2e IN DISTRICTSKAMPIOENSCHAP TIJDRIJDEN

Vanavond werd Marion te Kruiningen tweede in het districtskampioenschap tijdrijden. Het was een wedstrijd over twintig kilometer op een mooi parcours van tien kilometer. Het betrof het district Zuid-West. Marion behaalde er de zilveren medaille achter Crista Pirard uit Meer en voor Angela van Dalen uit Bergen op Zoom. Het viel Marion niet tegen, daar ze na de sleutelbeenbreuk nog niet over de echte macht beschikt en het tijdritkampioenschap plots alsnog georganiseerd werd, zodat er van een echte voorbereiding ook geen sprake kon zijn. Hoe dan ook, nog maar eens een (zilveren) medaille op de stapel!

17e IN AMSTERDAM-SLOTEN EN VOLGENDE KOERSEN

Op koninginnendag rijdt Marion traditiegetrouw in de Oranjeronde van Amsterdam-Sloten. Na een wedstrijd waarin het wel lijkt of velen het lak hebben aan collega-rensters, met als gevolg daarvan verschillende flinke valpartijen (doet de normvervaging van de maatschappij nu ook zijn intrede in het wielerpeloton? zijn de vele nieuwkomers wel toe aan het koersen in een grote groep zonder dat ze daar ervaring mee hebben?), werd de koers tenslotte beslist in een echt gevaarlijke massa-sprint. Marion heeft het er momenteel toch al niet echt op; na zo’n koers zeker niet. Mede daardoor kwam ze in de laatste ronde niet echt goed uit, maar pakte toch nog een prijsje: 17e. De koers werd gewonnen door Aukje Koning voor Janne Brok. Er stonden 75 rensters aan de start.

Een dag later reed Marion in het Belgische Sinaai een koers voor elite-vrouwen over 93 km. met 55 rensters aan de start. Snel in de koers verloor ze haar bidon met bidonhouder en al en moest hierdoor de hele koers verder zonder drinken. Beviel ze niet echt. De koers werd alweer beslist in een wederom gevaarlijke massasprint (een erg lange rechte aankomst met zijwind en op het laatst nog een wegversmalling erin). Marion had geen prijs. Anja Nobus won voor Sabrina Raaijmakers.

Een week later reed Marion in het Belgische Burcht. Ook hier weer een massasprint (twee rensters vooruit; Veronique Belleter winnares). Hoewel Marion geleidelijk weer het juiste niveau haalt, is ze nog niet over de schrik heen. Ze denkt nog teveel na in de massale aankomsten en dan rijd je weinig prijs. De echte koersscherpte en koersinhoud moet evenwel ook nog komen. Een dag later de Omloop der Kempen in Veldhoven. Hier werd een ontketende Leontien van Moorsel in een solo winnares (na een voor een haar medevluchters uit de kopgroep gelost te hebben). Ghita Beltman werd tweede. Marion deed al een poging in de laatste ronde door zich aan het achterwiel van Anouschka van der Zee in stelling te brengen. Helaas kwam ook Anouschka in de knel. Geen prijs.

In Haren (eerste Sissy van Alebeek), Assebroek, Nederzwalm (eerste Emma James), OLV. Olen (Sarah Peeters), Rijsoord (Anouschka van de Zee) en Gouda (Monique Rottmensen) herhaalde hetzelfde fenomeen zich telkens: ondanks de geleidelijke conditie-progressie kruipt Marion weliswaar steeds dichter naar de prijzen (ze finisht alle koersen in de groep en eindigt voortaan telkens net buiten de eerste twintig). De echte scherpte moet nog komen. Het belangrijkste is dat Marion in de laatste ronden niet meer na moet denken over wat er nu allemaal kan gebeuren. Wel heeft ze gesteld dat de echte omslag nu snel moet komen. Ze wil weer, net als vorig seizoen, volop van voren mee kunnen koersen. Zoniet, dan rondt ze haar carriere op korte termijn definitief af !!!

HERSTART VIA KEULEN IN HOOGSTRATEN

Krap drie weken na de sleutelbeenbreuk, opgelopen bij een val in de ronde van Honselersdijk, en het operatief fixeren middels schroeven en een plaatje, reed Marion in “RUND UM KOLN”. De keuze om zover weg te gaan voor een herstart, was gebaseerd op het gegeven dat de breuk nog niet echt belast mag worden. Dit gebeurt ook niet echt op de grote ronde van 10 kilometer met een goed wegdek, zoals te vinden in hartje-centrum Keulen (met tweemaal een Rijn-oversteek). De fiets trilt niet te veel op het goede wegdek en het aanzetten is op een dergelijke grote ronde ook beperkt. Kortom, gezien de situatie haast perfect om koerskilometers te maken.
Er stond een groot veld, met daarbij vele internationale toppers, aan de start: 120 rensters. Hoewel er toch nog een aantal rensters afgereden werden, werd het een massasprint op een lange aankomst. Marion reed de hele koers voorzichtig “van achter” en gooide zich bewust niet in het gekrioel van de sprint, om alle risico’s van een val te vermijden. Uiteraard dus geen prijs, wel goede koerskilometers en heelhuids terug bij de auto. Alles bij elkaar gaf dit een positief gevoel voor de verdere doorbouw over twee weken in Hoogstraten. (Oud-Gastel – over een week – is een te slecht rondje – met drempels en slechte weg – om er met een half sleutelbeen te rijden)
De ambiance in Keulen was groots met uitzonderlijk veel publiek (de tv. sprak van 1.000.000 toeschouwers). De Zweedse Lindberg won de koers.
In Hoogstraten-Wortel reed Marion zoals gepland haar volgende koers. De omstandigheden waren, op een stuk minder goede klinkers op de “strafkolonie” na, uitstekend: grote ronde, niet teveel wind en derhalve niet “op de kant”. Wel werd de koers mede hierdoor beslist in een toch wel linke massasprint. Marion had even de neiging zich in een gaatje te gooien en aldus naar een prijsje te rijden, doch bleef wijselijk nog even uit het gedrang. Een val kan het gebroken sleutelbeen na vijf weken zeker nog niet hebben! De sprint werd gewonnen door Debbie Mansveld voor Anja Nobus.
Een dag later won Marion de interclub-wedstrijd van de Mol te Dordrecht, waar de vrouwen bij de amateurs a en b meerijden. De wedstrijd ging over 1.15 uur en er werd gereden met een gemiddelde van 42,5 km. per uur. Net iets wat Marion even nodig had. Nu nog de schrik zien te overwinnen.

VERSCHILLENDE GOEDE INTERVIEWS TOEGEVOEGD

In de sectie “krantenknipsels” zijn verschillende, deze winter verschenen, interviews en artikels over en met Marion uit diverse bladen toegevoegd. Zeker de artikelen uit de Bode, uit BNdeStem (Succes Marion Bax smaakt naar meer) en last but not least het artikel uit Issue-sport, zijn aan te bevelen.

GESLAAGDE OPERATIE DOOR DOKTER JOOSTEN

Gisterenavond laat werd Marion door dokter Joosten geopereerd. Hij boorde een trekschroef door de breuklijn, perste aldus de twee stukken op elkaar en plaatste vervolgens een plaatje over de breuk om een en ander te borgen. De fixatie is dusdanig sterk dat Marion snel de training kan hervatten: “het sleutelbeen is goed te belasten, als je maar niet gaat gewichtheffen”, zo zei de dokter. Probleem echter is dat Marion momenteel erg ziek en misselijk is en zodoende nauwelijks haar bed uit komt. Is dit het gevolg van de narcose? Of van het meer dan 24 uur nuchter te moeten blijven? Ook zou kunnen dat het de gevolgen zijn van de lichte hersenschudding. Dit zou dan een groter probleem betekenen. Immers, dan zou de trainingshervatting wel eens langer op zich kunnen laten wachten en de kans op een succesvolle snelle rentree verkleinen.
Gepland is dat Marion, zo gauw als de misselijkheid over is, de training hervat op de fietsergometer, later gevolgd door spinning in de sportsclub. Tien dagen na de operatie (de dag van de controle bij de arts) start Marion in principe de wegtraining op het egale en verkeersvrije parcours van wielervereninging Breda-Knooppunt.
Koershervatting? Indien haalbaar op 25 april te Wortel-Hoogstraten, zoniet dan op 30 april te Amsterdam-Sloten, de koers die ze vorig jaar wist te winnen.

WEER EENS PECH: SLEUTELBEENBREUK!

Het seizoen leek voor Marion zo uitzonderlijk goed te beginnen. Ze reed vandaag haar eerste wedstrijd van het seizoen onder zeer zware omstandigheden te Honselersdijk. Door de stormachtige wind werd het veld geheel uit elkaar gereden. Na twee duo’s reed Marion in een groepje van zeven voor de vijfde t/m de elfde plaats met oa. Vera Koedooder en Adrie Visser. Ze leek dus meteen een goede prijs te gaan pakken, voor haar uitzonderlijk zo vroeg in het seizoen. Enkele ronden voor het einde sloeg het noodlot toe. Een renster maakte door de wind een zwieper en reed in Marion’s voorwiel. Ze sloeg over de kop en brak, zo bleek later, haar linker sleutelbeen. Vanuit Honselersdijk wist ze toch nog haar eigen Amphia-ziekenhuis te bereiken, waar de foto’s de verwachte breuk lieten zien. Orthopeed Joosten zal haar morgen opereren: hij plaatst een plaatje op de breuk, zodat Marion hopelijk snel weer de training kan hervatten. De door haar geleverde winter-trainingsarbeid is dan misschien nog niet voor niets geweest.

Artikel uit Issue-sport, maart 2004

Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda Marion Bax:

“Het was nu of nooit”

Door Sylvie Smeets

Al vier keer was ze genomineerd voor Sportvrouw van het jaar voor Groot-Breda. Steeds miste ze, ondanks haar uitstekende fietsprestaties, net de boot. Dit jaar moest ze opboksen tegen zwemster Sandra Temmerman en atlete Melissa Boekelman. Een zware dobber, maar Marion heeft zich nog nooit snel uit het veld laten slaan en nu was ze dat ook zeker niet van plan. En terecht: Wielrenster Marion Bax uit Bavel is half februari dan toch eindelijk verkozen tot sportvrouw van het jaar voor Groot Breda.

“Zo’n titel halen is perfect natuurlijk. Het was nu of nooit, want het seizoen 2004 wordt m’n laatste jaar op niveau,” vertelt Marion die ondanks haar 47 jaar nog steeds bij de elitevrouwen fietst. “Het kost me wel steeds meer energie om met topsporters als Leontien van Moorsel mee te komen hoor,” geeft Marion toe aan de vooravond van het vertrek naar haar hoogtetraining in Spanje. “Na deze training zet ik in Zuid Frankrijk nog even de puntjes op de i en zou ik klaar moeten zijn voor de laatste wedstrijden van mijn carrière.”

Fantastische carrière
Eind oktober stopt Marion met het fietsen op hoog niveau. “Alle doelen zijn zo´n beetje bereikt en er is meer dan alleen maar topsport. De laatste zes jaar heb ik alle vrije tijd in het fietsen gestoken. Ik zit zo´n twintig tot dertig uur in de week op de fiets. Het wordt tijd voor wat anders.” Op de vraag wat ze na haar fietscarrière gaat doen kan ze nog geen antwoord geven. “Ik ga me eerst honderd procent op de laatste wedstrijden richten, daarna zie ik het wel. Als ik daar nu over na ga denken, leidt me dat te veel af.” En dat is niet de bedoeling want er staan nog twee grote en belangrijke wedstrijden op de rol: de EK in Portugal en de WK in Oostenrijk. Wat Marion daar ook bereikt, ze kan terugkijken op een fantastische carrière. Ze heeft zo langzamerhand wel bereikt wat ze wilde. “Ik heb er echt alles uit gehaald wat erin zat.” Bij alle wedstrijden om de wereldtitels heeft deze topvrouw dan ook op het podium gestaan: zowel op de weg in Oostenrijk als bij het tijdrijden werd ze derde. Op de onderdelen puntenkoers en sprint is ze wereldkampioen en naast deze gouden plakken, hengelde ze bij de achtervolging in Manchester een zilveren medaille binnen. Op de 500 meter maakte ze het rijtje compleet met brons.

Smakkerd
En dit terwijl ze op haar veertigste dacht dat ze nooit meer zou fietsen. “Ik maakte toen zo´n smakkerd dat ik mijn linker knieschijf brak en m´n rechter verbrijzelde. De maanden bedrust, gaven me de drive om op m´n veertigste toch nog met de cyclosportieven mee te willen. Het kon toch niet zomaar voorbij zijn?” Marion weet niet beter dan dat ze fietst. Vanaf haar 16de combineerde ze haar studie verpleegkunde al met fietsen in de subtop.Vanaf haar 27ste was ze altijd te vinden tussen de recreatieve toergroepen.

Terug in het zadel
Na haar ongeluk knokte ze zich terug op het zadel en sloot aan bij de cyclosportieven. Daar vonden ze haar conditie en snelheid zo goed dat ze haar richting wedstrijden stuurde. En terecht. Ze haalde vanaf haar veertigste het hoogst haalbare. Nu is ze zelfs beloond met de titel Sportvrouw van 2003 voor Groot Breda. “Deze titel is mooi meegenomen. Na vier nominaties op rij ging ik eigenlijk heel nuchter de verkiezing in. Ik was dus behoorlijk verrast dat ik dit jaar wél met de award naar huis mocht.”

Combineren
Hoe Marion het wielrennen kan combineren met haar werk? Als ic-verpleegkundige in het Amphia Ziekenhuis heeft ze prettige collega´s die altijd paraat staan een dienst over te nemen als Marion een wedstrijd heeft. “Verder kost het me vakantiedagen.” Daarbij komt dat Marion door het ongeluk nog maar parttime werkt. “Ook als ik straks stop met het grote werk, moet ik altijd blijven fietsen om de kracht in m´n knieën te behouden. Je begrijpt dat fietsen nooit een straf voor me zou zijn,” lacht ze.

Als je meer over Marion Bax wil weten, kijk dan op http://www.marionbax.nl

Artikel uit BN/DeStem, maart 2004

Succes Marion Bax smaakt naar meer

Door Peter van Bergen

Dinsdag 2 maart 2004 – De Omloop Het Volk ging zaterdag niet door. De openingskoers van het wielerseizoen werd niet verreden vanwege sneeuwval. Verwarring is er dan in huize Goeyers-Bax.

Want in Bavel, waar de sportvrouw van Breda huist, ontsnapt geen enkele koers aan de aandacht. En zeker de Vlaamse openingskoers niet.

Marion Bax, in mei wordt ze 48 jaar, maakt zich op voor nog een jaar bij de elite-vrouwen, het puikje van het nationale vrouwenpeloton. Waarom? “Omdat het nog zo goed gaat”, klinkt de van oorsprong Rotterdamse. Ze weet dat ze serieus wordt genomen door de concurrentie. Vorig seizoen won ze drie koersen, werd in een peloton van 156 renners 22e op het NK en pakte nog een handvol ereprijzen. Sportvrouw van Breda werd ze, omdat ze wereldkampioen puntenkoers werd op het WK- Masters in Manchester. Ervoor en erna pakte ze zilver op het onderdeel achtervolging en brons op de disciplines weg, tijdrijden en vijfhonderd meter staande start.

De regenboogtrui hangt samen met de gouden medaille, netjes achter glas, op een opvallende plaats in de woonkamer. Bekers en trofeeën staan op elkaar gepropt in een overvolle vitrine. “Prijzen van de afgelopen jaren. De rest staat op zolder”, zegt Marion Bax met trots in de ogen.

Trots, omdat het toch allemaal lukte na een forse lijdensweg. In feite zette ze in 1982 een punt achter haar carriëre. “Op 28- jarige leeftijd”, rekent ze. “Ik was geblesseerd en had moeite met de vele trainingsuren. De hobby fietsen bleef in trimgroepen en later bij de cyclo-sportieven. Ik merkte, dat ik tochten van 150 tot 200 km makkelijk aankon. Voortdurend won ik aan inhoud en snelheid. Toch maar weer een licentie aanvragen, dacht ik in 1998. 43 Jaar was ik. Er stonden nog acht wedstrijdjes op het programma. Bij vijf ervan eindigde ik bij de eerste twintig.”

Trainingsrit
Later dat jaar ging het fout op een trainingsrit. Ze werd geschept door een auto, brak haar linkerknieschijf en verbrijzelde de schijf aan de rechterkant. “Nooit meer fietsen”, voorspelde de orthopeed. “Dat nooit”, dacht Marion Bax. Moeilijke jaren volgden, maar ze slaagde met het WK Masters in 2003 als triomferend jaar.

Relativeren
“Ik kan goed relativeren en raak niet snel in paniek”, zegt ze van zichzelf. “Ook kan ik me zonder stressgevoel focussen op een gesteld doel. In die maanden van herstel was er ook geen ander perspectief. Ik mocht niet meer skiën, hardlopen, zelfs niet te lang staan. Zwemmen kon wel, maar daar had en heb ik niets mee.”

Marion Bax, als operatieverpleegkundige verbonden aan het Amphia-ziekenhuis, keerde met een zeker fanatisme terug in het peloton. “Als individueel renner. Ik heb een privé- sponsor”, zegt ze. “Af en toe is er een verzoek van een ploeg om met hun te rijden. Die benadering bevalt me. Het is toch een bewijs, dat ze rekening met me houden.”

Ontspannen bereidt Marion Bax zich voor op het komend wielerseizoen. “Bij mij is er niet de druk van moeten winnen”, zegt ze.

“Maar puur als liefhebber rijd ik natuurlijk niet. Je traint daar geen 25 uur per week voor. De doelen zijn gesteld. Presteren wil ik op het EK Masters in Portugal en natuurlijk op het WK Masters, op de weg in Oostenrijk en op de baan opnieuw in Manchester. Een regenboogtrui heb ik al, maar eentje meer trek ik met net zo veel plezier ook aan.”

PERFECTE TRAININGSSTAGE IN FUENGIROLA

Marion is van 12 tot en met 20 februari samen met Hans Goeyers op trainingsstage geweest in het Zuid Spaanse Fuengirola. Was het elders in deze regio in deze periode regenachtig, Marion trof perfecte weersomstandigheden: tussen de 16 tot 26 graden, lichte wind, onbewolkt tot licht bewolkt, geen drup regen. In 8 dagen trainde ze 720 km, en dat op zeer geaccidenteerd tot bergachtig terrein. Dat zou je wat deze regio betreft het enige minpuntje kunnen noemen: er is geen meter vlak te fietsen (op de lange boulevard na). Na terugkomst merkte ze dan ook dat ze aan snelheid had ingeleverd, doch de macht en inhoud was door de doorgevoerde weerstandstraining duidelijk toegenomen. En daar is zo’n trainingsstage juist voor bedoeld: datgene trainen wat in Nederland haast onmogelijk is.
Toen Marion en Hans in het vliegtuig zaten, nog voor het opstijgen, begon het fors te regenen. Dit heeft dagen aangehouden. Ze vertrokken juist op tijd na een, nogmaals, perfecte week. Dank voor het kunnen realiseren van deze vruchtbare trainingsweek is hierbij verschuldigd aan Mart van de Korput (stelde zijn huis in Fuengirola beschikbaar terwijl hij zelf naar de Ruta del Sol was) en Jan Nijenhuis (welke het vervoer van de fietsen van en naar de luchthaven voor zijn rekening nam). Zeker voor herhaling vatbaar!
Half maart zou Marion nog een week naar Villespassans in de Haut Languedoc (Zuid Frankrijk) gaan, waar in ieder geval het landschap en wegennet garant staat voor een perfecte trainingsstage. Door de minder dan gebruikelijke weersvooruitzichten aldaar en de bovengemiddelde vooruitzichten in Nederland in de bewuste week, heeft Marion op het laatste moment besloten niet naar Frankrijk af te reizen en de vakantiedagen te benutten voor extra trainingsactiviteiten in eigen omgeving.
PS. het huis in Fuengirola is voor 50 euro per dag te huur; in combinatie met de goedkope tickets van Basiqair (dagelijks tweemaal vanaf Schiphol en eenmaal vanaf Rotterdam), is een goede en goedkope trainingsstage voor een individueel in te vullen periode voor iedereen beschikbaar.

MARION WERD SPORTVROUW VAN HET JAAR VAN GROOT-BREDA

Vanavond werd Marion op een goed georganiseerd, druk bezocht en door presentator Kees Maas zeer geanimeerd geleid Sportgala Breda verkozen tot Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda. Na reeds drie keer eerder genomineerd te zijn geweest, was het deze keer wel raak en ging ze met de begeerde titel en de bijbehorende Award naar huis. De andere genomineerden waren Melissa Boekelman (atletiek) en Sandra Temmerman (zwemmen). (zie fotoalbum + krantenknipsels).
Bij de mannen werd Gijs Damen, Europees zwemkampioen te Dublin op de 4 x 50 meter vrije slag-estafette in een nieuwe wereldrecordtijd, Sportman van het jaar.
De dag nadien vertrok Marion voor een 10-daagse trainingsstage naar het Zuid-Spaanse Fuengirola.