Vandaag ontving Marion het bericht dat zij dit jaar wederom genomineerd is in de verkiezing “Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda”. Dit is de vijfde nominatie oprij. Zij was erg verheugd dat haar dit jaar ook weer een nominatie ten deel viel. Vorig jaar behaalde zij voor het eerst deze door haar fel begeerde titel. Fijn vond ze het ook dat haar wielervereniging Breda-Knooppunt , welke toch moeilijke tijden doormaakt, nog twee genomineerden kent: Willem Dielemans als vrijwilliger van het jaar en Ricardo van de Velde als mannelijke belofte van het jaar. De uiteindelijke uitslag wordt op het “Sportgala Breda” bekend gemaakt, welk gala gehouden wordt op dinsdag 15 februari in het Best Western-Hotel Brabant, gelegen aan de Heerbaan te Breda. Is toch weer even spannend. Weet Marion voor de tweede maal deze titel in de wacht te slepen???

11-9: Enkele dagen na haar zware val in Zonnebeke leek Marion fysiek voldoende hersteld om weer een koersje te rijden. Eigenlijk zou Marion in Berkel moeten rijden. Om reden dat dit een smal rondje is met lastige haakse bochten, in combinatie met de mogelijke schrik in de bochten als nawee van de valpartij, toog Marion naar het Belgische Wenduine. Dit is een parcours aan de kust van 7,5 km. met minder bochten, die dan ook nog eens veel ruimer liggen. Men moest 95 km. koersen en er stonden een kleine 50 rensters aan de start. Helaas werd het een passieve koers, zoals je er momenteel in Belgie wel meer treft. Er lopen verschillende slagen door elkaar en soms is de tactiek er meer een van hoe blokkeren we de koers ipv. hoe krijgen we de anderen eraf gereden. Het verhaal is dan ook snel verteld. Na verschillende schermutselingen reed na ruim half koers Natascha Maes weg om tenslotte ook solo te winnen. Marion en ook bijvoorbeeld Karin de Krijger wilden wel en trachtten verschillende malen weg te rijden. Dit lukte herhaaldelijk, doch niet definitief. Telkens liep alles samen. In de voorlaatste ronde reed er dan toch een groepje van 6 weg, zonder Marion. Het peloton moest dus spurten voor de 7e plaats. Marion werd in de spurt, ondanks de schrik, 5e en aldus 12 in de totaaluitslag. Karin de Krijger 14e.
12-9: Een dag later ging ze met volop moraal naar Purmerend. Het rondje lag haar, het deelnemersveld niet al te sterk. Ze ging voor een dikke toptien-klassering. De koers was amper op gang of er zit een oliebol, die gewoon niet in de koers thuishoort, te slapen en rijdt bij een ander in het achterwiel. Uiteraard een val, de fiets kwakt voor Marion die deze fiets niet meer kan ontwijken en erover heen tuimelt. Gevolg wederom een hoop schade en noodgedewongen uit koers. Het wordt Marion een beetje teveel en overweegt serieus per direct te stoppen.
18-9: Het weekend nadien besloot Marion ondanks de hevige naweeen van de val toch te gaan koersen. Het heiligbeen is nog dik en donker blauw, haar heup gekneusd en haar rechter bil is nog fors gekleurd en dik, doch lijkt het ergste achter de rug te hebben. Hoewel ze verre van fit is, schrik heeft en moeilijk kan aanzetten, besluit ze toch te gaan omdat ze zich realiseert dat nu niet koersen mogelijk het definitieve einde van haar fietscarriere betekent. Liever neemt ze dit besluit weloverwogen en in alle rust in de winter. De wedstrijd in Westerbeek was wel geschikt gezien de grote omloop en slechts een vervelende bocht. Veel op de kant betekende dat de groep totaal verbrokkelde om vervolgens weer in twee groepen samen te lopen. Marion zat in de groep voor de 17e plaats; ze pakte net naast de prijzen.
19-9: Een dag later was er de ronde van Hillegom; een mooi en snel asfaltrondje. Met name door toedoen van Suzanne de Goede (zij won) viel het peloton in twee groepen uiteen. Marion zat in de groep vanaf de 11e plaats. Ze kon, zoals gezegd, moeilijk aanzetten en sprinten. Ze werd dan ook pas negentiende. Goed krakkemikkig, maar toch nog een prijsje. Hopelijk verbeterd haar bekken deze week, zodat ze nog enkele goede koersen kan rijden.
25-9: Een week later rijdt ze in het Belgische Kieldrecht een koers over 95km. Vroeg in de koers reed er een sterke kopgroep weg, 11 rensters groot. Het marcheerde nog niet echt bij Marion. Ook de koers liep niet echt in haar voordeel. Soms heb je het wedstrijdverloop mee, soms niet. Marion reed met een groepje een kilometer of 6 in de achtervolging. Net toen ze teruggepakt werden, reed er een ander groepje weg zonder Marion. Wel erbij zat de andere Nederlandse in koers, Karin de Krijger. Dit groepje bleef weg. Marion deed later een nieuwe poging met 4 andere rensters; nu bleven ze wel weg. Marion pakte zo nog een klein prijsje, de 19de. Mn. de val in Purmerend heeft het naseizoen voor Marion om zeep geholpen. Jammer omdat ze juist toen aan een goede serie bezig was. Nu draait het niet meer bij haar. Zoals het er nu uitziet is Kieldrecht voor dit jaar de laatste wedstrijd en rondt ze het seizoen hiermee af. Ludevice Henrion won de wedstrijd in Kieldrecht, Karin de Krijger werd twaalfde.
3-10: Dat Marion het niet kan laten is onderhand al wel bekend. Na afgelopen week goed getraind te hebben op een hoge trapfrequentie (deze was totaal verdwenen na het vele vooruit rijden, door de voorbereiding op Oostenrijk, inclusief de tijdrit en niet te vergeten de verschillende valpartijen), voelde Marion zich eindelijk weer eens redelijk goed. Goed genoeg om de laatste koers van dit jaar te rijden en wel in het Duitse Kempen. Marion kende dit rondje, ze werd hier vorig jaar 6e. Er stond een redelijk omvangrijk en kwalitatief goed veld aan de start. Het rondje is evenwel te snel om echt weg te rijden of om het uit elkaar te rijden. De koers werd dan ook beslist in een massasprint, welke gewonnen werd door Christine Mos voor Andrea Bosman en Marieke Verhoeven. Marion werd vijfde, voor oa. Inge Klep (7e) en Hanneke Snijders (18e). Een mooie afronding van het seizoen, een lekkere uitslag om met een goed gevoel de winter in te gaan. Een winter waarin Marion er nog eens goed over na moet denken of ze er nog een jaartje aan vast plakt. De leeftijd begint te tellen en dan nog al die valpartijen…….. (zie foto-boek).

A.s. vrijdag komt Marion op de tv bij de Bredasche TV-omroep. In het wekelijkse lifestyle programma YELL EN CO, gepresenteerd door Mariella Bastiaansen (ook bekend als presentatrice van programma’s bij RTL 4) is ze de hoofdgaste. Ze is uitgenodigd nav. van haar Europese en wereldtitel en het feit dat ze momenteel sportvrouw van het jaar van Groot-Breda is. Het programma begint om 18.30 en wordt een uur later herhaald. Zo ook op zaterdag en zondag.

Zaterdag stond Marion aan de start van de ronde van Spaarndam voor elite-vrouwen. Het was een koers over 60 km. op het mooie, doch supersnelle rondje van wielerclub HSV DE KAMPIOEN. Het werd een snelle koers en na diverse schermutselingen werd het een gevaarlijke massasprint. Wegrijden was gewoon niet mogelijk; op dit soort rondjes kan er altijd weer wel iemand het geslagen gaatje dichtrijden. Marion kwam op de eerste lijn door de bocht en passeerde in een millimeterspurt als vierde de streep. Elisabeth Folkerts uit Heerenveen won de koers. Hanneke Snijders uit s’Gravenmoer werd zevende en clubgenote Hannie van der Valk uit Middelharnis pakte de negentiende prijs.
Gisteren toog ze naar het Duitse Dinslaken, waar een echt Duits criterium op het programma stond over 40 km. op een rondje van goed een kilometer met 40 rensters aan de start. Elke ronde een premie van 20 en 10 euro, dus de pas zat er al snel in. Na een kwart koers reed er een kopgroep weg van 11 rensters, met daarin naast Marion, oa. Lenie Dijkstra, Alexandra Nohles en Dorethee Grun. Hoewel er telkens weer iemand probeerde weg te rijden, draaide het uit op een sprint met 11. De sprint liep enigszins chaotisch omdat het peloton af moest sprinten juist toen de kopgroep dit peloton bij de laatste doorkomst dubbelde.
Lenie Dijkstra knalde als eerste door de laatste bocht naar de overwinning, Marion pakte de zevende prijs. (zie fotoboek)
Vandaag dacht ze de trilogie vol te maken en toog daarvoor naar het Belgische Zonnebeke. Dit is een selectief criterium met aan de ene zijde omhoog en de andere zijde naar beneden, met het diepste punt in de laatste bocht. En juist daar lag voor Marion vandaag het breekbunt (bijna letterlijk).
Wat gebeurde? Er reden spoedig drie rensters weg: Henrion, Dhaene en Fiers. Na verschillende pogingen reden er nog vijf rensters weg, wat, zo bleek later, de definitieve slag was. Marion zat hierbij, evenals Belgisch kampioene Maes, Nobels, Bouwens en Lensie Debbout. Na enkele ronden vloog men naar beneden de laatste bocht in, enerzijds om het definitieve gat te slaan, anderzijds om naar de drie toe te rijden. In de laatste bocht begon de fiets van Marion te stuiteren en ze ging onderuit. Anja Nobus daar weer over. Anja naar het ziekenhuis, Marion aan alle zijden geschaafd en gebutst; mn. haar linker gezichtshelft ligt helemaal open en is nu al dik en blauw (zie foto-boek). Dat gaat nog wat worden! Ook de fiets moet aardig onder handen genomen worden. Gelukkig (zoals het zich nu doet aanzien) niets gebroken. Naast dit alles is het jammer dat ze een nieuwe en zekere toptien-klassering misloopt. Op zijn slechtst zou ze achtste geworden zijn. Jammer; kijken of de rest van het toch al geslaagde seizoen te redden is?

Wat Marion gisteren in Sint-Katelijne-Waver (B) niet lukte (hier sprong ze +/- 12 km. voor de finish weg met Kelly van Eijcken, doch werd 2 km. voor de finish teruggepakt; ze reden toen voor plaats 4 en 5 in de uitslag), lukte vandaag wel in het Duitse Rees-am-Rhein. Op een snel, typisch Duits rondje met wederom een perfecte organisatie en een berg premies, vormde zich na enkele schermutselingen rond half koers een kopgroep van 6 rensters, met daarin oa. Marion en Lenie Dijkstra. Hoewel Marion enkele ronden voor de finish nog alleen probeerde weg te komen, werd het toch een groepssprint. Lenie Dijkstra won. Marion, die de sprint zelf aanging, miste op een “band-en-velg-dikte” het podium en werd vierde. (zie fotoboek)

Vandaag kwam Marion voor de derde maal deze week in actie in Sankt Johann in Tirol. Ditmaal stond het WK weg voor Masters op het programma. De hele dag was het erbarmelijk weer: tien graden koud en plenzende regen. Het was dus erg improviseren om Marion goed aan de start te krijgen. Alles goed gepland en uitgevoerd, kon de koers beginnen.
De Russische Vasilkova versnelde meteen aan de voet van de eerste klim, de Deense Drejer reageerde. Marion vond het te vroeg en controleerde de koers vanop de kop: wordt het gat niet te groot? Marion reed in een strak tempo omhoog, waardoor de meeste rensters gelost werden. Slechts de Amerikaanse Hilburn en de Zwitserse Glaus bleven aan haar wiel; voor de top haalde men Drejer al weer in, die meteen gelost werd. Was helemaal opgeblazen. In de afdaling kwam het trio bij Vasilkova. Op de volgende klim versnelde de Russin weer op de stijle stukken, waarop Glaus en Hilburn gelost werden, Marion forceerde het tempo op de minder stijle stukken, het vals plat en op het vlakke. De Russin, zo deed ze blijken (ze praat echt geen meter over de grens), reed graag met Marion weg: liever een temporenster erbij, dan in de achtervolging. Bovendien had ze uiteraard de overwinning van maandag in haar achterhoofd. Het duo verstond elkaar goed, bleef buiten schot op het achtervolgende duo (1.34 minuut) en kon gaan sprinten voor de wereldtitel.
De sprint verliep voor Marion beter dan maandag, hoewel ze er niet aan ontkwam van de kop af te vertrekken. Gelijktijdig gingen ze aan, het werd een duel naast elkaar, waarin de Russin Marion met een halve lengte klopte. Puur op waarde geklopt door een goede renster. Waarschijnlijk heeft Vasilkova vroeger ook op niveau gekoerst: ze is sterk en doorziet de koers als geen ander. Je hoeft ze niets te leren en dat is iets wat je niet op latere leeftijd nog even doet. Weer zilver derhalve.
De Zwitsers Glaus werd derde door de Amerikaanse Hilburn te kloppen. Zie ook in “fotoboek” en onder “krantenknipsels”.

Vandaag reed Marion het WK tijdrijden voor Masters te Sankt Johann in Tirol. Het is een prachtig parcours, 10 km. heen en vervolgens terug, met halfweg een klimmetje wat net op het buitenblad te nemen is (als men goed genoeg rijdt). Marion had hier een derde plaats te verdedigen. Even was er wat stress. Zet ik de wielen met de baanbanden en 12 atmosfeer erin, of doe ik het met wat minder? Hoe is het weer in verband met deze banden? Men voorspelde regen.
Tenslotte was alles rond en kon de race komen. Marion reed een strak tempo van 40 km. per uur gemiddeld, wat goed was voor de trui. Tweede werd de Duitse Petra Kluender op 23 seconden en derde de Tsjechische Jamila Manchakova.
Jammer dat in het voorjaar de echte macht er niet was tijdens het regionaal en Nederlands tijdritkampioenschap. Marion had hier korter willen en kunnen eindigen als ze toen niet met het gebrek aan macht zou hebben gezeten tgv. haar sleutelbeenbreuk in maart.