Zaterdag reed Marion in het Belgische Wielbeke een koers voor elite-vrouwen over 87,5 kilometer met 45 rensters aan de start. Er reed na twintig kilometer koers een kopgroep weg van vier rensters, achtervolgt door een trio. Marion zag het gevaar en formeerde een achtervolgende groep. Hierachter vormde zich nog een groepje van vijf, vervolgens verbrokkelde alles. De groep van Marion wist het trio achter de kop te achterhalen, er ontstond zo een achtervolgende groep van acht rensters. Al samenwerkend reed men steeds verder naar de kopgroep. De koers was net te kort om helemaal de aansluiting te kunnen maken. Helaas. Geldhof won de koers. Marion werd knap vierde in de sprint van het tweede groepje, wat reed vanaf de vijfde prijs, en werd aldus achtste in totaal. Voor foto’s van deze koers van Luc Blouwe, zie fotoboek.
Uitslag koers van Wielsbeke:
1. GELDHOF Ilse K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT 02:30:00
2. KOEDOODER VERA DE AMSTEL
3. DE VOS Greetje BENELUX TEAM
4. DEBBOUDT Lensy KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
5. FIERS Ilse WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE :31
6. NOBUS Anja WIELERCLUB OOSTENDE NOORDZEE
7. DE VUYST Sofie Lotto Belisol Ladiesteam (ZC/SC)
8. BAX MARION WV BREDA KNOOPPUNT
9. DOORAKKERS Wendy WV EEMLAND
10. THYS Patricia BENELUX TEAM
11. POTUMS Carine BENELUX TEAM
12. MASHIMO MASAMI JAPAN
13. BEYEN Ine K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT 2:31
14. DE CLERCQ Mieke K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
15. LEENKNEGT Liliane K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
16. DEBBOUDT Evelien KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
17. DE KEYSER An K.S.V. – DEERLIJK – GAVERZICHT
18. MELYS Laurence ORBAIS CYCLISTE – ORBAIS
19. CLAES Ines BENELUX TEAM
20. VAN AS Susanne TWC HET SNELLE WIEL
21. HAERS Carolien SAEY – DESCHACHT SPORTGROEP
22. DEVESTELE Adeline WK NOORD WEST BRABANT
23. DEBBOUDT Sylvia KEUKENS REDANT CYCLING TEAM
Gisteren reed ze in het Duitse Dinslaken. Het liep niet zoals ze in gedachte had. Om te beginnen kwam Marion erg laat in Dinslaken aan vanwege forse filevorming bij Duisburg en daarbij regende het de hele koers, iets waar Marion het niet echt op heeft. Of dat het daar iets mee te maken had, is de vraag, maar Marion koerste te afwachtend en miste daardoor de slag. Een slag die ze nota bene zag vallen, maar waar ze niet op reageerde. Ze rekende teveel op anderen en die konden het niet. Marion deed nog een poging het gat naar het leidende kwartet te dichten, maar ze kreeg twee rensters in het wiel, die niet over konden nemen. Gevolg, het gat werd niet gedicht, het trio viel terug in het peloton en de kopgroep was definitief weg. Marion kon niet anders dan zich richten op de pelotonsprint. Ze ging de sprint zelf aan, maar een renster wist haar te counteren. Ze werd zesde, een mooie uitslag, maar er had veel meer in kunnen zitten als Marion attenter had gekoerst.
Uitslag ronde van het Duitse Dinslaken:
1. 87 Ogishima, Mika Oost Holland 1.09’45”
2. 73 Janke, Dorothee RV Endspurt Wuppertal 1.09’45”
3. 65 Hessling, Melanie NRW Team Pro-West 1.09’45”
4. 69 Nöhles, Alexandra Koga Miyata Cycling Team 1.09’45”
5. 89 Gaupelein, Caroline RC Viktoria Neheim 1.09’45”
6. 78 Bax, Marion NL 1.09’45”
7. 68 Stambula, Annegret Koga Miyata Cycling Team 1.09’45”
8. 63 Sostmann, Maren ESV Lingen 1.09’45”
9. 61 Schäfer, Alexandra RSC Dinslaken 1.09’45”
10. 74 Janke, Sabine RV Endspurt Wuppertal 1.09’45”
11. 81 Reinhardt, Stefanie RG Paderborn 1.09’45”
12. 66 Stichert, Roswitha RSC Rheinbach 1.09’45”

Vandaag startte Marion in het West-Vlaamse Zonnebeke. Een koers voor elite-vrouwen over 78 kilometer op een rondje van 2 km met telkens twee machtklimmetjes. Er stonden 45 rensters aan de start. Snel reed er een duo weg, welke werden achterhaald door 5 rensters. Toen dit groepje eigenlijk al buiten schot was, reed er nog een vijftal weg, zonder Marion. Gelukkig sliep ze niet zoals de dag ervoor in Dinslaken. Nee, vandaag was ze erg goed bij de les, erg attent zelfs en ze koerste heel actief mee. Marion sprong dan ook tijdig met nog twee anderen naar dit vijftal, wist aan te sluiten en kon in de sprint om de achtste prijs de twaalfde prijs pakken. Drie prijzen op drie dagen, mooi resultaat! Lensy Debboudt was een tiental kilometer voor het einde met Sharon Vandromme weggereden uit de kopgroep en wist Vandromme in de sprint te kloppen. Zie fotoboek: foto’s van Luc Blouwe.

Uitslag Zonnebeke (B):
1. Lensy Debboudt
2. Sharon Vandromme
3. Anja Nobus op 30 seconden
4. Greetje Devos
5. Grace Verbeke
6. Lieselot Decrois
7. Mieke Declercq
8. Ilse Fiers op 2.00
9. Sylvia Debboudt
10. Nana Steenssens
11. Kimberly Buyl
12. Marion Bax, Nederland
13. Liliane Leenknegt
14. Patricia Thys
15. An de Keyser
16. Lindsey Sticker op 3.50
17. Elke Vanderhauwaert
18. Lien Beyen
19. Femke Van Schelven, GBR
20. Laurence Melys

Vitale vijftiger

Je bent vijftig en je fietst nog steeds bij de elite-vrouwen. En hard ook! Het is eigenlijk stuitend dat sommige jonge meiden van in de twintig niet eens aan je achterwiel kunnen komen.
Maar goed, om top te zijn, moet je ook top trainen. Dus wat doe je dan als je net een week in Sankt Johann bent geweest waar je twee zilveren plakken aan je al fantastische totaal hebt toegevoegd? Dan kom je thuis in Bavel en ga je……. weer fietsen.
Niks rustdag, niks benen omhoog, pintje erbij en tv kijken. Je start gewoon in de ronde van Oudewater en geeft zo hard gas dat je de ene na de andere premie in je zak steekt, waardoor je ook nog eens uitgeroepen wordt tot de meest strijdlustige renner. O, ja, je wordt uiteindelijk derde. Weer op het podium dus. Je bent vijftig en denkt: misschien dat ik toch nog maar een tijdje doorga. Gek? Nee, niet als je Marion Bax heet.

RF

Afgelopen zaterdag stond Marion aan de start van de ronde van Oudewater. Was op zich al bijzonder. Woensdag reed ze nog in Oostenrijk het WK tijdrijden, donderdag het WK weg, vrijdag reisdag naar huis en vandaag dan hier aan de start.
Het betrof een wedstrijd over 60 kilometer voor elite-vrouwen. De wedstrijd was perfect georganiseerd, werd op een mooi parcours verreden en men strooide met premies. Er stonden 45 rensters aan de start. Er werd voortdurend hard gereden; men realiseerde de 60 kilometer tenslotte in iets meer dan anderhalf uur. Er waren talrijke ontsnappingen, maar mede door de regen van premies werden alle plooien snel weer glad getrokken.
De koers werd tenslotte beslist in een massasprint, welke werd aangetrokken door de Japanse Mashimo. Bleek teveel van het goede. Rappe Marieke Verhoeven werd aldus gelanceerd en won. Marion had zich slim in het wiel van Marieke genesteld en werd aldus knap derde. Alleen de gehaaide en brutale Lianne Wagtho kon nog net over Marion heen komen.
Weer eens een podiumplaats bij de elite-vrouwen, was even geleden. Daar kreeg Marion tevens de prijs toegekend van de meest strijdlustige renster! Kwam nog eens bovenop de vier premies die Marion al gepakt had. Zie foto’s in fotoboek van Christ Verkooijen.
Uitslag ronde van Oudewater voor elite-vrouwen-zonder-contract:
1. Marieke Verhoeven, Erp
2. Lianne Wagtho, Delft
3. Marion Bax, Bavel
4. Helma de Jong, Groningen
5. Sofie van Horik, Heukelum
6. Wietske Bol, Avenhorn
7. Hanneke Snijders, ’s-Gravenmoer
8. Natasja Berkhout, Rotterdam
9. Masami Mashimo, Japan
10. Susan Hartog, Jisp
11. Susanne van As, Roosendaal
12. Krista Meesterburrie, Alphen aan de Rijn
13. Anneke Lubeek, Puttershoek
14. Mika Ogishima, Japan
15. Rian Nijmeijer, Utrecht
16. Linda Kroes, Raalte
17. Erika Broekema, Wildervank
18. Veronique Duivelshof, Eindhoven
19. Nicoline van der Vaart, Delft
20. Kristel Verkooijen, Chaam

Vandaag toog Marion dan weer naar het Waalse Comines, waar een koers voor elite-vrouwen over 81 kilometer op het programma stond.
Snel na de start reden twee rensters weg en bleven eigenlijk de hele koers vooruit rijden, zij het dat er half koers vijf rensters bijkwamen. Even reed er nog een tweede groep weg uit het peloton en een derde groep. Deze twee groepen kwam weer samen, waarna ook het peloton weer aansloot. Kortom veel leven in de brouwerij, waar ook Marion weer ruimschoots bij betrokken was. Een twintig kilometer voor de finish, toen de kopgroep definitief weg leek te zijn, reed er een groep weg van acht rensters, waaronder Marion. De verstandhouding was goed en het gat werd zienderogen kleiner. De kopgroep bleef evenwel buiten schot en kon sprinten voor de overwinning. De groep van Marion reed vanaf de achtste prijs, Marion had nogal wat kruit verschoten, doch wist nog als dertiende te finishen. Sofie de Vuyst won de koers door de laatste ronde weg te springen met Greetje de Vos en haar in de sprint te kloppen. Zie fotoboek, foto’s van Luc Blouwe.
Uitslag van de ronde van Comines:
1. Sofie De Vuyst
2. Greetje Devos
3. Sylvia Debboudt
4. Liliane Leenknegt
5. Ilse Fiers
6. An de Keyser
7. Evelien Debboudt
8. Ilse Geldof
9. Nana Steensens
10. Anja Nobus
11. Caroline van Peteghem
12. Lensy Debboudt
13. Marion Bax, Nederland
14. Patricia Thys
15. Veerle Ingels
16. Ines Claes
17. Charlotte van Damme
18. Laurence Melys
19. Ilse van de Pontseele
20. Adeline Devestele

Afgelopen week nam Marion deel aan het WK voor Masters te Sankt Johann in Tirol. Ze opende de week met de Radweltpokal, de wereldbeker voor Masters. Dit wordt gezien als het officieuze wereldkampioenschap. Woensdag reed ze het WK tijdrijden en een dag later het WK wegrit. De week verliep uiterst succesvol voor haar, hoewel ze stiekum op de regenboogtrui op het onderdeel tijdrit had gehoopt.

In de Radweltpokal reed er een duo als een speer de Huberhohe op, een klim van twee kilometer met sommige stukken boven de 10 %. Dit is een klim die Marion, als niet-klimster, gewoon niet ligt en telkens weer voor haar het kritieke punt in de wedstrijd is. Dit duo, Ann Plant (GBR) en Lubov Vasilkova (Rusland), reed weg, achtervolgt door Marion en de Italiaanse Angela Bertorelli. In tegenstelling tot de meeste Italianen, wilde deze wel rijden. De rest was gezien. Beetje bij beetje kwamen ze dichter, mn. door de inspanning van Marion, doch toen men van voren echt in de gaten kreeg dat het achtervolgende duo aan zou sluiten, trok men op de laatste klim nog eens extra door. Hiedoor was de slag definitief gevallen. Vasilkova won voor Plant, Marion won zeer gedecideerd de sprint voor het brons. Die was binnen, de druk was van de ketel.
Twee dagen later werd het WK tijdrijden voor Masters verreden over 20 kilometer op een prachtig parcours: 10 km. heen, keren op een “Parkplatz” en op dezelfde weg terug. Net voor het keerpunt zit er een klimmetje, “drie viaducten” lang, doch iets stijler. Marion had het hier stilletjes echt op staan en had de vorige uitslagen nog eens doorgenomen en geconcludeerd dat misschien wel de eerste plaats erin zou zitten. Alles verliep perfect, de benen “vielen” goed en de tijd was ook prima: 29.26.90, wat een gemiddelde van 40,8 kilometer per uur betekent. Dan denk je ver binnen te zijn. Tot de Australische Lorraine Schutz (tot dan nooit in Sankt Johann gereden) binnenkomt en een tijd realiseert van 29.01.01. Een gemiddelde van 41.4 kilometer per uur en dat voor vrouwen van 50 jaar en ouder! Wel was de door Marion gerealiseerde tijd goed voor het zilver. De Amerikaanse Cynthia Swain pakte brons met een tijd van 30.14.84. Marion had op een beetje meer gehoopt, doch was dik content. Zeker als je de renner Schutz eens bekijkt. Het was een renner met precies de bouw die een renner moet hebben: bovenlijf iel, geen gram vet en voor een fondrenner erg stevig gebouwde benen. Is gewoon een klassebak. En dan moet je erkennen dat ze, zeker die dag, de betere is.
Extra verheugd was Marion toen bleek dat de Italiaan Francesco Moser, een der beste renners allertijden, een van de beste tijdrijders allertijden en bovendien voormalig werelduurrecordhouder, de medailles en de bijbehorende bekers uit zou reiken. De hand schudden en kussen ontvangen van zo’n monument in de wielrennerij moet je wat doen. Overigens had ze eerder op het WK baan te Manchester een soortgelijke ervaring, toen Graeme Obree deze taak tot zich genomen had.
Tot en met woensdag dus een prima resultaat: zilver en brons. Wat zou het donderdag doen, bij de WK wegrit?
Het was donderdag goed weer, Marion leek weer goed voorbereid, doch de vraag is “hoe houden de benen zich daags na de tijdrit?” (niet alle rensters reden die) en niet te vergeten……. “Wat doet die Schutz bergop, op de klim die Marion toch al niet ligt?”. Hans, echtgenoot en de begeleider, had het goed ingeschat……. “let op, die Schutz rijdt ook hard bergop!”. Dus er lag al snel een probleem in de koers. Schutz trok van onder aan de klim alles op het lint, velen moesten er meteen af, Schutz nam Plant, Vasilkova en de Italiaanse Dal Santo op sleeptouw, Marion bleef met nog zes anderen achter. Gedaan zou je zeggen, zeker als je dan meemaakt dat de meesten ook nog verzaken mee het gat dicht te rijden. Gelukkig wilde een Italiaanse wel rijden. Maar het hielp allemaal niet veel. Tot aan de tweede klim bij Schwendt er plots twee bergop weg wilde rijden……..(?) Marion liet ze een klein gaatje pakken, gebruikte ze net voor de top als springplank en kleste door. Het gat op de kopgroep was toen dik dertig seconden. Ze gooide zich als een bezetene in de toch al snelle afdaling naar Kossen, met de gedachte “nu ben ik hooguit vijf, de medailles zijn weg……. dus ik heb niets te verliezen”. Bij het ronden van de rotonde van Kossen was het gat al een stuk kleiner en kreeg ze de kopgroep in het zicht. Ze wilde voor de derde klim aansluiten, anders liep ze het risico dat de kopgroep juist daar weer verder weg zou lopen (wat daar maandag ook al was gebeurd!). Het lukte, ze sloot daar aan en kon even gaan linken om bij te komen, om vervolgens ook weer mee te draaien. De door Hans gesuggereerde gedachte “om in geval van” weg te springen zou geen goede geweest zijn, met een hardrijder als Schutz in de groep. Dit zijn types, die hard rijden, maar van de koers niets begrijpen en in dat soort situaties naar alles springen wat beweegt. Of dat koerstechnisch nu goed is of niet ze rijden er naartoe. Dit vijftal kon dus gaan sprinten voor de wereldtitel. In die sprint koos Marion voor het achterwiel van Vasilkova. Op zich een goed wiel, maar of je in dit wiel moet zitten en wachten tot ze aangaat. Beter zou misschien geweest zijn vanuit een gaatje redelijk vroeg aan te gaan. Maar dat moet na zo’n achtervolging wel gaan. Bovendien ging Schutz, wel als een strijkijzer overigens, erg vroeg aan en moest Marion verplicht over de wind sprinten, anders had ze Schutz als “opstakel” tegen gekomen. Marion kwam nog wel, maar helaas te laat…….. weg de kans om volgend jaar eventueel het hele jaar met die trui te mogen koersen. Vasilkova won, Marion twee en Ann Plant derde, Catarina Dal Santo (Italie) vierde en de Australische Schutz vijfde. De Francaise Annie Contardo won de sprint van het achtervolgende groepje, wat nog 1.04 minuten verloor. Marion kon na een formidabel gereden koers alleen maar tevreden zijn, zoals ze ook over de hele week niet meer kan zijn dan dik tevreden! Drie keer op het podium, ze was de enige deze week!
Foto’s volgen op korte termijn.