Vandaag reed Marion in het Belgische Oostmalle. Hier werd tevens voor de Antwerpse rensters het kampioenschap van de provincie gehouden. Een wedstrijd in een wedstrijd derhalve over 75 km. Beetje bij beetje reed er rond halfkoers een kopgroep weg van 9 rensters, welke tenslotte voor de overwinning en de provinciale titel zouden strijden. Enkele kilometers voor het einde reed er nog een tweetal weg. De voorlaatste ronde leek Marion met nog 3 anderen weg te rijden. Ze werden de laatste ronde terug gepakt. Marion wist zich ondanks dat toch op de eerste lijn te handhaven en kwam als derde uit de laatste bocht. Ze werd nog door enkele rensters overstoken, om vervolgens als negentiende te finishen. Sandra Rombouts won de koers.
Gisteren reed Marion in Belsele (Belgie) in een koers over 80 km., ook al niet slecht. Ze zat enkele keren mee voorruit, doch moest met het restant van het peloton spurten voor haar prijs. De laatste bocht dacht een renster binnendoor te kunnen komen, wat niet lukte. Alles en iedereen die aan de binnenkant zat moest volop in de remmen. Dag prijs. Katleen Vermeiren won op imponerende wijze: eerst reed ze een poos solo, werd ze door enkele rensters bijgehaald, om vervolgens de sprint van de kopgroep te winnen.

Vanavond werd Marion 23e in het Nederlands Kampioenschap tijdrijden te Bergeijk. De tijdrit ging over een lengte van 27,7 km. en na een opening van wat draaien en keren, werd er gereden over lange stukken. Ondanks de weersvoorspelling dat het mogelijk zou gaan onweren, bleef het gelukkig droog. Wel stond er een matig briesje.
Marion heeft voor dit werk nog niet de goede benen met voldoende macht (een periode zonder koersen kost je de opbouw van “macht”, waardoor net dat tandje groter rijden er nog niet inzit). Na een matige start kon ze toch redelijk in haar ritme komen en wist datgene te realiseren waarvoor ze was gekomen: ze wilde een acceptabele tijd neerzetten en minstens 10 rensters achter zich houden. Deze doelstelling wist ze te halen, waardoor ze met een voldaan gevoel naar huis kon.
Mirjam Melchers werd kampioene voor Loes Gunnewijk en Loes Markerink.

Vandaag reed Marion in het Noord-Hollandse Hoorn. Het was een goochel-rondje in het centrum van de stad Hoorn: “hartje Hoorn”. Beetje bij beetje werd het peloton uitgedund en tenslotte reden er 10 rensters voor de zege. Marion kwam iets te weinig van voor uit de laatste bocht, als vijfde, kon nog twee rensters pareren in de sprint, om vervolgens als derde te finishen. Ze kwam dusdanig hard, zodat ze zich achteraf achter de oren moest krabben: een nog kortere plaats had er ingezeten als ze niet van zover had hoeven komen. Maar ja, allee, koers is koers! Toch weer op het podium achter Marlijn Binnendijk (1e) en Joukje Braam (2e). Zie fotoboek.

Vandaag reed Marion in het Zuid-Nederlands kampioenschap voor elite-vrouwen in het Limburgse Roggel. In deze wedstrijd werd tevens het districtskampioenschap voor het district Zuid-West Brabant/Zeeland verreden. Er stonden 45 rensters aan de start. De koers werd op een mooie ronde van 4 kilometer gehouden en de vrouwen startten 2 minuten na de junioren. Dit laatste werd beslissend voor het verloop van de koers. Na een normaal koersverloop in het eerste half uur, reden de junioren, zoals verwacht achterop het vrouwen-peloton. Dan is het natuurlijk alle hens aan dek. Vrouwen, die een harde koers willen en kunnen hebben, zijn dan in het voordeel doordat ze “gemakkelijk” in het junioren-peloton inpikken. Het vrouwen-peloton was dan ook snel gehalveerd. Bij het naderen van een onweersbui trok de wind flink aan en verbrokkelde het restant van het vrouwen-peloton met dat van de mannen. Drie vrouwen reden met de junioren weg; Marion kwam in een groepje te zitten met Minke van Dongen, Marieke Verhoeven en Inge Kep. Zij bleven voor de rest uitrijden en reden tenslotte voor de 4e plaats. Reza Hormes-Ravenstijn werd kampioene, voor Mirella van Melis en Janne Brok. Marieke Verhoeven werd vierde voor Inge Klep, Minke van Dongen en Marion. Wat betreft het districtskampioenschap Zuid-West Brabant/Zeeland, werd Marion derde achter kampioene Marieke Verhoeven en Minke van Dongen.

Een dag eerder zat het Marion weer eens tegen, zoals al zo vaak dit jaar. In Oudenbosch moest het zonodig weer eens regen, niet bepaald iets waar Marion op zit te wachten na de fatale val van Honselersdijk nog vers in het geheugen. Toch maar besloten te starten, reed ze de koers met de nodige reserves uit. Raapte ze alle moed bij elkaar om in de laatste ronde toch nog een prijsje te pakken (het peloton reed voor de vierde plaats), dacht ze bij Mirella van Melis het goede wiel te pakken te hebben, krijgt van Melis een klapband in de laatste bocht. Weg dat kleine prijsje waar Marion zicht op had. Arenda Grimberg won de koers na een lange vlucht met Andrea Bosman.

Vanavond werd Marion te Kruiningen tweede in het districtskampioenschap tijdrijden. Het was een wedstrijd over twintig kilometer op een mooi parcours van tien kilometer. Het betrof het district Zuid-West. Marion behaalde er de zilveren medaille achter Crista Pirard uit Meer en voor Angela van Dalen uit Bergen op Zoom. Het viel Marion niet tegen, daar ze na de sleutelbeenbreuk nog niet over de echte macht beschikt en het tijdritkampioenschap plots alsnog georganiseerd werd, zodat er van een echte voorbereiding ook geen sprake kon zijn. Hoe dan ook, nog maar eens een (zilveren) medaille op de stapel!

Op koninginnendag rijdt Marion traditiegetrouw in de Oranjeronde van Amsterdam-Sloten. Na een wedstrijd waarin het wel lijkt of velen het lak hebben aan collega-rensters, met als gevolg daarvan verschillende flinke valpartijen (doet de normvervaging van de maatschappij nu ook zijn intrede in het wielerpeloton? zijn de vele nieuwkomers wel toe aan het koersen in een grote groep zonder dat ze daar ervaring mee hebben?), werd de koers tenslotte beslist in een echt gevaarlijke massa-sprint. Marion heeft het er momenteel toch al niet echt op; na zo’n koers zeker niet. Mede daardoor kwam ze in de laatste ronde niet echt goed uit, maar pakte toch nog een prijsje: 17e. De koers werd gewonnen door Aukje Koning voor Janne Brok. Er stonden 75 rensters aan de start.

Een dag later reed Marion in het Belgische Sinaai een koers voor elite-vrouwen over 93 km. met 55 rensters aan de start. Snel in de koers verloor ze haar bidon met bidonhouder en al en moest hierdoor de hele koers verder zonder drinken. Beviel ze niet echt. De koers werd alweer beslist in een wederom gevaarlijke massasprint (een erg lange rechte aankomst met zijwind en op het laatst nog een wegversmalling erin). Marion had geen prijs. Anja Nobus won voor Sabrina Raaijmakers.

Een week later reed Marion in het Belgische Burcht. Ook hier weer een massasprint (twee rensters vooruit; Veronique Belleter winnares). Hoewel Marion geleidelijk weer het juiste niveau haalt, is ze nog niet over de schrik heen. Ze denkt nog teveel na in de massale aankomsten en dan rijd je weinig prijs. De echte koersscherpte en koersinhoud moet evenwel ook nog komen. Een dag later de Omloop der Kempen in Veldhoven. Hier werd een ontketende Leontien van Moorsel in een solo winnares (na een voor een haar medevluchters uit de kopgroep gelost te hebben). Ghita Beltman werd tweede. Marion deed al een poging in de laatste ronde door zich aan het achterwiel van Anouschka van der Zee in stelling te brengen. Helaas kwam ook Anouschka in de knel. Geen prijs.

In Haren (eerste Sissy van Alebeek), Assebroek, Nederzwalm (eerste Emma James), OLV. Olen (Sarah Peeters), Rijsoord (Anouschka van de Zee) en Gouda (Monique Rottmensen) herhaalde hetzelfde fenomeen zich telkens: ondanks de geleidelijke conditie-progressie kruipt Marion weliswaar steeds dichter naar de prijzen (ze finisht alle koersen in de groep en eindigt voortaan telkens net buiten de eerste twintig). De echte scherpte moet nog komen. Het belangrijkste is dat Marion in de laatste ronden niet meer na moet denken over wat er nu allemaal kan gebeuren. Wel heeft ze gesteld dat de echte omslag nu snel moet komen. Ze wil weer, net als vorig seizoen, volop van voren mee kunnen koersen. Zoniet, dan rondt ze haar carriere op korte termijn definitief af !!!

Krap drie weken na de sleutelbeenbreuk, opgelopen bij een val in de ronde van Honselersdijk, en het operatief fixeren middels schroeven en een plaatje, reed Marion in “RUND UM KOLN”. De keuze om zover weg te gaan voor een herstart, was gebaseerd op het gegeven dat de breuk nog niet echt belast mag worden. Dit gebeurt ook niet echt op de grote ronde van 10 kilometer met een goed wegdek, zoals te vinden in hartje-centrum Keulen (met tweemaal een Rijn-oversteek). De fiets trilt niet te veel op het goede wegdek en het aanzetten is op een dergelijke grote ronde ook beperkt. Kortom, gezien de situatie haast perfect om koerskilometers te maken.
Er stond een groot veld, met daarbij vele internationale toppers, aan de start: 120 rensters. Hoewel er toch nog een aantal rensters afgereden werden, werd het een massasprint op een lange aankomst. Marion reed de hele koers voorzichtig “van achter” en gooide zich bewust niet in het gekrioel van de sprint, om alle risico’s van een val te vermijden. Uiteraard dus geen prijs, wel goede koerskilometers en heelhuids terug bij de auto. Alles bij elkaar gaf dit een positief gevoel voor de verdere doorbouw over twee weken in Hoogstraten. (Oud-Gastel – over een week – is een te slecht rondje – met drempels en slechte weg – om er met een half sleutelbeen te rijden)
De ambiance in Keulen was groots met uitzonderlijk veel publiek (de tv. sprak van 1.000.000 toeschouwers). De Zweedse Lindberg won de koers.
In Hoogstraten-Wortel reed Marion zoals gepland haar volgende koers. De omstandigheden waren, op een stuk minder goede klinkers op de “strafkolonie” na, uitstekend: grote ronde, niet teveel wind en derhalve niet “op de kant”. Wel werd de koers mede hierdoor beslist in een toch wel linke massasprint. Marion had even de neiging zich in een gaatje te gooien en aldus naar een prijsje te rijden, doch bleef wijselijk nog even uit het gedrang. Een val kan het gebroken sleutelbeen na vijf weken zeker nog niet hebben! De sprint werd gewonnen door Debbie Mansveld voor Anja Nobus.
Een dag later won Marion de interclub-wedstrijd van de Mol te Dordrecht, waar de vrouwen bij de amateurs a en b meerijden. De wedstrijd ging over 1.15 uur en er werd gereden met een gemiddelde van 42,5 km. per uur. Net iets wat Marion even nodig had. Nu nog de schrik zien te overwinnen.

In de sectie “krantenknipsels” zijn verschillende, deze winter verschenen, interviews en artikels over en met Marion uit diverse bladen toegevoegd. Zeker de artikelen uit de Bode, uit BNdeStem (Succes Marion Bax smaakt naar meer) en last but not least het artikel uit Issue-sport, zijn aan te bevelen.

Gisterenavond laat werd Marion door dokter Joosten geopereerd. Hij boorde een trekschroef door de breuklijn, perste aldus de twee stukken op elkaar en plaatste vervolgens een plaatje over de breuk om een en ander te borgen. De fixatie is dusdanig sterk dat Marion snel de training kan hervatten: “het sleutelbeen is goed te belasten, als je maar niet gaat gewichtheffen”, zo zei de dokter. Probleem echter is dat Marion momenteel erg ziek en misselijk is en zodoende nauwelijks haar bed uit komt. Is dit het gevolg van de narcose? Of van het meer dan 24 uur nuchter te moeten blijven? Ook zou kunnen dat het de gevolgen zijn van de lichte hersenschudding. Dit zou dan een groter probleem betekenen. Immers, dan zou de trainingshervatting wel eens langer op zich kunnen laten wachten en de kans op een succesvolle snelle rentree verkleinen.
Gepland is dat Marion, zo gauw als de misselijkheid over is, de training hervat op de fietsergometer, later gevolgd door spinning in de sportsclub. Tien dagen na de operatie (de dag van de controle bij de arts) start Marion in principe de wegtraining op het egale en verkeersvrije parcours van wielervereninging Breda-Knooppunt.
Koershervatting? Indien haalbaar op 25 april te Wortel-Hoogstraten, zoniet dan op 30 april te Amsterdam-Sloten, de koers die ze vorig jaar wist te winnen.