN Andrea 13″
8. ROTMENSEN Moniek 15″
9. STEURS Karen 18″
10. DE VOCHT Liesbet
11. KOEDOODER Vera
12. DEBBOUDT Lensy 22″
13. NOBELS Natasja 1’27”
14. DE VOS Greetje 1’29”
15. VAN DE PONTSEELE Ilse 1’33”
16. VISSER Adrie
17. BELLETER Veronique
18. VERHOEVEN Marieke
19. VERDONCK Sofie
20. HENRION Ludivine
21. MICHIELS Githa
22. DE CLERCQ Mieke
23. TAILLIE Karin
24. TORSIUS Arien
25. HOEVE Daphne
26. VAN LEUVEN Annick
27. RINGLEVER Linda
28. DE VUYST Sofie
29. TABAK Noortje
30. VAN VEGHEL Sandra
31. VERBEEK Karen
32. STEENSSENS Nana
33. VAN DEN BRANDE Nancy
34. MASHIMO Masami
35. PIJNENBORG Mascha
36. BEYEN Lien
37. COX Leda
38. STICKER Lindsey
39. TABAK Eefje
40. BEYEN Ine
41. VAN AS Susanne
42. BAX Marion
43. RIEDL Elke
44. VANDERMEULEN Cindy
45. MACKIE Emma
46. DIJKMAN Petra
47. HUYGHE Melissa
48. MELYS Laurence
49. KNETEMANN Roxanne
50. ERIKSSON Caroline
51. THYS Patricia
52. MERMANS Petra
53. LEENAERTS Dominique
54. FLOHIMONT Allyson
55. POTUMS Carine
56. DEVESTELE Adeline
57. AERTS Katrien
58. SIMONS Suzan
59. DEBBOUDT Sylvia
60. COENE Veronique
61. DE NYS Sofie
62. SNIJDERS Hanneke
63. OOSTERBOSCH Sandra
64. FIERS Ilse

Afvalkoers:
1. KOEDOODER Vera
2. ROMBOUTS Sandra
3. BELLETER Veronique
4. STEURS Karen
5. ROTMENSEN Moniek
6. VISSER Adrie
7. GELDHOF Ilse
8. DE VOCHT Liesbet
9. BOSMAN Andrea
10. MICHIELS Githa
11. HELMINK Judith
12. VERDONCK Sofie
13. VERHOEVEN Marieke
14. NOBELS Natasja
15. KLEP Inge
16. HENRION Ludivine
17. DECROIX Lieselot
18. DEBBOUDT Lensy
19. VAN DE PONTSEELE Ilse
20. NAUTA Nijsk

Vandaag reed ze de koers van Amersfoort op het clubparcours van wielervereniging Eemland. Er stonden 55 rensters aan de start op het snelle rondje. Ver in de koers reden Pauline van Bennekom en de Japanse Masima Mashimo weg. Saskia Elemans zag het gevaar, sprong er heen en won tenslotte de wedstrijd. In het peloton wist Marion naar een zestiende prijs te rijden. Ze kwam niet helemaal goed uit; waarschijnlijk klopt de uitslag niet helemaal. Andere waarneming dan die van de jury zeiden dat ze 12 – 13 geweest zou zijn. Gelukkig heelhuids aangekomen, morgen vertrek naar het WK Masters te Sankt Johann in Tirol. Zie fotoboek: foto’s Christ Verkooijen.

Uitslag Amersfoort voor elite-vrouwen zonder contract / vrouwen-B:
1. Saskia Elemans, Veenendaal
2. Masami Mashimo, Japan
3. Pauline van Bennekom, Harderwijk
4. Hilde van Slochteren, Groningen
5. Henriet Kuijt, Hoogland
6. Erika Broekema, Wildervank
7. Inge Velthuis, Hendrik Ido Ambacht
8. Helma de Jong, Groningen
9. Ester Kortekaas, Voorhout
10. Petra Dijkman, Eindhoven
11. Lianne Wagtho, Delft
12. Christy Verkerk, Lienden
13. Margriet Engelsma, Noordwijk
14. Suzanne van As, Roosendaal
15. Sofie van Horik, Heukelum
16. Marion Bax, Bavel
17. Mascha Pijnenborg, Drunen
18. Mischa Top, Groningen
19. Nicoline van der Vaart, Delft
20. Wieske Bol, Avenhorn

Marion was op vele plaatsen gebutst, en nu dus blauw. Probleem zou kunnen zijn de val op haar hoofd en rechter hand. Vreemd dat ze op haar hoofd viel zonder de helm te raken/beschadigen. Ze viel op haar rechter jukbeen, welke meteen dik en blauw werd, met de nodige hoofdpijn. Meteen veel koelen en onder druk zetten met een koude, natte handdoek. Desondanks zat haar oog vanochtend deels dicht. De nacht was ze dankzij pijnstilling goed doorgekomen.
Haar hand is een ander probleem: locaal is het buitenste middenhandsbeentje dik, behoorlijk drukpijnlijk en weinig te belasten. In ieder geval geen dislocatie. Enkele jaren terug, na een val op de piste van Manchester, had ze hier al eens een breukje, waarvoor ze, omdat er geen dislocatie was, een spalk kreeg. Deze spalk heeft ze er weer maar eens omgedaan om de boel te ontlasten. Door de mate van pijnafname kan dan geconcludeerd worden of het een kneuzing, een barstje of een breukje is.
Na een dag van koelen, smeren, ontlasten, Voltaren, spalken……… en nog wat, leek alles op zijn retour: minder dik en pijnlijk, nog wel op vele plaatsen blauw (een blauw oog of ze op haar donder heeft gehad). Haar middenhandsbeentje was nog wel drukpijnlijk doch meer en meer belastbaar, waardoor je kunt concluderen dat het niet gebroken is, hooguit een barstje. Gelukkig. Marion is vanavond reeds naar de Mol te Dordrecht gegaan om te koersen….met goed resultaat. Ze reed met de spalk rond haar hand en met slechts lichte pijn. Het ging goed en werd vijfde bij de mannen-Masters-50+. Ze kan het seizoen normaal afmaken.

Dinsdag 1 augustus reed Marion in de ronde van het Belgische Kapellen voor elite-vrouwen over 60 kilometer, waar 42 rensters aan het vertrek stonden. Het is een mooi driehoekig rondje, met goede stenen in de bochten en al jaren mede georganiseert door oud-renner Hugo van Gastel, mede-inrichter van de grote Sluitingskoers van Putte-Kapellen.
Na enige schermutselingen reed er een kopgroep weg van drie rensters. Zeven anderen zetten de achtervolging in, leken de aansluiting te maken, doch juist op dat moment begonnen enkele linkeballen te verzaken, zodat de aansluiting nooit gerealiseerd werd. Het trio kon sprinten voor de overwinning, gewonnen door Linsey Debboudt. Het peloton kon vanaf de elfde prijs gaan verdelen. In de laatste ronde reden er drie rensters een voor een weg, zodat er dertien prijzen weg waren. Marion kwam noodgedwongen als eerste van het peloton uit de laatste bocht en ging dan ook maar aan. Alleen Hoeve en Doorakkers kwamen er over, zodat Marion zestiende werd.
De koers werd door twee zware hoosbuien geteisterd: een net voor de start en toen het droog leek te worden kwam er nog een tweede overheen in de finale. Gelukkig betrof het een rondje wat te doen is in de regen.

1. Lensy Debboudt
2. Karen Steurs
3. Annick van Leuven
4. Liesbet de Vocht
5. Lindsey Sticker
6. Sjoukje Dufoer
7. Ilse Fiers
8. Veronique Belleter
9. Veerle Ingels
10. Greetje de Vos
11. Moniek Rotmensen, Steenbergen
12. Anja Nobus
13. Kathy Ingels
14. Daphne Hoeve, Oisterwijk
15. Wendy Doorakkers, Tilburg
16. Marion Bax, Bavel
17. Sylvia Debboudt
18. Karen Verbeek
19. Kim Winkelmans
20. Hanneke Snijders, ‘s-Gravenmoer

Vrijdag 4 augustus was de ronde van het Belgische Berlare, welke weer gekenmerkt werd door echte Belgische taferelen. Het zou een rondje zijn van 2,8 kilometer, bleek het later tijdens de koers 3,8 te zijn, zodat halfweg de koers het aantal ronden fors naar beneden moest worden bijgesteld. Zoniet, dan was men waarschijnlijk nu nog aan het rijden. Naast een mooi recht stuk van de aankomst, zaten er 14 bochten in, deels tussen de bomen met de nodige bladeren en groenaanslag eronder, zodat het best link was. Gelukkig werd het na de hoosbui van voor de start droog, ondanks de dreiging van meer regen: het zou levensgevaarlijk geworden zijn. Dan moest de streep nog op het moment van de start nog geplakt worden, werd de start verplaatst en liep de opblaasbare aankomstboog tijdens de koers nog eens leeg. Kortom, er was weer genoeg te doen.
In de koers reed de Amerikaanse Hatch vroeg in de koers weg en reed lang solo. Na driekwart koers maakte de Luxemburgse Schmitt de sprong sloot aan en wist tenslotte te winnen in de sprint a deux. Greetje de Vos probeerde ook de sprong te maken, doch bleef hangen, al wist ze wel derde te worden. Het peloton restte de vierde en volgende prijzen. Marion wist in de massale aankomst als achttiende (in totaal) te finishen.

Uitslag Berlare (B):

1. Anne-Marie Schmitt (Luxemburg)
2. Elizabeth Hatch (USA)
3. Greetje Devos
4. Mieke de Clercq
5. Jarmila Machacova (Tsjechie)
6. Anja Nobus
7. Ilse Geldof
8. Karen Verbeek
9. Caroline van Peteghem
10. Kim Winkelmans
11. Nathalie Lamborelle (Luxemburg)
12. Sopfie de Vuyst
13. Ilse Fiers
14. Lindsey Sticker
15. Sylvia Debboudt
16. Leda Cox (GBr)
17. Lensy Debboudt
18. Marion Bax (Nederland)
19. Isabelle Hoffman (Luxemburg)
20. Lien Beyen

Een dag later, zaterdag 5 augustus, de koers voor elite-vrouwen in het Belgische Erondegem, welke ging over 80 kilometer en met 53 rensters aan de start. Het is een koers over een rondje van 5 kilometer waarin het voortdurend behoorlijk op en af gaat. Ondanks het zware rondje, de behoorlijke wind en talrijke goede buitenlandse rensters, wist men de koers niet uit elkaar te rijden. Er waren talrijke schermutselingen, doch geen enkele leidde tot een definitieve slag. Tot dat ver in de laatste ronde Sjoukje Dufour vijftig meter wist te pakken en te behouden! Ze won met minimale voorsprong op het peloton. Marion kwam als zesde door de laatste bocht, doch in de sprint bergop moest ze nog verschillende renster over zich heen dulden: ze werd toch nog knap zestiende.

Uitslag Erondegem (B):

1. Sjoukje Dufour
2. Ludivine Henrion
3. Ilse Geldof
4. Anja Nobus
5. Tone Hatteland, Noorwegen
6. Mieke Declercq
7. Lensy Debboudt
8. Ilse Fiers
9. Linn Eie Hege, Noorwegen
10. Aurore Brouet
11. Anne Arnouts
12. Janine Verhaeghe
13. Carolin Kloiber, Groot Brittanie
14. Isabelle Hoffmann, Luxemburg
15. Nana Steenssens
16. Marion Bax, Nederland
17. An de Keyser
18. Julete Wigbold, Nederland
19. Caroline Haers
20. Tanja Mousty, Luxemburg

Vandaag toog Marion met de nodige moraal naar Zingem, de koers waar ze vorig jaar van de eerste tot de laatste kilometer in de aanval reed. Ze ging voor de derde prijs op drie dagen. Nu verging het haar hier minder. Doordat een renster voor haar tegen een achterwiel aan reed en viel, tuimelde Marion met een aantal anderen vrij hard erover heen. Vol op haar rechter jukbeen en haar rechter hand. Alles is dik en blauw, maar lijkt in takt. Hopelijk betekent een en ander geen vervroegd einde van haar seizoen (en van haar fietscarriere).