Marion Bax op WK: 3x derde, doch desillusie na diskwalificatie

Afgelopen week was Marion Bax uit Bavel van het wv Breda-Knooppunt-Bouwhuis-ladiesteam actief te Sankt Johann in Tirol, waar het wereldkampioenschap voor Masters verreden werd. Het gevoel voor het vertrek erheen was goed, de vraag is dan ook of een en ander waar te maken is.

RADWELTPOKAL
Maandag kwam ze aan het vertrek van de Radweltpokal, te beschouwen als de wereldbeker voor Masters. De koers werd verreden in de stromende regen en bij een temperatuur van 13 graden! De voor Marion telkens weer beruchte eerste klim, bepaalde ook vandaag voor haar deels de uitslag. De Amerikaanse Suzan Shook reed mede door haar slechts krappe 50 kilogram als een speer de klim op. Iedereen moest passen, hoewel haar ploeggenote Clare Greenwood uit Wales nog tussen de groep en Shook kon overleven. Shook pikte haar teamgenote op en beiden reden eendrachtig naar de streep, waar Greenwood de koers mocht winnen. Marion reed er met vier andere rensters achter, enkelen kwamen niet op kop (natuurlijk oa. weer een Italiaanse!), men kreeg het gat niet dicht, dus met dit vijftal de finale in. De Belgische van de Maelen sprong weg, Marion bleef eens zitten om de plakkers aan het werk te zetten en te kijken wie nog wat kon. En natuurlijk….. de Italiaanse knalde het zo dicht. Niet een kwestie van niet kunnen, nee…..van niet willen. Een kilometer voor de meet sprong van de Maelen nog eens. Een staaltje blufpoker: Marion bleef weer zitten (ze had al genoeg op kop gereden). De Italiaanse kon zich niet bedwingen en reed het gat dicht met Marion in het wiel. Op driehonderd meter voor de streep sloot ze aan en meteen knalde Marion op de “12” door. Ze werd derde met 50 meter op de vierde. De eerste podiumplaats was binnen.

WK TIJDRIJDEN
Woensdag kwam Marion aan de start van het wereldkampioenschap tijdrijden. Ze had hier de titel te verdedigen. Zou het lukken? Het NK een week eerder was een goede generale, maar nu? De weersomstandigheden waren uitstekend, het parcours is perfect. Minder gunstig was de loting. Shook, blijkbaar toch al in superforme, leek als voormalig kampioene de grootste concurrente te worden. Haar teamgenote Greenwood startte een halve minuut voor haar. Op voorhand de situatie beschouwend, zou dit kunnen betekenen dat de betere Shook deze kloof dichtrijdt en samen lichtelijk samenwerkend naar een scherpe tijd zouden rijden. Gelukkig reed een andere kanshebster, de Tsjechische Machacova (vorig jaar derde) een halve minuut voor Marion uit. Als titelverdedigster vertrok Marion als laatste. Marion reed een goede race, had er een goed gevoel over en kon niet anders dan tevreden zijn met haar tijd: 20 kilometer in exact 30 minuten, wat toch 40 per uur gemiddeld betekent (inclusief klimmetje). Maar welke tijd had de concurrentie weggezet? Shook reed maar liefst 28.56.84, wat een gemiddelde is van 41,5. Hiermee doet ze bij de elitevrouwen ook serieus mee! En wat betreft Greenwood, het voorgevoel klopte: ze kwam dertig meter achter Shook over de meet, als tweede. Marion pakte mooi brons. Voor de tweedemaal op het podium deze week.

WK WEGRIT
Een dag later dan de WK wegrit, waarin Marion vorig jaar tweede werd. Schrik had ze wel van de klim. Zouden ze niet meteen te hard doorrijden. Zou ze de kloof op de in forme zijnde Shook beperkt kunnen houden? Het weer was in ieder geval prima. Op de eerste klim licht wind in de rug, wat het net iets gemakkelijker maakt. Op de klim reden Shook en Greenwood met de Deense Leone Drejer weg. Het gat was niet al te groot. Marion reed erachter met de Zwitserse Glaus en de Duitse Blume. Het gat werd beetje bij beetje kleiner. In de bochtige afdaling naar Schwendt komt er plots een ambulance van de organisatie voorbij, hij rijdt niet voldoende door, reed weer net te hard om er weer voorbij te gaan en om in volle achtervolging te remmen, is ook iets wat geen enkele coureur dan zal doen. Een kilometer verderop stuurt hij aan de kant, zodat het resterende gat van een kleine 500 meter door de gelanceerde Marion snel dicht gereden kon worden. Marion sloot aan bij het drietal, evenwel net te kort voor de klim van Schwendt. Hier knalde eerst Greenwood weg, direct gevolgd door Shook, Marion met Drejer achterlatend. Beide duo’s reden om het hardst, de kloof bleef tot op de meet. Shook won voor Greenwood. Marion maakte er weer een lange spurt van op de twaalf en won weer gedecideerd de sprint voor de bronzen plak. Weer op het podium. Voor de derde keer derde deze week! Dacht ze….. ze werd door de jury uit de uitslag geschrapt omdat ze gestayerd zou hebben. De boven beschreven situatie is de werkelijkheid. Geen enkele coureur zou anders hebben gehandeld of hebben kunnen handelen. Misschien zou een andere jury een waarschuwing hebben gegeven. Ook aan de bestuurder van de ambulance. Zo rigoureus in zo’n wedstrijd. Gedesillusioneerd ga je dan naar huis en met de gedachte nooit meer terug te gaan naar Sankt Johann………. Om de week te resumeren: Shook was veruit de beste, Greenwood reed net iets beter de klimmetjes op en had het geluk Shook aan haar zijde te hebben en Marion was gewoon de beste van de rest: ze was, net zoals het hele seizoen al, gewoon goed en niet super en het zat gewoon wat meer tegen dan mee! Ondanks alles, driemaal derde en in ieder geval met twee bronzen medailles op zak terug naar Bavel.

Bax verdedigt titel op WK masters

Zaterdag 20 augustus 2005 – BAVEL – Marion Bax uit Bavel vertrekt naar het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol om daar deel te nemen aan het officiële UCI-wereldkampioenschap voor masters. Ze staat maandag aan de start van de Radweltpokal, de wereldbeker voor masters.

Deze wedstrijd wordt ook gezien als het officieuze wereldkampioenschap. Twee dagen later, op woensdag 24 augustus, neemt Bax deel aan het wereldkampioenschap tijdrijden. Vervolgens rijdt ze op donderdag 25 augustus in de wegrace om de wereldtitel. Op de twee wegwedstrijden sleepte Bax vorig jaar het zilver in de wacht. Het tijdritkampioenschap won ze zelfs. Uiteraard zou ze die successen graag willen evenaren, maar ze weet dat de concurrentie sterk is en ze zal daarom al tevreden zijn met een medaille. Zelf geeft ze zich de meeste kans in het tijdritkampioenschap. De Bavelse is van oordeel dat de grote vorm eraan komt. Na een aarzelende start van het seizoen, door zware griep, vertoont haar rijden de laatste weken een duidelijke stijgende lijn.

Marion Bax gaat nog even door

BAVEL- Marion Bax, de wielrenster uit Bavel, heeft na enige aarzeling de knoop doorgehakt. Ze heeft besloten alsnog zeker een jaartje vast te plakken aan haar al lange wielercarrière. De regerende Europees- en wereldkampioene bij de Masters, die ondanks haar 48 jaar nog steeds bij de subtop van de elite-vrouwen behoort, heeft de afgelopen maanden getwijfeld of ze nog wel door moest gaan met koersen. Door deze beslissing te nemen wordt ze geleidelijk een uniek fenomeen in het vrouwenpeloton door op deze leeftijd nog op dit niveau echt mee te koersen bij de elite-vrouwen!

Op de vragen waarom deze twijfel, (terwijl het afgelopen wielerseizoen zo succesvol verliep) of gaat de leeftijd je dan toch parten spelen? antwoordde Marion als volgt: “Nee, zeker niet, hoewel iedere wielercarrière ooit zal eindigen, heeft de leeftijd afgelopen jaar nog geen rol gespeeld. De uitslagen waren nog steeds uitstekend. De leeftijd speelt vooralsnog blijkbaar geen grote rol. Wel schijn ik elk jaar mijn portie pech te moeten verwerken. Dit gaat me wel eens tegenstaan. Dit jaar weer drie forse valpartijen. Eentje weer met een sleutelbeenbreuk als gevolg, waarvoor ik weer eens geopereerd moest worden. De pijn die je telkens moet verdragen, het telkens weer terugvechten. Het gaat me wel eens tegenstaan. Bovendien rijd je na iedere valpartij weer enkele weken achter de feiten aan. Het draait even niet en je hebt schrik je er echt tussen te gooien. Daar komt nog bij dat het wielrennen op niveau erg veel tijd vraagt. Hierdoor kom je buiten het wielermilieu steeds minder aan een normaal sociaal leven toe.

Ook moet geconstateerd worden dat het “wereldje” behoorlijk bekrompen is. En vooral deze laatste feiten deden me twijfelen.”

Nu ze haar besluit genomen heeft, is de vraag of ze nog bijzondere plannen heeft? “Niet speciaal, ik heb zo onderhand alles wel gezien en meegemaakt. Ik weet wat ik kan en wat ik niet kan. Ik hoef me voor niemand meer te bewijzen; men kent mijn kwaliteiten of men wilt ze niet kennen.”

Marion richt zich dit jaar op de Nederlandse, Belgische en Duitse wegwedstrijden voor elite-vrouwen. Gaat het goed, dan rijdt ze ook het NK in Rotterdam mee en verdedigt ze haar Europese en Wereldtitel. “Ik weet dat wanneer ik het juiste niveau weer kan halen, ik ook weer die gretigheid zal hebben, welke nodig is om topwedstrijden en -uitslagen te rijden. Dat zal ik dan zeker ook proberen!”

Ondanks de jaarlijkse aanbiedingen om naar een andere club of trade-team te gaan, rijdt Marion haar carrière uit bij het “WV Breda-Knooppunt-Bouwhuis-ladiesteam”.

Nominaties Bredase sporttitels

Door Peter van Bergen

Woensdag 29 december 2004 – BREDA – Wie zijn de beste sportvrouw, sportman en sportploeg van 2004 in Breda? Tijdens het jaarlijkse Sportgala van Breda, 15 februari in Hotel Brabant, worden deze bekendgemaakt.

Ook het meest aansprekende vrouwelijke en mannelijke talent en de sportvrijwilligers van Breda worden tijdens dit gala in het zonnetje gezet.

Een jury heeft uit de lijst van kandidaten in alle categorieën drie genomineerden voorgesteld.

In de categorie Bredaas sportman van het jaar zijn dat in alfabetische volgorde: voetballer Stefan Lokhoff, rolstoelhockeyer Marcel van de Muysenberg en atleet Simon Vroemen.

Lokhoff komt uit een alom gerespecteerde Bredase voetbalfamilie. Vanwege een lichamelijke beperking speelt hij aangepast, maar bereikte hij wel de begeerde titel ‘international’. Van de Muysenberg zit vanwege een spierziekte vanaf zijn tiende jaar in de rolstoel. Hij deed onder andere mee aan het WK hockey in Helsinki. Zwemmen en sportvissen zijn z’n twee andere sporten. Vroemen, eerder sportman van Breda, deed het goed in Athene op de 3000 meter steeple. De Olympische Spelen leverden hem een finaleplaats op. In een uitstekende tijd van 8.13 minuten werd hij als tweede niet-Afrikaan zesde.

De sportvrouw van Breda komt uit het rijtje Marion Bax, Melissa Boekelman en Inge van Oers.

Wielrenster Marion Bax, vorig jaar werd ze sportvrouw van Breda, is op veteranenleeftijd nog immer bezeten van haar sport. Ze werd 18e op het NK Elitevrouwen, maar ook Europees kampioen op de weg en wereldkampioen tijdrijden bij de Masters. Technisch atlete Melissa Boekelman mag met 15 jaar al spreken van een imponerende en nog steeds groeiende prestatielijst. Sterker dan haar oudere concurrentie werd ze in de categorie 16-17 jarigen eind juni Nederlands kampioen op de onderdelen kogelstoten, speer- en discuswerpen. Internationaal doet ze het ook prima. De discus gooide ze op de laatste outdoorwedstrijd in Gentbrugge 48,46 meter ver. Die afstand was de beste wereldprestatie voor een 15-jarige en zou nationaal gezien een vijfde plaats opleveren bij de senioren. Inge van Oers werd dit jaar in Christchurch Nieuw- Zeeland met het Nederlands vrouwen-onderwaterhockeyteam wereldkampioen. Het was voor de eerste keer, dat een team uit Europa daarin slaagde.

Sportploeg van Breda wordt of duikteam Argonauta, of Hockeyclub Breda of de mannen veldloopploeg-veteranen 50-plus van Sprint.

De onderwaterhockeyers van Argonauta prolongeerden hun nationale titel door als laatste rivaal OVA Amsterdam klinkend te verslaan. Breda hockeyde boven water, maar promoveerde uit een sterke overgangsklasse na play-offs tegen Tilburg naar de hoofdklasse. Voor Breda was dat een net zo klinkende prestatie.

Dat de vijftig- plussers van Sprint nog aardig uit de voeten kunnen, bewezen Frans Bekers, Hans van Gils en John Musterd. In februari 2004 werd het drietal in Holten voor het eerst in de geschiedenis van Sprint Nederlands Kampioen Veldloop.

Breda is ook rijk aan sporttalent. Genomineerd bij de jonge mannen zijn jeu-de boulesspeler Ingmar Dolmans, ver- en hinkstapspringer Sander Hage en wielrenner Ricardo van de Velden. Bij de meisjes zijn dat schermster Djinn Geurts, roeister Katie Steenman en het Juniorenduet Cynthia de Regt/Tamara Gordijn van kunstzwemvereniging Synchro.

Elke sportvrijwilliger van Breda is anno 2004 moeilijk te vinden en dus goud waard. Toch zijn er drie genomineerd voor jarenlang trouwe dienst. Wim Dielemans van wielervereniging Breda, Cees Smit van Biso’65 en het duo Carin en Marja Theewes van Dolfijnen Surena staan medio februari op het ereschavot.

MARION BAX WERELDKAMPIOENE TIJDRIJDEN TE SANKT JOHANN IN TIROL

Daarnaast ook tweemaal zilver

Marion Bax uit Bavel, lid van het Bouwhuis-wv Breda-Knooppunt-ladies-team, heeft, een maand nadat ze de Europese titel voor Masters op de weg behaalde in het Portugese Torres Vedras, een geslaagde week achter de rug in het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol. Hier werd naast de Radweltpokal, ook het WK tijdrijden en WK wegrit voor Masters verreden. Het betrof een officieel wereldkampioenschap onder auspicien van de UCI.

Radweltpokal tweede
Marion startte de week op maandag met de RADWELTPOKAL, de wereldbekerwedstrijd voor Masters. Er stond weer een mondiaal veld aan de start. Daar Marion de eerste klim altijd weer lastig vindt en deze telkens weer bepalend is voor de koers, was ze wekelijks naar de heuvels van de Voerstreek getrokken. Met succes, dit jaar ging het goed bergop. Marion kwam met drie andere rensters boven in het eerste groepje, waaronder de Russin Lubov Vasilkova en de Deense Lone Drejer. De Russin demarreerde net voor de top en reed in de daaropvolgende afdaling tweehonderd meter weg. De achtervolging werd mn. geleid door Marion. Toen de eerste kruiddampen opgetrokken waren, was het veld verbrokkeld op een eerste groepje van zeven na. Vervolgens demarreerde eerst de Deense, even later gevolgd door de Zwitserse Glaus. De Russin en Marion sloegen de handen ineen en reden er ook naar toe. Het eerst volgende klimmetje gaf Marion er nog een snok aan, waardoor de Zwitsers werd gelost. Resultaat, met drie reed men naar de streep. Marion zat te vroeg op de grootste versnelling en in tweede positie. Vasilkova verraste de twee anderen, ging vanuit het wiel de sprint aan, nam tien meter welke slechts gedeeltelijk door de twee anderen goedgemaakt kon worden. Marion werd tweede en pakte zilver, Drejer werd derde.

Wereldkampioen tijdrijden
Woensdag reed Marion het WK tijdrijden op een prachtig parcours, 10 km. heen en vervolgens terug, met halfweg een klimmetje wat net op het buitenblad te nemen is (als men goed genoeg rijdt). Marion had ook hier een bronzen medaille te verdedigen. Even was er wat stress. Zet ik de wielen met de baanbanden en 12 atmosfeer erin, of doe ik het met wat minder? Hoe is het weer in verband met deze banden? Men voorspelde regen.

Tenslotte werd de goede beslissing genomen (het bleef droog) en kon de race beginnen. Marion reed een strak tempo met een gemiddelde van 40 km. per uur, wat goed was voor de trui. Tweede werd de Duitse Petra Kluender op 32 seconden en derde de Tsjechische Jamila Manchakova. Weer wist ze dit jaar een regenboogtrui te pakken en nu op een totaal andere discipline!

Zilver op WK weg
Een dag later kwam Marion dan voor de derde maal deze week in actie in Sankt Johann. Ook hier had ze brons te verdedigen. Ditmaal stond het WK weg voor Masters op het programma. De hele dag was het erbarmelijk weer: tien graden koud en plenzende regen. De Russische Vasilkova versnelde meteen aan de voet van de eerste klim, de Deense Drejer reageerde. Marion vond het te vroeg en controleerde de koers van op de kop: wordt het gat niet te groot? Marion reed in een strak tempo omhoog, waardoor de meeste rensters gelost werden. Slechts de Amerikaanse Hilburn en de Zwitserse Glaus bleven aan haar wiel; voor de top haalde men Drejer al weer in, die meteen gelost werd. Was helemaal opgeblazen. In de afdaling kwam het trio bij Vasilkova. Op de volgende klim versnelde de Russin weer op de stijle stukken, waarop Glaus en Hilburn gelost werden, Marion forceerde het tempo op de minder stijle stukken, het vals plat en op het vlakke. De Russin, zo deed ze blijken (ze praat echt geen meter over de grens), reed graag met Marion weg: liever een temporenster erbij, dan een in de achtervolging. Bovendien had ze uiteraard de overwinning van maandag in haar achterhoofd. Het duo verstond elkaar goed, bleef buiten schot op het achtervolgende duo (1.34 minuut) en kon gaan sprinten voor de wereldtitel.

De sprint verliep voor Marion beter dan maandag, hoewel ze er niet aan ontkwam van de kop af te vertrekken. Gelijktijdig gingen ze aan, het werd een duel naast elkaar, waarin de Russin Marion met een halve lengte klopte. Puur op waarde geklopt door een goede renster. Deze week voor de tweede maal zilver derhalve. De Zwitsers Glaus werd derde door de Amerikaanse Hilburn te kloppen.

Al bij al weer een geslaagd WK voor Marion met een haast maximale score. In principe rijdt Marion het seizoen uit in de Nederlandse, Belgische en Duitse wedstrijden bij de elite-vrouwen. Het WK baan te Manchester laat ze zo goed als zeker aan zich voorbij gaan. Misschien dat het NK baan bij de elite-vrouwen te Alkmaar voor haar de afronding van dit seizoen zal worden.

Tweede medaille Bavelse

Bax beste bij WK tijdrijden

Door Yadran Blanco

Vrijdag 27 augustus 2004 – BREDA – Wielrenster Marion Bax heeft woensdag bij de Wereldkampioenschappen Masters in het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol de individuele tijdrit gewonnen.

Op het twintig kilometer lange parkoers kwam de 48-jarige Bavelse in een tijd van 30 minuten en 3 seconden als winnaar over de eindstreep. Ze bleef daarmee de Duitse Petra Kluender en de Tsjechische Jamilla Manchakova net voor.

De wereldkampioenschappen Masters zijn bedoeld voor wielrenners van boven de dertig jaar zonder contract. Vandaar ook dat Bax aanbiedingen van Tradeteams afslaat en als amateur door het leven gaat. Zodoende werd ze eerder dit jaar al achttiende bij het NK wielrennen op de weg waar alle grote toppers aan de start stonden. De gouden plak bij de tijdrit is alweer de tweede medaille die de Bavelse wint bij de WK. Eerder werd ze afgelopen maandag al tweede, achter de Russische Lubov Vassilikova, bij het eerste onderdeel de Radweltpokal (wereldbekerwedstrijd).

Op het derde en laatste onderdeel, de wegwedstrijd over een heuvelachtig parkoers met een lengte van 55 kilometer, werd ze gisteren tweede achter haar Russische rivale Vassilikova. In de eindsprint werd ze met een halve fietslengte geklopt, nadat de twee zich hadden weten los te maken uit een groepje. Derde werd de Zwitserse Danielle Glaus.

Waar Bax vorig jaar drie bronzen medailles veroverde was ze dit jaar al tevreden geweest met een medaille, omdat ze in maart nog haar sleutelbeen heeft gebroken.

Marion Bax naar de WK masters

Van onze sportmedewerker

Woensdag 18 augustus 2004 – BREDA – Marion Bax uit Bavel neemt volgende week deel aan de wereldkampioenschappen wielrennen op de weg voor Masters in het Oostenrijkse Sankt Johann in Tirol.

Hoewel Bax het hele jaar met het nodige succes in de categorie elite-vrouwen uitkomt, staat ze in Oostenrijk aan de start bij de Masters, de internationale benaming voor renners van boven de dertig jaar. Marion komt uit op drie onderdelen, namelijk 23 augustus de Radweltpokal (de wereldbekerwedstrijd), 25 augustus op het WK tijdrijden en een dag later op het WK op de weg. Het betreft hier de officiële wereldtitelstrijd onder auspiciën van de UCI, met een grote en brede mondiale deelname.

De renster uit Bavel, momenteel nog steeds regerend wereldkampioene op de baan, was vorig jaar in Sankt Johann erg succesvol door op alle drie de onderdelen een bronzen medaille te behalen. Hoewel haar conditie op dit moment goed te noemen is (eind vorige maand werd ze nog Europees kampioene op de weg in het Portugese Torres Vedras), legt Bax de lat voor zichzelf niet al te hoog. Thuiskomen met een medaille betekent voor haar al een geslaagd WK. Kwestie van de druk niet onnodig groot te maken.

Bax wint Europese titel

Door Bas Timmers

Maandag 26 juli 2004 – BAVEL – Marion Bax is Europees kampioene bij de Masters. De Bavelse wielrenster veroverde de titel in het Portugese Torres Vedras.

De 48-jarige deed dat op een loodzwaar, heuvelachtig parcours. Bovendien stegen de temperaturen tot boven de veertig graden. De voormalig wereldkampioene Masters (op verschillende onderdelen) bleek uiteindelijk de sterkste vóór de lokale favoriet Alicia Moniz.

Woensdag is Bax overigens alweer te bewonderen in de Acht van Chaam.

Marion Bax naar EK wielrennen

Van onze sportmedewerker

Woensdag 14 juli 2004 – BAVEL – Marion Bax, de wieler-veterane uit Bavel, die nog steeds met het nodige succes in de categorie van de elite-vrouwen koerst, vertrekt volgende week naar Portugal om deel te nemen aan het Europees kampioenschap voor Masters, dat verreden wordt op zaterdag 24 juli.

De wedstrijden worden verreden op een sterk geaccidenteerd parcours in Torres Vedras, het centrum van de Portugese wielersport, 30 kilometer ten noorden van Lissabon. Marion Bax komt alleen uit op de wegrit, daar er geen tijdrit-titels verreden worden. Hoewel ze in de voorgaande jaren diverse wereldtitels en podiumplaatsen bij de wereldkampioenschappen heeft weten te behalen, is het voor haar de eerste keer dat zij meedoet om de Europese titel. De kampioenschappen zijn naar Portugal gehaald ter herdenking van het vroegtijdig overlijden van Joaquim Agostinho, precies twintig jaar geleden.

De oudste deelneemster aan het NK wielrennen, morgen in Rotterdam, had met gemak de moeder kunnen zijn van de jongste. Marion Bax (48) uit Bavel en Loes Markerink (18) uit Raalte zijn beiden regerend wereldkampioen. De een bij de Masters, de ander bij de junioren. Nu rijden ze bij de elite-vrouwen.

MARION BAX, DOORZETTER

Door Vincent Ronnes

Marion Bax is een doorzetter. Daaraan heeft ze niet alleen de wereldtitel van de Masters (de 30-plussers) te danken. Het is haar doorzettingsvermogen dat haar ook in haar “gewone” leven op de been houdt. In oktober 1998 werd ze op de fiets aangereden. “Toen zag het er naar uit dat ik nooit meer zou fietsen.” Een moeilijke revalidatieperiode volgde, maar na enkele maanden zat ze weer op de fiets. Zelfs haar werk op de intensive care-afdeling van het Amphia-ziekenhuis in Breda kon ze tegen de verwachting in weer oppakken. “De orthopeed zei ook: jouw spieren zijn zo verschrikkelijk sterk. Daar doe je nu je voordeel mee.”

Fietsen is alles voor de geboren Rotterdamse. In de jaren 80 maakte ze deel uit van een wielerploeg, van wie Keetie van Oosten- Hage de bekendste was. “Op een gegeven moment raak je wat verzadigd, je hebt alles een keer gezien en toen ik op mijn 28ste ook nog last kreeg van blessures ben ik met wedstrijden gestopt. Ik moest meer rusten. Maar ik ben altijd wel blijven fietsen.”

Lange tijd fietste ze op haar dooie gemak met de recreanten mee. “Via de cyclo-sportieven ben ik toch weer bij wedstrijden terecht gekomen. Ik reed bij hen vaak met de eersten mee. Toen zeiden die anderen: joh, jij rijdt zo hard, je moet weer aan wedstrijden mee gaan doen.”

Dat advies heeft ze bepaald niet in de wind geslagen. Vorig jaar bijvoorbeeld fietste ze bij de elite-vrouwen zo’n 75 tot 80 wedstrijden. Ze won er drie, 25 keer was ze bij de eerste tien. Met natuurlijk als hoogtepunt het wereldkampioenschap van de Masters op de baan in Manchester.

Bij het WK op de weg werd ze derde, net als in de tijdrit. “Dit jaar ben ik bij de eerste wedstrijd gevallen, mijn sleutelbeen gebroken, dus daarom ben ik nu pas wat later op dreef.

“Je moet er veel voor laten, maar ook veel voor doen. Het belangrijkste is dat je het graag doet.” Het moge duidelijk zijn, aan trainen heeft ze geen hekel. Per week zit de 48-jarige West-Brabantse zo’n 20 tot 25 uur op de fiets.

“Over het algemeen krijg ik wel leuke reacties.” Haar leeftijd is uitzonderlijk in de categorie elite. “Vorig jaar werd ik 22ste op het NK. Ik neem me voor dit jaar bij de eerste 40 te rijden.”

Dat ze er volgend jaar weer bij zal zijn sluit ze zeker niet uit. “Ik ben ook nog uitgenodigd aan de Holland Ladies Tour deel te nemen. Ook ben ik gevraagd volgend jaar bij een club jonge meiden uit Limburg te gaan fietsen. Dan ga ik wat aanwijzingen geven tijdens de wedstrijden. Een beetje wegwijs maken. Dat lijkt me wel leuk. Ik merk nu al tijdens wedstrijden dat ze me opzoeken. Ik denk wel dat ik ze wat kan leren.”

LOES MARKERINK, AANVALSTER

Loes Markerink is een aanvalster. Ze is niet het type dat het allang mooi vindt om morgen alleen maar mee te fietsen met de vrouwen van naam. Als het even kan mogen ze verwachten dat de jongste deelneemster van het veld in de aanval gaat. ” Aanvallen wil ik altijd wel. Je moet een beetje geluk hebben, proberen weg te komen met een groepje.”

Haar aanvalslust heeft haar jonge leven al van veel mooie momenten voorzien. Loes is een sportvrouw. Ze hockeyde tot haar 14de, op haar 12de begon ze met fietsen. Maar die combinatie was na twee jaar al niet meer vol te houden.

Als lid van de wielerclub CTR Raalte trainde ze twee keer per week, elke dinsdag en donderdag een beetje sprinten en zo nu en dan wat specifieke oefeningen. Toen ze Nederlands kampioene werd bij de dames-nieuwelingen (15-16 jaar) kwam ze in de nationale selectie van Monique Knol en begon het pas echt te kriebelen.

Op het WK voor junioren in 2002 in het Belgische Zolder moest ze nog het voorbereidende werk verrichten voor de latere wereldkampioene Suzanne de Goede. Zelf werd ze 31ste. Vorig jaar in het Canadese Hamilton (“de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat, was wel gaaf”) mocht ze meer haar eigen gang gaan. Dat leverde een prachtige gouden medaille op.

Ze begon afgelopen schooljaar aan de Pabo in Zwolle, maar halverwege haakte ze af. “In september begin ik weer aan een opleiding, Sport, Gezondheid en Management in Arnhem of Groningen. Ik hoop in Groningen, want dan kan ik met een groepje wielrensters samen trainen.” Wielrennen is alles voor haar. Maar een opleiding achter de hand houden, lijkt haar wel verstandig. “Er zijn er weinig die er geld mee verdienen.”

Omdat ze nog net voor de jaarwisseling 19 wordt, mag ze sinds het begin van het jaar met de Grote Vrouwen meedoen. “Het is wel gaaf om met vrouwen als Leontien van Moorsel mee te fietsen. De eerste keer kijk je daar wel van op. Maar ook dat went wel weer.”

Het gaat lekker dit jaar. Derde op het NK tijdrijden in Bergeijk en in de driedaagse wedstrijd De Ster van Walcheren eindigde ze als zevende in het eindklassement. “Maar de overgang naar de elite is wel groot, hoor. Het peloton is veel groter. En de afstanden ook. Bij de junioren reden we 60, 70 kilometer, nu is dat vaak 120 tot 140 kilometer. Dat maakt wel even wat uit. Maar vorig jaar hebben we met een stel van At Home Cycling Team al wat extra kilometers gemaakt om die overstap kleiner te maken.” Begin dit jaar ervaarde ze in Frankrijk wat het zwaardere werk betekent. “Het was een tiendaagse wedstrijd, maar na acht dagen zeiden ze dat ik er maar mee moest stoppen. Toen was het mooi geweest.”