Vandaag reed Marion in Sankt Johann in Tirol de Radweltpokal. Deze wedstrijd kan beschouwd worden als een wereldbekerwedstrijd voor veteranen; sommigen beschouwen deze wedstijd ook als het officieuze wereldkampioenschap. Vanuit het vertrek moest men meteen bergop. Hoewel Marion telkens weer opziet tegen deze klim, kwam ze nu goed boven. Er bleven elf rensters van voor over, waaronder Marion. Door verschillende demarrages, ook bergop, werden er nog vijf rensters afgereden. Een groep van zes moest beslissen wie de wedstrijd ging winnen. Marion koos voor het wiel van de snelle Susan Shook, doch Anne Plant bleek rapper aan te gaan. Marion dook vervolgens dan ook in het wiel van Plant, doch kon er slechts naastkomen. Plant (Groot Brittanie) won, de Russische Lioubov Vassilikova werd tweede, Marion derde en Susan Shook uit de Verenigde Staten vierde. Woensdag rijdt Marion in principe het WK tijdrijden en een dag later het WK wegrit; ze is er nog niet uit of twee wedstrijden zo kort achter elkaar werkelijk ook kan. Even afwachten. Zie fotalbum.

Marion reed vandaag in de koers voor elite-vrouwen over 90 km in het Belgische Haasdonk. Ze had liever in Nispen gereden, doch de kans op regen met het risico van glijpartijen op zo’n klein criterium, was haar te groot. Vandaar haar vertrek in Haasdonk. Er stonden 65 rensters aan de start met oa. de Australische selectie. Er werd hard gekoerst en in twee fasen reed er een kopgroep weg van 16 rensters. Hoewel het peloton nog serieus probeerde de kloof te dichten, was de definitieve slag gevallen. Veronique Coenen won de koers. Hoewel er nog een groot peloton naar de streep reed met nog veel goede en rappe rensters, en dat voor nog maar 4 prijzen, lukte Marion het toch een prijs te pakken. Ze werd vierde van het peloton en aldus twintigste totaal.

Marion reed vanavond in het Belgische Brasschaat een koers voor elite-vrouwen. De eerste twintig uit de uitslag mochten een tijdrit rijden met als inzet 1000 euro voor de winnares. In het parcours zat een strook van 1000 meter met redelijk slechte kasseien. Het werd waarschijnlijk mede door het extreem warme weer een matte koers; er werd nauwelijks iemand afgereden en op een ontsnapt duo na werd het een massale aankomst. Aanvankelijk reed er een kwartet weg met daarbij Crista Pirard. Net voordat dit kwartet terug gepakt werd, sprong Crista door (het leek de koers van Kapelle wel). Met haar ging Natascha Nobels mee. Crista won de koers. De aankomst van de groep leverde, mede door de erg lange rechte lijn, een vreemde uitslag op. Onverwachte namen vond men erin terug. Marion werd twintigste en mocht daarom toch nog net de tijdrit rijden. Ze constateerde wel, dat de macht, waarmee ze tot voor enige weken in dit soort aankomsten met een tandje extra een ferme uitslag wist te rijden, niet meer in haar benen zat. Teveel gekoerst de laatste weken icm. de extreem hoge temperaturen?! De tijdrit reed ze voor het eerst op de verleden week aangeschafte GT-timebike. Het liep redelijk. Ze werd in deze door Debbie Mansveld gewonnen tijdrit (1000 euro!) 13e. Wel besloot Marion na vanavond het trainings- en koersprgramma wat bij te stellen: even wat meer duur-herstel richting Oostenrijk en Manchester. Even niet naar de Ardennen, even niet naar Puivelde en Pijnacker, even wat op het gemak rondrijden!

Gisteren in de namiddag reed Marion in Varik een koers voor elite-vrouwen over 60 km. Er stonden weer plenty goede coureurs aan de start, inclusief de Australische selectie en een gedeelte van de Farm-fritesploeg. Er reed een kopgroep weg van 6, gevolgd door het restant van het peloton met daarin Marion. De rest van het veld reed verbrokkeld over het parcours; het klimmetje naar de dijk en de dijk zelf waren er voor velen te veel aan. Elsbeth Vink won na een korte solo, voor Suzanne de Goede en Arenda Grimberg. Marion reed in het peloton over de finish en eindigde als tiende. Onderweg had ze ook al menige premie weten te pakken.

De volgende ochtend vroeg (vertrek 9.30) reed ze het NK van de WFN (voor elite-vrouwen-masters en vrouwen-B) te Venlo. Ze ging hierheen voor minstens een podiumplaats. Het veld was niet zo groot en niet zo sterk, zo leek het. Dan wordt de koers zeker zo moeilijk; je wordt voortdurend in de gaten gehouden en de koers echt forceren met een of twee is zonder meer moeilijk. Achteraf bekeken had ze de koers van Varik (zo laat op de dag) niet moeten rijden; Marion had waarschijnlijk daardoor niet de echte goede benen en kwam in de sprint vals plat omhoog gewoon tekort. Ze werd zesde. Verder commentaar overbodig. Henriette Kuyt uit Hoogland werd de nieuwe kampioene.

Marion reed donderdagmiddag in de sterk bezette koers voor elite-vrouwen van de profronde van Oostvoorne. Het was erbarmelijk heet en er stonden 50 sterke rensters aan de start. Vrij snel vanuit het vertrek reden Arenda Grimberg en Chantal Beltman definitief weg. Anouschka van der Zee probeerde nog samen met Renate Groenewold, doch doordat Renate terugviel in het peloton, bleef ook Anouschka hangen. In de boven weergegeven volgorde kwamen de rensters over de streep. De sprint van het peloton werd gewonnen door de Australische Rochelle Gilmore. Marion (last van de maag bij het snelle vertrek) reed als zeventiende door de finish.

Vanavond reed Marion in de, zoals altijd, zeer sterk bezette DRAAI VAN DE KAAI te Roosendaal. Er stonden 80 rensters aan de start met daarbij veel internationaal opererende professionals. Aan de achterzijde van het peloton werden vanuit het vertrek voortdurend rensters gelost, ook goede coureurs zoals Rochelle Gilmore. Door het hoge tempo en het slechte wegdek vielen er veel slachtoffers. De groep werd tenslotte gereduceerd tot 27 rensters. Marion wist zich hierin gemakkelijk te handhaven en pakte ook nog enige premies. In de finale reed eerst Sandra Misbach weg, later achtervolgt door Sissy van Alebeek en Corienne Hierckens. Net voor het aansluiten reed Sissy alleen naar Sandra en samen streden ze voor de overwinning. Sissy won. Corienne wist nog net buiten de greep van het peloton te blijven en werd derde. Leontien van Moorsel won de sprint van dit peloton en werd dus vierde. Marion bleef in het gewring goed overeind en reed knap als vijftiende door de finish.

Gisterenavond reed Marion een criterium voor elite-vrouwen in het Belgische Kapelle. Het was voor Belgie “een klein en rap toerke”; er stonden 56, deels echt goede, coureurs aan het vertrek. Er werd vanuit de start hard gereden. Snel reed er een kopgroep weg met daarbij oa. Crista Pirard. Na enige ronden leek er nog een groep weg te rijden met oa. Sandra Rombouts. De slag leek gevallen. Toch niet; er volgde een heuse jacht, wat menig renster aan de staart de kop kostte. Het peloton reed eerst naar de tussenliggende groep en geleidelijk, tergend langzaam, naar de kopgroep. Drie rensters geloofden er niet meer in en lieten zich terugvallen in de groep: Crista Pirard blufte door nogmaals door te springen. Ze reed vanavond echt goed (het keerpunt? we hopen het!) en won na een korte solo. Er was nog een groepje van 5 in de ultieme finale weggereden, waarin Sandra Rombouts 5e werd. Marion kwam als tweede van het peloton uit de laatste bocht, doch kon niet voldoende versnellen: ze reed als 14e over de streep.
Vandaag reed ze een thuiswedstrijd in de Acht van Chaam. Het vertrek was droog onder een dreigende hemel met (te) weinig wind. Er stonden maar liefst 100 rensters aan de start. Snel reed er een kopgroep van vier weg met oa. Jolanda van Dongen-Cools en de latere winnares Vera Koedooder. Het tempo in het peloton bleef voortdurend redelijk hoog, zodat er aan de achterkant van het peloton menig renster sneuvelde. Marion reed voortdurend bij de eerste tien van het peloton en kon continu gemakkelijk echt meekoersen. In de ultieme finale, het was inmiddels gaan regenen, reden nog enkele rensters weg. Het peloton sprintte voor plek 8. Marion reed de hele laatste ronde op de eerste lijn en kwam als eerste uit de laatste bocht. Dit alles om haar eigen lijn te kunnen bepalen en aldus het risico van het vallen op het glibberige wegdek te verkleinen. Toen de sprint echt werd aangegaan, werd ze in het slingertje voor de finish in de “sandwich” genomen, moest even inhouden, kwam op de tweede rij terecht en belandde zo net buiten de prijzen. Ze eindigde op de 22ste plaats in de uitslag. Toch had ze een goede indruk achtergelaten bij haar in grote getalen aanwezige trainingsmaten. Zie fotoalbum.

Marion reed gisteren in het Nederlands Barendrecht in een sterk bezette koers voor elite-vrouwen. Er stonden 65 rensters aan de start en de koers ging over 60 km. Nadat het peloton beetje bij beetje uitgedund was, reden er twee duo’s weg, welke na enige tijd samensmolten. Hierachter kwam een kwartet te rijden met Baukje Doedee en wederom Jolanda van Dongen-Cools. Marion heeft met twee andere rensters enige tijd tussen deze groep en het peloton gereden. Zij kwamen tot op een kleine vijftig meter, doch het laatste gaatje kreeg men niet meer dichtgereden. Dit groepje viel dan ook terug in het peloton, wat tenslotte voor de tiende plek reed.
Leontien van Moorsel won voor Lenie Dijkstra en Anouschka van der Zee. Jolanda van Dongen-Cools werd 7e, Crista pirard 13e en Marion pakte de 16e prijs. Zie fotoalbum.

Vandaag reed ze in de BWF-ronde van Breda-Moleneind. De afstand hier is altijd 40 km. Er stonden te weinig rensters aan de start. Waar zijn al die rensters die hier al meer dan hun handen aan vol hebben? Wie er wel was, was Jolanda van Dongen-Cools (ze zijn er nog wel, de rensters die de koersfiets in hun hart meedragen!). Na een kwart koers demarreerde ze enkele malen achter elkaar; Marion counterde enkele keren, maar had na gisteren niet echt de goede benen. Toen ze dan ook nog even de steun nodig had van andere rensters, gaven degene, die het eventueel wel zouden kunnen, “niet thuis”. Weg was dus Jolanda; ze reed solo naar de overwinning. Marion reed verder rustig mee in het peloton om het dan maar in de sprint af te maken. Dit lukte: ze ging van ver en op de macht de sprint aan en werd aldus gemakkelijk tweede.

Vandaag reed Marion voor de zoveelste maal in de reeds meer dan 30 jaar verreden ronde van Alblasserdam. De koers ging over 60 km, werd verreden op een traditioneel Hollands vliegrondje en er stonden 45 rensters aan de start. Vrij vroeg in de koers reed Andrea Bosman (uit de BIK-POWERPLATE-ploeg, waarmee zij als professional een overwegend internationaal koersprogramma afwerkt) weg. De vlucht werd in het peloton gedekt door haar ploeggenoten. Na een uur koers reed er een groepje weg uit het peloton, wat korter leek te komen op Andrea, doch de kloof niet geheel wist te dichten. Het meer en meer uitgedunde peloton onder aanvoering van Jolanda van Dongen-Cools wist het aanvankelijk beperkte gaatje niet te overbruggen; zij kreeg te weinig steun van de rest. Andrea won tenslotte de koers. Crista Pirard werd in het peloton 9e, Jolanda 10e, Nicolle de Bie-Leijten 11e, Marion 12e en Christa de Jong 16e. Hanneke Snijders werd in de volgende groep tenslotte 18e. Zie fotoalbum.