Categoriearchief: Krantenknipsels

De rubriek “Toegift op maandag” uit BNdeStem, augustus 2006.

Vitale vijftiger

Je bent vijftig en je fietst nog steeds bij de elite-vrouwen. En hard ook! Het is eigenlijk stuitend dat sommige jonge meiden van in de twintig niet eens aan je achterwiel kunnen komen.

Maar goed, om top te zijn, moet je ook top trainen. Dus wat doe je dan als je net een week in Sankt Johann bent geweest waar je twee zilveren plakken aan je al fantastische totaal hebt toegevoegd? Dan kom je thuis in Bavel en ga je……. weer fietsen.

Niks rustdag, niks benen omhoog, pintje erbij en tv kijken. Je start gewoon in de ronde van Oudewater en geeft zo hard gas dat je de ene na de andere premie in je zak steekt, waardoor je ook nog eens uitgeroepen wordt tot de meest strijdlustige renner. O, ja, je wordt uiteindelijk derde. Weer op het podium dus. Je bent vijftig en denkt: misschien dat ik toch nog maar een tijdje doorga. Gek? Nee, niet als je Marion Bax heet.

Rolf Finders

Artikel uit BN/De Stem, augustus 2006

Zilver voor Bax en Van Mook

Door Willem Dielemans

Vrijdag 25 augustus 2006 – Wielrenster Marion Bax uit Bavel behaalde in het Oostenrijkse Sankt Johan in de wegwedstrijd haar tweede zilveren WK-medaille.

Na diverse ontsnappingspogingen streden uiteindelijk vijf rensters voor de wereldtitel. De Russin Lubov Vasilkova reed in de sprint op kop. Bax kon nog naast haar komen, maar niet eroverheen. Vasilkova won, het brons was voor de Britse Anne Plant. Madenaar Theo van Mook (62-64 jaar) pakte eveneens een zilveren medaille door de sprint te winnen van een groep van tien renners die in achtervolging waren op de Brit Roger Iddles. Peter van der Geest eindigde in de categorie 50-52 jaar als dertiende. André Langenberg werd achttiende.

Artikel uit BN/De Stem, augustus 2006

Zilver voor Bax

Breda – Tijdens de wereldkampioenschappen tijdrijden voor Masters in het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol is Marion Bax uit Bavel tweede geworden bij de vrouwen. Over haar tijd, die driekwart minuut sneller was dan vorig jaar, was ze zeer tevreden. De Australische Lorraine Schutz dook er echter met een tijd van 29.01 over de twintig kilometer 25 seconden onder.

Artikel uit De Bode, augustus 2006

Marion Bax gaat voor titel op het WK tijdrijden

Door Chris Boerman

Breda – Marion Bax rijdt deze week in het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol in de wereldkampioenschappen voor Masters. Het betreft hier de officiële UCI-kampioenschappen.

Marion maakt tot op heden een zeer regelmatig seizoen door. Het hele jaar door rijdt zij ondanks haar 50-jarige leeftijd bij de elite-vrouwen en pakt hierbij met zeer grote regelmaat haar prijsjes.

Haar seizoen is er tot op heden een van de goede regelmaat, echter zonder grote uitschieters. Woensdag echter wil ze een uitschieter realiseren en wel op het WK tijdrijden. Haar doel tijdens het WK. Na een eerdere bronzen medaille, wist Bax twee jaar geleden op dit onderdeel de titel te pakken. Vorig jaar moest ze deze titel inleveren voor een bronzen plak. Nu wil ze de titel heroveren en zelf denkt ze dat ze een goede kans heeft.

Eerder in de week, maandag, zal Marion ook deelnemen aan de wereldbeker voor Masters, welke wegwedstrijd openstaat voor renners van alle bonden en gezien wordt als het officieuze wereldkampioenschap. Donderdag start ze dan nog in de wegwedstrijd waarin de UCI- wereldtitel wordt verreden. Ondanks dat ze in beide wedstrijden met regelmaat op het podium heeft gestaan, blijven deze wedstrijden voor Marion onvoorspelbaar vanwege het voor haar altijd lastige klimwerk.

Artikel uit FIETS, mei 2006.

FIETSER

Naam: Marion Bax

Leeftijd: 50 jaar

Fietst: 18.000-20.000 km/jaar

Woonplaats: Bavel

WEDSTRIJDDIER

“Waarom ik op mijn leeftijd nog zoveel wedstrijden rijd? Ik houd van het competitie-element en het zit, denk ik in mijn karakter om er tegen aan te gaan, niet op te geven. Daarbij gaat het nog steeds goed. Ik kan nog steeds goed meekomen met de jonge meiden. Elke winter bekijk ik opnieuw hoe het gaat en hoe mijn lichaam de winter uitkomt. Pas dan hak ik de knoop door of ik er nog een jaar aan vastplak. Dit jaar heb ik dat voor het laatst gedaan. Na dit seizoen stop ik met wedstrijden rijden, dan is het wel genoeg geweest.

Ik fiets sinds mijn zestiende, op die leeftijd ben ik een keer meegegaan met mijn broer die fietste. Ik vond dat zo leuk dat ik ook op de racefiets stapte. Ik ben al vrij snel begonnen met wedstrijden. Dat ging mij goed af en ik belandde in ploegen als Beck’s Bier, Shimano en Hitachi. Ik reed daar samen met onder andere Keetie van Oosten-Hage. Op mijn 27ste ben ik gestopt, ik had veel blessures en ik raakte verzadigd na zoveel jaar topsport. Ik sloot mij aan bij een toerclub om af te trainen, maar daar kwam niets van terecht. Ik bleef fanatiek fietsen en na een aantal jaar ging ik meedoen aan cyclo’s  zoals de Marmotte. Dat ging zo goed dat ik eind 1998 besloot weer een licentie aan te vragen. Na vijftien jaar bleek dat ik nog steeds goed kon meekomen met de jonge meiden en zo ben ik er weer ingerold.

Fietsen is naast een hobby ook noodzaak. In oktober 1998 heb ik een zwaar ongeval op training gehad, een knieschijf was gebroken en de andere was verbrijzeld. Mijn orthopeed wist niet of ik ooit nog kon fietsen. Toen hij dat zei, heb ik mij voorgenomen er alles aan te doen om dat toch mogelijk te maken. Ik wilde nog graag een keer wereldkampioen bij de Masters worden. Na een half jaar revalidatie kon ik weer fietsen en 2001 werd ik ook voor het eerst wereldkampioen bij de Masters. Daarnaast is fietsen goed voor mijn knieën, als ik niet blijf fietsen kan ik waarschijnlijk ook niet meer lopen. Lopen gaat nog steeds moeilijker dan fietsen en door het fietsen heb ik sterke benen en loop ik nog.

Dit jaar hoop ik voor het laatst goed te presteren op de WK voor Masters, op de weg en de baan. Op de weg hoop ik op een podiumplaats op de tijdrit en de wegrit. Op de baan ga ik meer voor de duuronderdelen, de puntenkoers en de achtervolging. Daarna is het echt afgelopen met de wedstrijdsport en ga ik meer tijd besteden aan mijn leven naast het fietsen. Dat is er de afgelopen jaren behoorlijk bij ingeschoten.

Tekst: Eva  Heijmans  / Foto’s: Ilona Kamps

Artikel uit BN/De Stem, april 2006

“Brabant heeft gewoon een wielerbaan nodig”

Door Chris Boerman

Woensdag 19 april 2006 – BREDA – Na de successen van de Nederlandse baanequipe van afgelopen week kan het niet meer ontkend worden. Nederland is definitief een grootmacht in het baanwielrennen. Maar ziet de toekomst er wel zo rooskleurig uit als deze succesvolle lichting afzwaait?

Peter Pieters, bondscoach van de huidige baanselectie, zorgde voor de omslag binnen het Nederlandse baanwielrennen.

“Het baanwielrennen staat nog in de kinderschoenen. We hebben het in jaren met kleine stapjes en beetjes uitgebreid en daar veel energie en tijd in gestoken. We moesten voorheen de renners echt naar de baan lokken. Dan haalden we ze op met de bus. Het grootste probleem is en blijft het tekort aan wielerbanen. In het oosten en Brabant moet er zeker een baan bij.”

Peter van Agtmaal uit Huijbergen heeft die wens ook. De wegrenner van Fondas werd als junior onder meer Nederlands kampioen op de achtervolging, maar koos toch voor de weg.

“Als ik op de baan wil presteren zal ik er vaak op moeten trainen. Maar het is voor mij haast onmogelijk om voor een training op en neer naar Sloten te gaan voor twee of drie uurtjes training.”

De baan in Amsterdam is niettemin populair na de eerste mondiale sprinttitel van Theo Bos in 2004, merkt Dick Oosterbeek, office manager van de piste in Sloten.

“We merken een explosieve groei sinds drie jaar wat betreft amateurs. De profs kiezen eerder voor Alkmaar. Vroeger belde Erik Dekker regelmatig of hij wat rondjes kon rijden. Maar dat is al een tijdje geleden.”

Martin Venix ziet ook graag een wielerbaan in Brabant verschijnen. De Zevenbergenaar, tweevoudig wereldkampioen stayeren, meent echter dat de renners ook zelf verantwoordelijk zijn voor hun ontwikkeling.

“Als je iets wilt, moet je er in investeren. Ik heb ook altijd naar Amsterdam gemoeten om te kunnen trainen. Toch vind ik wel dat er in Nederland minstens vijf banen moeten zijn.”

Voor Marion Bax zou een eventuele wielerbaan in Brabant te laat komen. De 50-jarige Master uit Bavel, de huidige wereldkampioen puntenkoers, houdt het na dit seizoen voor gezien.

“Als er in mijn tijd een baan was geweest had ik er sowieso veel meer opgezeten. Nu ga ik acht weken voor een baankampioenschap heen en weer om te oefenen op de baan. Die aanpassing is toch iedere keer nodig als je van de weg komt. Op deze manier blijft de doorstroming van jeugd beperkt. Daar zijn gewoon banen voor nodig.”

Volgens Hans Koning neemt de behoefte naar wielerbanen, ondanks de successen, niet toe. De projectleider ‘wielerbanen’ bij het bureau van Sander Douma is verantwoordelijk voor de banen in Manchester en Athene. Ook de demontabele baan voor de zesdaagse in Ahoy’ staat op hun naam.

“De groei qua aanvragen voor zo’n baan is niet spectaculair gestegen. Wel beginnen we in mei met de bouw van het sportcentrum in Apeldoorn waar ook een wielerbaan moet komen.”

Oud-baanwielrenner Venix waarschuwt wel voor een overkill.

“Één of twee banen in Nederland erbij is geen probleem. Anders hebben we straks dezelfde problemen als met schaatsbanen. Er moet in principe altijd geld bij. Brabant moet ook minstens een wielerbaan hebben, in Eindhoven of daar in de buurt. Of je de exploitatie rondkrijgt is een ander verhaal. NOCNSF moet dan maar bijspringen om die banen op te zetten. “

Mocht de provincie Noord-Brabant interesse hebben, dan legt Koning graag een baan aan.

“Het hangt wel af van veel factoren. Je hebt een stukje grond nodig, wat vergunninkjes en een som geld. Een kale piste die voldoet aan de eisen voor een wereldkampioenschap of Olympische Spelen (250 meter lang, 7 meter breed red.) heb je voor vier ton.”

Artikel uit BN/De Stem, maart 2006

Bij Breda is plaats voor jong en oud

Door Jan van Dongen

Dinsdag 14 maart 2006 – BREDA – Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Maar respect voor wat ouderen mag niet worden vergeten. Bij WV Breda Knooppunt zal er ook niemand omheen kunnen. Daar zorgt Marion Bax wel voor. De 49-jarige renster uit Bavel is al toe aan haar zevende wereldtitel.

Shanne Braspennincx heeft al drie nationale truien. Marion Bax grossiert in truien met een regenboogmotief als wereldkampioene, op weg en baan.

Shanne Braspennincx die als jeugdrenster al drie nationale titels op haar naam schreef, kijkt met bewondering naar haar zoveel oudere clubmaatje. Maatje? Bax had in leeftijd zowat haar moeder kunnen zijn.

Op de fiets staat Bax nog altijd haar mannetje. Op het laatste NK voor elite in Rotterdam eind juni finishte zij als 32e op slechts enkele seconden van nationaal kampioene Janneke Vos. Twee jaar tevoren stond ze met een achttiende plaats zelfs nog wat korter in de uitslag. “Mijn zeven wereldtitels en die ene Europese pakte ik vooral op de baan bij de WK voor masters.”

Shanne Braspennincx gaat haar eerste jaar in bij de nieuwelingen-meisjes. “Mijn kampioenstrui van categorie 7 mag ik dus niet meer dragen in de koers.”

Er rijden bij WV Breda overigens niet alleen vrouwen rond. De mannen zijn ook goed vertegenwoordigd. Dat vooral dan in een groeiende jeugdafdeling. Anton van Leest krijgt als hoofdtrainer assistentie van Ruud Janssens en voorzitter Marco Aerts en kan bouwen op tal van begeleiders.

Voor het Baronie College zijn al die activiteiten reden genoeg om de Bredase wielerclub te sponsoren. Directeur mevrouw Janus: “Je kunt je naamsbekendheid zoeken met advertenties in verschillende kranten. Met ‘horeca en toerisme’ op de truitjes van de renners bereiken we echter ook onze doelgroep. Waarbij we meteen onze waardering voor de vertrouwde en verantwoorde opvang van al die jongens en meisjes kunnen uitdrukken.”

WV Breda Knooppunt richt zich op de doorgroei van talent om over enkele jaren bij de elite en beloften weer met een wat grotere selectie voor de dag te komen. Secretaris Wim Dielemans: “Elke club heeft zo zijn golfbewegingen. Wij hebben in onze historie al heel wat renners van naam zien passeren.”

Renners als Wies van Dongen, Frits Pirard, Johan van der Velde, Tonnie Akkermans en Jelle Nijdam. Vorige week paradeerde Stef Clement (ex-nationaal kampioen tijdrijden en winnaar in 2005 van Olympia’s Tour) twee keer over het scherm in Parijs-Nice. “Het kan dus erg snel gaan. Daar hopen we dus maar op.”

Artikel uit De Bode, september 2005

Marion Bax pakt derde wereldtitel op puntenkoers Manchester

MANCHESTER- Na een jaar overgeslagen te hebben, toog Marion Bax uit Bavel van het WV Breda-Knooppunt-Bouwhuis-Ladiesteam dit jaar weer naar Manchester voor het WK puntenkoers Masters. Eerder al was ze op dit onderdeel tweemaal wereldkampioene geworden en had ze tweemaal zilver gepakt.

Tijdens de warming-up al was dan ook te merken dat Marion de geviseerde renster in de wedstrijd zou zijn. En dit klopte. Drie Amerikaanse rensters reden in de slag om Marion van de titel af te houden. Enkele malen werd ze tegen de balustrade klem gereden om haar te intimideren. De waarschuwing vooraf dat dit zou gebeuren klopte en ook haar reactie hierop. Resoluut ertegenaan gaan hangen en de ellebogen erin zetten! Die werden dus meteen wat tammer. Ook de opdracht hoe te sprinten werd niet in de wind geslagen: van ver aangaan, een of twee lengtes pakken en met de grotere versnelling “vollen bak” naar huis rijden. De eerste twee klassementen waren voor Marion. Daarop liet ze de Amerikaanse Macro, tot dan zonder punten, wegrijden. Deze pakte een ronde (10 punten bonus) en ondertussen pakte deze renster ook nog een klassement. Kwam ze op 15 punten tegen Marion op dat moment op 13. Velen begrepen de strategie niet. Doel van Marion was op dat moment de directe concurrentie, die voortdurend op haar wiel reed, de punten te ontnemen (Macro pakte die immers) en ze uit haar wiel te lokken, daar ze nu zelf het initiatief moesten nemen. Dit lukte perfect. Ook belangrijk was dat Marion ervan overtuigd was dat ze Macro in de sprint kon kloppen. Toen Marion ook het daarop volgende klassement won, hoefde ze alleen nog in het wiel te gaan zitten van Macro. Dit gebeurde, hoewel ze het niet kon nalaten in de laatste ronde zich toch nog in de sprint te mengen. Won ze zeer nipt net niet. Maar het belangrijkste……. de derde wereldtitel op het onderdeel puntenkoers was binnen. Een mooie revanche op de onterechte diskwalificatie van het WK weg te Sankt Johann (hoewel ze voor die revanche misschien wel in 2006 terug gaat naar Sankt Johann?).

Artikel uit BN/DeStem van september 2005

Bax pakt derde wereldtitel

Van onze sportredactie

Dinsdag 13 september 2005 – MANCHESTER – Wielrenster Marion Bax uit Bavel is gisteravond in het Engelse Manchester wereldkampioen geworden op de puntenkoers voor Masters.

Bax bleef na een tactische sterke koers de Amerikaanse Masha Macro en de Duitse Petra Kluender voor. In het verleden won Bax al twee gouden en twee zilveren medailles.

Artikel uit BN/DeStem van september 2005

Marion Bax naar WK-baan in Manchester

Door onze sportmedewerker

Donderdag 8 september 2005 – BAVEL – De Bavelse wielrenster Marion Bax neemt komende maandag op de wielerbaan van het Engelse Manchester deel aan het wereldkampioenschap puntenkoers voor Masters.

Omdat de puntenkoers een minder specifieke voorbereiding vraagt dan de olympische baanonderdelen, gaat zij alleen voor dit onderdeel op en neer. De overige nummers laat ze aan zich voorbijgaan. In het verleden behaalde Bax op het wereldkampioenschap puntenkoers al tweemaal een gouden en tweemaal een zilveren medaille. Met enig geluk denkt zij ook nu een podiumplaats te kunnen veroveren. Hiermee hoopt ze de ontgoocheling, opgelopen door de diskwalificatie op het WK weg te Sankt Johann, achter zich te laten.