Auteursarchief: Hans Goeijers

8ste IN KAPELLEN (B) EN 14de IN CHAAM

Gisteren reed Marion in het Belgische Kapellen een criterium voor elite-vrouwen over 60 km. Vrij snel na de start ontstond er in verschillende fasen een kopgroep van 11 rensters, met hierbij naast Marion oa. Minke van Dongen, Sandra Rombouts, Ilse Fiers, Diana Jansens, Veronique Belleter, Liesbeth de Vocht, Sharon van Dromme, Patricia Thijs en Ludovine Henrion. Beetje bij beetje dubbelden zij het peloton. Twee ronde voor de finish reden Sandra Rombouts en Ilse Fiers weg. Zij zouden voor de overwinning gaan sprinten, welke sprint gewonnen werd door Sandra. De overige 9 rensters reden voor de derde plek. Minke wist als vijfde te finishen, Marion werd achtste. (zie fotoboek: op de foto in het fotoboek te zien, is Marion 1 of 2 plekken te ver in de uitslag terecht gekomen. Thijs en Steurs lijken achter Marion te finishen. De “fotofinish” was kapot.)

Vandaag reed Marion in Chaam, je zou kunnen zeggen voor eigen publiek. Voorafgaand aan de wedstrijd werd Marion heel attent door de organisatie gehuldigd voor het behalen van de Europese titel. Ze mocht samen met Leontien Zijlaard-van Moorsel op het podium.
In de koers reed er snel een kopgroep weg met Sandra Rombouts, Arenda Grimberg, Minke van Dongen, Leontien Zijlaard -van Moorsel en Daphny van den Brand. Marion probeerde ook weg te rijden (oa. met Beltman en Karin de Krijger). Net toen ze terug gepakt werden, reed er een tweede groep weg, met oa. Jolanda van Dongen. Er reden nu in totaal 12 rensters vooruit; restte niets anders dan te spurten met het peloton voor de dertiende plek. Marion ging van ver de sprint aan, om niet in de flauwe slinger voor de meet in de verdrukking te komen. Met succes: pas op de streep kwam Natalie van Katwijk nipt over haar heen. Marion pakte dus de veertiende prijs. Leontien won de koers voor Arenda Grimberg.

Artikel uit BN/DeStem, juli 2004

Bax wint Europese titel

Door Bas Timmers

Maandag 26 juli 2004 – BAVEL – Marion Bax is Europees kampioene bij de Masters. De Bavelse wielrenster veroverde de titel in het Portugese Torres Vedras.

De 48-jarige deed dat op een loodzwaar, heuvelachtig parcours. Bovendien stegen de temperaturen tot boven de veertig graden. De voormalig wereldkampioene Masters (op verschillende onderdelen) bleek uiteindelijk de sterkste vóór de lokale favoriet Alicia Moniz.

Woensdag is Bax overigens alweer te bewonderen in de Acht van Chaam.

EUROPEES KAMPIOEN IN HET PORTUGESE TORRES VEDRAS

Afgelopen zaterdag werd Marion Europees kampioen in het Portugese Torres Vedras. Het werd een gedevalueerd kampioenschap. Het aanvankelijke parcours zou al een zware koers garanderen. Door omstandigheden moest de organisatie het parcours verleggen, met als gevolg dat het parcours nog zwaarder werd. Het werd een parcours een Master- en/of vrouwen-wedstrijd onwaardig: zo zwaar. Dan moet je er zeker geen vrouwen-Masters op laten koersen. Het parcours had een zwaarte, dat, mocht je er een vrouwen of mannen-elite wereldkampioenschap op laten verrijden, je in Nederland waarschijnlijk geen beroepsrenner weet te vinden die er heen wil om te koersen. Door de weersomstandigheden werd het er niet nog gemakkelijker door: 40 graden tijdens de koers!!! Menige renner/ster besloot al na de verkenning van het parcours niet van start te gaan. De organisatie had beter verdiend; ze hadden echt alles perfect en professioneel geregeld, niets was er op het gebeuren aan te merken.
Gevolg van dit alles was, dat de wedstrijd nooit een wedstrijd is geworden. Het werd een grote, lange en zware afvalwedstrijd, waarbij degene die het best gedoseerd te werk ging het langst overeind bleef. De vrouwen vertrokken gelijk met een van de mannen-categorien. Dit was in het voordeel van Marion. Zij wist zich het langst bij de mannen te handhaven en tenslotte wist zij goed haar draai te vinden in een groepje geloste mannen. Hierdoor reed zij ver weg van haar naaste concurente, de Portuges Alicia Moniz, en wist aldus haar eerste Europese titel binnen te halen.
De taaiheid van Marion kwam vandaag weer eens erg goed van pas. Het Portugese avontuur was erg geslaagd, omdat het ook trainingstechnisch wel eens iets toe zou kunnen voegen (?).

Artikel uit BN/De Stem, juli 2004

Marion Bax naar EK wielrennen

Van onze sportmedewerker

Woensdag 14 juli 2004 – BAVEL – Marion Bax, de wieler-veterane uit Bavel, die nog steeds met het nodige succes in de categorie van de elite-vrouwen koerst, vertrekt volgende week naar Portugal om deel te nemen aan het Europees kampioenschap voor Masters, dat verreden wordt op zaterdag 24 juli.

De wedstrijden worden verreden op een sterk geaccidenteerd parcours in Torres Vedras, het centrum van de Portugese wielersport, 30 kilometer ten noorden van Lissabon. Marion Bax komt alleen uit op de wegrit, daar er geen tijdrit-titels verreden worden. Hoewel ze in de voorgaande jaren diverse wereldtitels en podiumplaatsen bij de wereldkampioenschappen heeft weten te behalen, is het voor haar de eerste keer dat zij meedoet om de Europese titel. De kampioenschappen zijn naar Portugal gehaald ter herdenking van het vroegtijdig overlijden van Joaquim Agostinho, precies twintig jaar geleden.

6e IN OCHTEN

Marion reed zaterdag in de ronde van Ochten voor elite-vrouwen. Een ronde welke reeds jaren voor vrouwen wordt ingericht. In haar “eerste carriere” reeds koerste zij al in Ochten. Een koers die toen werd ingericht voor Gerrie van den Berg-Thijssen. Jammer is het dan te constateren dat juist zulke betrouwbare inrichters te weinig rensters aan de start treffen. Feit is wel, dat de vrouwen hier waarschijnlijk voor het laatst hebben gekoerst.
Ondanks de voorspellingen en de dreigende luchten hielden de vrouwen het droog. Men vertrok vrij rap en vrij kort na de start reden Tanja Hennes en Jolanda van Dongen-Cools definitief weg. Marion zat in een achtervolgend groepje met Mirjam van Dijk, Nicolle de Bie-Leijten, Fonny Wekema en Janny Kleinjan. Wat ze ook probeerden, het duo dubbelde alles en iedereen. Met dit dubbelen kon ook Pauline van Bennekom terug aansluiten. Toen deze eenmaal bekomen was van de eerdere inspanningen, sprong ze weg en reed aldus naar een derde plek. Marion was te gretig in de vele premiesprints; te gretig, zodat ze in de finale-sprint niet echt uit de verf kwam. Ze werd derde in de sprint van de groep en pakte zo de zesde prijs. Tanja won voor Jolanda door ze in de sprint te kloppen.
Twee dagen later reed ze in het Belgische Zottegem-Strijpen een koers over 95 km. op een zwaar parcours, een ronde van Vlaanderen in het klein:slechte weg, kasseien en sterk geaccidenteerd. Marion had zondag al geen goede benen, doch wilde graag als laatste voorbereiding voor het EK te Portugal van as. zaterdag, nog een keer op weerstand koersen. Haar benen wilde niet, het was niet meer dan volgen, in de voorlaatste ronde zat ze tegen kramp aan. Is ze maar afgestapt. Is jaren geleden dat dit is gebeurd; geen goede generale. Hopelijk zaterdag beter.

10e IN KONTICH (B) EN 14e IN OBDAM

Gisteren reed Marion een koers voor elite-vrouwen over 70 km. in het Belgische Kontich. Er stonden 60 rensters aan het vertrek, waaronder de Nieuw Zeelandse Sarah Ulmer (de renster die het wereldrecord op de achtervolging van Leontien Zijlaard-van Moorsel afsnoepte). Ondanks de sterk wisselvallige weersvooruitzichten was Marion toch maar naar Kontich gegaan; het zag er in Bavel immers redelijk uit! Mede door toedoen van Sarah Ulmer werd er vanuit het vertrek hard gekoerst. Sarah reed wat dom telkens bijna vanaf de kop weg, vaak gecounterd door Evy van Damme, die duidelijk het achterwiel van Sarah in de gaten hield. Ook Marion reed nog met een groepje weg (met oa. Karin de Krijger en twee van de gezusters Debboudt), doch ook deze uitval werd gecounterd door Ulmer. En dan begon de ellende: regen, wat heet, een plensbui van een uur. En hierdoor sterk dalende temperaturen…het werd koud op de fiets. Het vennijn ging uit de koers; iedereen reed wat bedachtzamer door de bochten; ondanks dat enkele valpartijen oa. van Heidi Vissenberg met een sleutelbeenbreuk tot gevolg. Desondanks reed in de finale Ilse Temmerman met Anja Nobus definitief weg. Anja won de koers. Met de regen werd Marion niet verwacht in de sprint van het peloton vanwege enkele gevaarlijke bochten in de laatste kilometers. Wat gebeurde? Marion wist zich door de wind en oa. via het wiel van Ulmer en van Damme op een “veilige manier” goed in stelling te brengen. Ze kwam kort uit de laatste bocht en reed naar de tiende plaats in de uitslag. De sprint van het peloton werd, net zoals in Zwevegem, gewonnen door Henrion.

Vandaag toog Marion naar het Noord-Hollandse Obdam waar een koers voor elite-vrouwen werd verreden over 60 km. op een mooi, doch snel asfalt-rondje. Hoewel er niet veel rensters werden verwacht, stonden toch 45 rensters aan de start waaronder talrijke goede coureurs, zoals oa. Leontien Zijlaard-van Moorsel. Er werd snel vertrokken en het tempo bleef voortdurend hoog. Na vele schermutselingen reed er tenslotte een kopgroep van vijf weg met hierin Leontien, Vera Koedooder, Arenda Grimbergen, Christine Mos en Sharon van Essen. Leontien, ondanks dat ze niet super zou zijn vanwege de gevolgen van het contact met de beruchte processie-rups, loste net als vorige week in Zwijndrecht de hele kopgroep. Vera Koedooder sneuvelde als laatste en kon hiermee de tweede plaats veilig stellen. In de finale reden nog 7 rensters weg uit het peloton, zodat het peloton moest sprinten voor de dertiende plaats. Deze sprint werd gewonnen door Monique Rotmensen die Marion klopte. Marion had niet de beste benen na de inspanning in het koude en regenachtige weer van gisteren, doch wist hiermee weer wel een prijsje te pakken tussen al die jonge meiden: veertiende. Leontien won ondanks het processie-rups-probleem met overmacht voor Vera Koedooder en Arenda Grimbergen.

15e IN ZWIJNDRECHT EN 16e IN ZWEVEGEM (B)

Gisteren reed Marion in Zwijndrecht. Het aantal vertrekkers is af aan het nemen nu vele rensters na een zwaar voorseizoen met misschien wel teveel klassiekers blijkbaar aan wat rust toe zijn. Vrij snel reed Leontien Zijlaard-van Moorsel met nog drie andere rensters weg. Na nogmaals een versnelling reed ze deze eraf en dubbelde tenslotte het peloton. De drie eerdere medevluchters waren toen al teruggepakt door het peloton. Nogmaals reed Leontien van het al erg uitgedunde peloton weg, met daarin toch nog steeds Marion. Ontketend, en blijkbaar al aardig op weg naar de forme voor Athene, won Leontien op grandioze wijze. In de voorlaatste ronde reden Francis Linthorst en Pauline van Bennekom nog weg en reden in deze volgorde over de meet. Het restant van het peloton moest het met de overgebleven prijzen doen. Sissy van Alebeek won de spurt. Marion reed niet super (gisterenavond nog een late dienst gedraaid en het rondje met de slechte stenen en de harde wind dwars over het parcours waren alles bij elkaar wat aan de zware kant voor haar), doch wist nog de vijftiende prijs te pakken.
Vandaag reed ze in een koers voor elite-vrouwen over 85 km. in het Belgische Zwevegem. Er stonden 55 rensters aan de start en het rondje was 3,7 km. met enkele levensgevaarlijke punten. Na verschillende ontsnappingen reed er in twee fasen een groep weg van 7 rensters. Na krap half koers bleek dit de definitieve slag te zijn, mede door het afstoppingswerk van de Vlaanderen-ploeg. Later reden nog 7 rensters weg. Ondanks dat Marion enkele malen probeerde en flink meekoerste, moest ze haar prijs zien te pakken in het peloton. Dit lukte aardig, ondanks dat de finish levensgevaarlijk was. Ze wist als tweede te finishen in de spurt van het peloton en pakte aldus de 16e prijs. De Belgische Cindy Pieters wist solo te winnen. Anja Nobus won de sprint van het restant van de kopgroep voor Evy van Damme.

ERG GESLAAGD NEDERLANDS KAMPIOENSCHAP TE ROTTERDAM: 18e

Vandaag reed Marion het Nederlands kampioenschap voor elite-vrouwen te Rotterdam, haar geboorteplaats. Er stonden 124 geselecteerde rensters aan de start voor een koers over de van Brienenoord- en de Erasmusbrug. Het werd een harde wedstrijd over 121 km. Eerst reed er een trio weg met Anouschka van der Zee, Angela Hillenga en Vera Koedooder. Later sloten oa. Leontien van Moorsel, Chantal Beltman en Arenda Grimberg aan, het werd een groep van 9. Deze groep nam 45 seconden, doch kon niet definitief wegrijden. In de finale kwam het peloton terug, doch Leontien en Chantal bleven buiten schot. In de laatste ronde reden ook nog Loes Markerink en Mirjam Melchers weg. Leontien werd voor de zoveelste maal kampioen, Chantal Beltman twee en Loes Markerink drie. Het restant van het peloton (nog 60 rensters) reed dus voor de vijfde plaats, waarvan de sprint gewonnen werd door Kirsten Wild. Marion had nog voldoende over, wist zich de hele laatste ronde op de eerste lijn te handhaven en trok nu eens niet terug (zoals ze normaal ook niet doet; na de val in Honselersdijk remde ze meestal als een van de eersten!). Ze werd knap 18e. Uiteraard was ze hiermee dik tevreden en ze ziet dit als een afronding van een in duigen gevallen voorseizoen.

NEDERLANDS KAMPIOEN MEDICI TE DORDRECHT, 9e IN NIEUWENDIJK EN 8e IN ZOETERWOUDE

Gisteren reed Marion twee wedstrijden. Vanwege de vele buien die verwacht werden, had Marion de twijfels omtrent het rijden in Nieuwendijk. Daar wordt immers gereden op een klein rondje met klinkers welke bij regen erg glad worden. Vandaar eerst in de ochtend naar Dordrecht, waar op het parcours van wielervereniging de Mol het Nederlands kampioenschap voor para-/medici werd verreden over 40 km. Dit kampioenschap werd gecombineerd met dat van de brandweer. Marion pakte in een massasprint de titel. Nog eens kampioen van Nederland! Daar het weer toch meeviel, liet Marion de gecombineerde huldiging maar schieten om zo net op tijd in Nieuwendijk (aan de andere zijde van de Biesbosch) aan de start te kunnen staan. Hier werd een wedstrijd verreden over 50 km. Na een klein half uur reden Janny Kleinjan en Monique Rotmensen weg van het peloton, welke de achtervolging maar niet geformeerd kreeg. Janny reed in de ultieme finale Monique nog uit het wiel en pakte zo haar eerste overwinning dit jaar. Het peloton reed voor de derde plek. Marion wist zich naar een negende plaats in de uitslag te rijden.
Een geslaagde koersdag, dankzij het uitblijven van de regenbuien!
Vandaag reed Marion dan nog in Zoeterwoude. Het was gelukkig weer droog. Dit mocht ook wel omdat het weer typisch een klinkerrondje was wat met regen niet te doen is. Het was een koers over 65 km. met een niet te groot, doch sterk veld. Heel de Ton van Bemmelen-ploeg, die hier thuis is, stond aan het vertrek inclusief nationaal kampioene Suzanne de Goede. Zij konden evenwel niet voorkomen dat Iris Slappendel in een lange solo naar de overwinning reed. Kate Bates, Lenie Dijkstra en Aukje de Koning reden in deze volgorde naar plek 2 t/m 4. Het peloton reed vanaf plek 5. Marion kwam aan het wiel van Jaccolien Wallaard, als tweede dus, uit de bocht en reed naar een knappe achtste plaats in de uitslag. De prestatiecurve is duidelijk van koers tot koers stijgende.

Artikel uit Algemeen Dagblad/Sportwereld, juni 2004

De oudste deelneemster aan het NK wielrennen, morgen in Rotterdam, had met gemak de moeder kunnen zijn van de jongste. Marion Bax (48) uit Bavel en Loes Markerink (18) uit Raalte zijn beiden regerend wereldkampioen. De een bij de Masters, de ander bij de junioren. Nu rijden ze bij de elite-vrouwen.

MARION BAX, DOORZETTER

Door Vincent Ronnes

Marion Bax is een doorzetter. Daaraan heeft ze niet alleen de wereldtitel van de Masters (de 30-plussers) te danken. Het is haar doorzettingsvermogen dat haar ook in haar “gewone” leven op de been houdt. In oktober 1998 werd ze op de fiets aangereden. “Toen zag het er naar uit dat ik nooit meer zou fietsen.” Een moeilijke revalidatieperiode volgde, maar na enkele maanden zat ze weer op de fiets. Zelfs haar werk op de intensive care-afdeling van het Amphia-ziekenhuis in Breda kon ze tegen de verwachting in weer oppakken. “De orthopeed zei ook: jouw spieren zijn zo verschrikkelijk sterk. Daar doe je nu je voordeel mee.”

Fietsen is alles voor de geboren Rotterdamse. In de jaren 80 maakte ze deel uit van een wielerploeg, van wie Keetie van Oosten- Hage de bekendste was. “Op een gegeven moment raak je wat verzadigd, je hebt alles een keer gezien en toen ik op mijn 28ste ook nog last kreeg van blessures ben ik met wedstrijden gestopt. Ik moest meer rusten. Maar ik ben altijd wel blijven fietsen.”

Lange tijd fietste ze op haar dooie gemak met de recreanten mee. “Via de cyclo-sportieven ben ik toch weer bij wedstrijden terecht gekomen. Ik reed bij hen vaak met de eersten mee. Toen zeiden die anderen: joh, jij rijdt zo hard, je moet weer aan wedstrijden mee gaan doen.”

Dat advies heeft ze bepaald niet in de wind geslagen. Vorig jaar bijvoorbeeld fietste ze bij de elite-vrouwen zo’n 75 tot 80 wedstrijden. Ze won er drie, 25 keer was ze bij de eerste tien. Met natuurlijk als hoogtepunt het wereldkampioenschap van de Masters op de baan in Manchester.

Bij het WK op de weg werd ze derde, net als in de tijdrit. “Dit jaar ben ik bij de eerste wedstrijd gevallen, mijn sleutelbeen gebroken, dus daarom ben ik nu pas wat later op dreef.

“Je moet er veel voor laten, maar ook veel voor doen. Het belangrijkste is dat je het graag doet.” Het moge duidelijk zijn, aan trainen heeft ze geen hekel. Per week zit de 48-jarige West-Brabantse zo’n 20 tot 25 uur op de fiets.

“Over het algemeen krijg ik wel leuke reacties.” Haar leeftijd is uitzonderlijk in de categorie elite. “Vorig jaar werd ik 22ste op het NK. Ik neem me voor dit jaar bij de eerste 40 te rijden.”

Dat ze er volgend jaar weer bij zal zijn sluit ze zeker niet uit. “Ik ben ook nog uitgenodigd aan de Holland Ladies Tour deel te nemen. Ook ben ik gevraagd volgend jaar bij een club jonge meiden uit Limburg te gaan fietsen. Dan ga ik wat aanwijzingen geven tijdens de wedstrijden. Een beetje wegwijs maken. Dat lijkt me wel leuk. Ik merk nu al tijdens wedstrijden dat ze me opzoeken. Ik denk wel dat ik ze wat kan leren.”

LOES MARKERINK, AANVALSTER

Loes Markerink is een aanvalster. Ze is niet het type dat het allang mooi vindt om morgen alleen maar mee te fietsen met de vrouwen van naam. Als het even kan mogen ze verwachten dat de jongste deelneemster van het veld in de aanval gaat. ” Aanvallen wil ik altijd wel. Je moet een beetje geluk hebben, proberen weg te komen met een groepje.”

Haar aanvalslust heeft haar jonge leven al van veel mooie momenten voorzien. Loes is een sportvrouw. Ze hockeyde tot haar 14de, op haar 12de begon ze met fietsen. Maar die combinatie was na twee jaar al niet meer vol te houden.

Als lid van de wielerclub CTR Raalte trainde ze twee keer per week, elke dinsdag en donderdag een beetje sprinten en zo nu en dan wat specifieke oefeningen. Toen ze Nederlands kampioene werd bij de dames-nieuwelingen (15-16 jaar) kwam ze in de nationale selectie van Monique Knol en begon het pas echt te kriebelen.

Op het WK voor junioren in 2002 in het Belgische Zolder moest ze nog het voorbereidende werk verrichten voor de latere wereldkampioene Suzanne de Goede. Zelf werd ze 31ste. Vorig jaar in het Canadese Hamilton (“de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat, was wel gaaf”) mocht ze meer haar eigen gang gaan. Dat leverde een prachtige gouden medaille op.

Ze begon afgelopen schooljaar aan de Pabo in Zwolle, maar halverwege haakte ze af. “In september begin ik weer aan een opleiding, Sport, Gezondheid en Management in Arnhem of Groningen. Ik hoop in Groningen, want dan kan ik met een groepje wielrensters samen trainen.” Wielrennen is alles voor haar. Maar een opleiding achter de hand houden, lijkt haar wel verstandig. “Er zijn er weinig die er geld mee verdienen.”

Omdat ze nog net voor de jaarwisseling 19 wordt, mag ze sinds het begin van het jaar met de Grote Vrouwen meedoen. “Het is wel gaaf om met vrouwen als Leontien van Moorsel mee te fietsen. De eerste keer kijk je daar wel van op. Maar ook dat went wel weer.”

Het gaat lekker dit jaar. Derde op het NK tijdrijden in Bergeijk en in de driedaagse wedstrijd De Ster van Walcheren eindigde ze als zevende in het eindklassement. “Maar de overgang naar de elite is wel groot, hoor. Het peloton is veel groter. En de afstanden ook. Bij de junioren reden we 60, 70 kilometer, nu is dat vaak 120 tot 140 kilometer. Dat maakt wel even wat uit. Maar vorig jaar hebben we met een stel van At Home Cycling Team al wat extra kilometers gemaakt om die overstap kleiner te maken.” Begin dit jaar ervaarde ze in Frankrijk wat het zwaardere werk betekent. “Het was een tiendaagse wedstrijd, maar na acht dagen zeiden ze dat ik er maar mee moest stoppen. Toen was het mooi geweest.”