Zaterdag reed Marion in het Belgische Assebroek een koers voor elite-vrouwen over 78 kilometer. In fasen reden er twee groepjes weg, bij elkaar 14 rensters. Marion zat in het peloton, wat dus reed voor de de 15de plek. Hoewel ze zich wel mengde in de spurt om de prijzen, kwam ze net iets te ver naar achter uit de laatste bocht om nog een prijs te pakken. Net buiten de prijzen.
Oudenbosch heeft ze laten schieten. Hoewel ze hier altijd graag rijdt, vond ze 3 wedstrijden achter elkaar teveel met de huidige conditie. Vandaar een dagje losrijden in voorbereiding op het regiokampioenschap te Effen-Breda.
In dit kampioenschap over 65 kilometer op een prachtig en selectief parcours (perfect georganiseerd door familie de Nijs en hun medewerkers), reden er eerst 9 rensters weg. Niet met de grootste namen, doch dit groepje werd niet meer teruggezien. Dat er reactie uit het peloton zou komen was duidelijk. Onder aanvoering van Jolanda van Dongen kwam er een achtervolging op gang. Toen het explodeerde reageerde Marion op het juiste moment. Helaas kon een renster voor haar het wiel niet houden. Marion probeerde dit te corrigeren, doch toen werd, zoals reeds bekend, duidelijk dat Marion nog niet in echt goede doen is. Kon ze andere jaren dit gat overbrugt krijgen, nu lukte haar dit niet. Ze bleef met 3 andere rensters hangen tussen het peloton en de uiteindelijke kopgroep. In de sprint van dit viertal werd ze tweede achter Marieke Verhoeven en finishte dus als achttiende. Beetje bij beetje wordt ze beter, maar het duurt lang.

Afgelopen donderdag reed Marion een koers voor elite-vrouwen over 100 kilometer in het Belgische Begijnendijk. Na de nodige schermutselingen liep kort voor de finale alles samen en werd de wedstrijd beslist in een massasprint. Het was een erg lange aankomst windop en daardoor ook best link. Het was zaak lang op de eerste lijn te blijven om daarmee het gevaar wat te reduceren. Dit lukte Marion lang, doch ze rijdt nog niet echt goed genoeg om dit te kunnen tot op de streep. Net te vroeg viel ze stil en werd 29ste. Ludivine Henrion won voor oa. Karin de Krijger, die netjes vierde werd. Foto’s in het fotoboek toegevoegd.

Zaterdag reed ze wederom in Belgie. Het werd een koers voor elite-vrouwen over 93 kilometer te Burcht. Door de wind werd het een selectieve koers. Beetje bij beetje verbrokkelde het veld. Uiteindelijk formeerde er zich een kopgroep van 9 rensters. Marion wist 25 kilometer voor het eind met een groepje uit het peloton weg te rijden en pikte twee geloste rensters van de kopgroep op. Tenslotte sprintte dit groepje voor de zesde tot en met de veertiende prijs. De kaars was ver gedoofd en hoewel Marion, taai als ze is, de sprint nog goed mee inzette, zat er niet meer in dan de dertiende prijs. Zo vroeg in het seizoen had ze er echter nog niet op gerekend al mee in de aanval te kunnen rijden. Mooi meegenomen dus. Anja Nobus won solo, voor Natascha Maes (Belgisch kampioene) en Sylvia Debboudt. Kristel Verkooijen (ook van het Bouwhuis-Knooppunt-Breda-ladies-team) pakte nog netjes de negentiende prijs mee.

Gisteren ging ze dan nog eens naar Veldhoven waar een criterium voor elite-vrouwen over 65 kilometer werd verreden op een parcours van 6,5 kilometer. Er stonden 100 rensters aan de start, waaronder alle goede rensters uit Nederland (mits niet in de wereldbekerwedstrijd in Spanje aan de start). De koers werd verreden in erbarmelijke weersomstandigheden: harde wind, regen en hagelbuien. De helft van het rennersveld werd eraf gereden. In twee fasen ontstond er een kopgroepje van 6. Het peloton reed derhalve voor plek 7. Marion reed op safe (er gleden meerdere rensters onderuit) en de primaire doelstelling was dan ook de koers uit te rijden na de twee koersen van bijna honderd kilometer in de afgelopen drie dagen. Dit lukte en ze eindigde in de massasprint rond de dertigste plaats. Van drie van dergelijke koersen zou ze weer iets verbeterd moeten zijn. De koers werd gewonnen door Kristy Miggels voor Adrie Vissers. Natalie van Katwijk won de sprint van de groep.

Ter afsluiting van deze intensieve periode ging Marion vanavond dan nog eens naar de interclub van “de Mol” te Dordrecht. Lekker een uurtje koersen met de mannen met een gemiddelde van 41,3 kilometer per uur. Goed voor de snelheid. In de sprint met de enig overgebleven concurrente wist ze de overwinning naar zich toe te trekken.

Ondanks de moeizame voorbereidingsperiode wist Marion toch nog vrij snel haar eerste echte prijsje van het seizoen te pakken. In haar tweede koers wist ze zich zaterdag in de Oranjeronde voor elite-vrouwen te Amsterdam-Sloten in de massasprint vrij goed te handhaven. De laatste ronden bleef ze op de eerste lijn; jammer dat ze bij het uitkomen van de laatste bocht half in de kant terecht kwam, omdat er een renster naar buiten kwam. Even moest ze ietsje inhouden waardoor enkele rensters binnendoor konden komen. Eenmaal weer op gang wist ze nog enkele rensters te pareren, doch verder dan de veertiende plaats wist ze niet te komen. Zonder dit voorval zou ze +/- zevende geworden zijn. Hoort erbij. Het eerste prijsje is binnen. Janne Brok wist te winnen voor Joukje Braam en Elizabeth Folkerts.
Vandaag stond de wekelijkse gang naar de interclubwedstrijd van “de Mol”op het programma. Ondanks de dreigende regenbuien bleef het gelukkig droog. Er werd hard gereden en Marion kon voor het eerst dit jaar weer echt met de mannen meekoersen. Ze reed van voren en sprong met regelmaat mee. Ze bleef als enige vrouw in dezelfde ronde. Ze won dan ook gemakkelijk. Belangrijker is dat ze voor het eerst het goede gevoel in de benen terug had. Zit het er aan te komen?

Gisteren reed Marion haar eerste echte wedstrijd van het seizoen 2005 in Hoogstraten-Wortel (B). De meeste van haar collegae hadden er al 6 weken koers opzitten. Dan ontbreekt je het koersritme wat zij wel al hebben. Kan lastig zijn. De omstandigheden waren goed en Marion reed zonder problemen de door de Vlaanderen-Capri-Sonne-ploeg gedomineerde koers uit. Nog enkele weken verder roderen in de koersen en “het” zou er weer moeten zijn. Emma Davies won na een lange solo voor Ludivine Henrion.
Vanavond reed Marion weer de interclubwedstrijd van wielervereniging de Mol te Dordrecht. Ook nu weer wist ze van de drie rensters, die nog in dezelfde ronde reden als de mannen, de sprint te winnen. Toch leuk.

Afgelopen week zou Marion naar Zuid-Frankrijk gaan ter compensatie van de door een forse griep verloren gegane trainingsstage in Fuengirola, welke eind februari/begin maart gepland was. Aangezien de weersvoorspellingen in Zuid-Frankrijk niet echt je van het waren, heeft ze besloten in Nederland te blijven om een week intensief te trainen. Dan kon ze met de diverse groepen in haar omgeving mee, om vervolgens voor of na elke groeptraining bij te trainen. Ook reed ze twee wedstrijdjes: maandag reed ze na een middagtraining s’avonds nog een interclubwedstrijd te Dordrecht welke zij met winst wist af te sluiten (voor Iris Slappendel). Gisteren kon ze lekker op de fiets op en neer naar Terheijden om daar een wedstrijd bij de mannen van de BWF te rijden. Ook hier wist zij de winst in de vrouwencategorie te pakken (voor Hanny van der Valk en Kristel Verkooijen). De week was alles bij elkaar erg geslaagd: het was dan wel geen lente, doch de geplande kilometers heeft ze bij redelijk goede weersomstandigheden kunnen realiseren. Het voordeel van de trainingsomstandigheden in Nederland is dan weer dat je in de diverse groepen tevens de snelheid gecombineerd met intensiteit beter kunt trainen dan in Zuid-Frankrijk. Bovendien spaar je twee reisdagen uit! Hopelijk is Marion nu weer op het niveau om volgende week in Hoogstraten-Wortel met succes bij de elite-vrouwen haar echte seizoenstart te maken. Vandaag reed ze dan nog de interclubwedstrijd van de Mol te Dordrecht, waarin ze bij de vrouwen wederom als winnares over de streep kwam.

Marion wist na de forse griepaanval van een maand geleden echt niet waar ze conditioneel stond in haar voorbereiding. Dichtbij huis was er de gelegenheid bij de mannen mee te koersen in de BWF-ronde van Ulicoten; een koers van 40 km. op een mooie ronde door de polder. Dan nog op de fiets heen en terug en je dag is weer goed ingevuld.
Er stonden 55 renners/rensters aan de start. Beetje bij beetje werden er van achter renners gelost. Binnen het uur had men de 40 km. erop zitten. In het gedrang naar de laatste bocht kwam Marion in een sandwich terecht en moest daardoor bij de vrouwen de Belgische Annick van Leuven voor laten gaan. Buiten dat kan men niet anders zeggen dan dat die van Leuven een uitstekend koereur is. Als die eens in Belgie bij de vrouwen zou gaan koersen! Maar ja, Marion werd 2de (en 19de in de mannen-uitslag). Het belangrijkste van de dag was te constateren dat Marion zeer goed mee wist te rijden en met wat progressie binnen niet al te lange tijd weer koerswaardig lijkt voor wedstrijden bij de elite-vrouwen. Ze was naar aanleiding van haar hartslagmeter gaan twijfelen of dit nog te realiseren zou zijn!

Marion is met de griepaanval flink aan de beurt gekomen. Een dag of drie heeft ze tegen de 40 graden koorts gehad, ze zat tegen een longontsteking aan en moest dus voor een week aan de antibiotica. Veertien dagen lang is ze niet buiten gekomen, reed na een week wel een uurtje per dag op de fietsergometer, maar dat is dus niets met wat het in de opbouw naar het nieuwe seizoen had moeten zijn. Het is niet anders. Ze merkt het dan ook tijdens de trainingswedstrijdjes: snel loopt haar hartslag op richting het maximum. Wat moet je dan? Rustig blijven, luisteren naar je lichaam en slechts datgene doen wat het lichaam aangeeft dat het kan hebben. Kortom, de tijd nemen, rustig opbouwen en niet de fout maken de opgelopen achterstand geforceerd te corrigeren. Hopen op goed weer met hogere temperaturen, zaterdags de wedstrijdjes bij de Mol in Dordrecht meepikken en proberen er een goede week in Zuid-Frankrijk van te maken. Er is geen man over boord, het seizoen is nog lang en de ervaring leert dat als je nu al echt goed rijdt ( ondanks het slechte weer en de sporadische koersen ) het moeilijk is dit ook nog te doen na half augustus. Marion tracht zich nog eens te herpakken!

Dat het griepvirus veel zieken maakt hebben velen de laatste weken al aan den lijve ondervonden. Ook Marion is nu voor de bijl gegaan. Mogelijk aangestoken door de vele zieken op haar afdeling, werd Marion zondag ook ziek met hoge koorts als gevolg. Ze was doodziek, snipverkouden en had hoestbuien die vanuit haar tenen leken te komen. Kortom, zo kon ze niet naar Spanje vertrekken. Vandaag zou ze voor een trainingsstage van 11 dagen naar Fuengirola vertrekken, om te kijken of ze nog aan een nieuw seizoen zou beginnen. Dit is een lelijke streep door de rekening. Nu weet ze nog niet waar ze staat. Bovendien, zo is de laatste jaren gebleken, is die trainingsstage in Fuengirola telkens weer een zeer goede stap voorwaarts in de opbouw naar het nieuwe seizoen. Eerst maar eens beter worden (ze kreeg een kuur antibiotica van een week), om vervolgens de draad voorzichtig weer op te pakken. De gedachte is om ter compensatie van deze gemiste stage begin april voor een week naar de Cevennen te gaan: perfect trainingsgebied in Zuid-Frankrijk ten noorden van Narbonne. Als Marion al begint aan het nieuwe seizoen, dan zal dat pas voor eind april zijn (Hoogstraten-Wortel of Amsterdam-Sloten).

Vanavond vond in het Best Western Hotel te Breda het zeer gelaagde “Sportgala Breda” plaats (het nieuwe bestuur heeft er een meer professionele allure aan gegeven), alwaar de diverse “sporttitels van Groot-Breda” werden verdeeld. Voor Marion bleef het bij een nominatie; pakte ze vorig jaar nog de titel van “Sportvrouw van het jaar van Groot-Breda” voor oa. Melissa Boekelmans, nu waren de rollen omgedraaid. Melissa pakte de titel voor Marion. Het 15-jarige talent op de werpnummers (uitstekende progressie in haar worpafstanden, doch de internale titels ontbreken vooralsnog!), haalde het voor Marion (met haar Europese- en wereldtitels!). Voor Marion was dit evenwel een mooie afsluiting van een carriere op internationaal niveau. Mocht Marion de echte start dit jaar nog maken, dan lijkt dit beperkt te blijven tot het circuit van wedstrijden voor elite-vrouwen in Nederland, Belgie en Duitsland. Lekker die koersen uitkiezen, waarvan Marion weet dat deze haar erg liggen. Of Marion daadwerklijk nog een nieuwe seizoenstart maakt is evenwel nog even afwachten.

Voor de andere twee genomineerde leden van wielervereninging Breda-Knooppunt liep het als volgt af. Ricardo van der Velde was succesvol in de verkiezing van “mannelijk sporttalent van het jaar van Groot-Breda” door de begeerde titel te pakken voor Ingmar Dolmans (petanque) en Sander Hage (atletiek). Een terechte uitslag gezien zijn behaalde resultaten. Voor Willem Dielemans bleef het resultaat ook beperkt tot een nominatie in de verkiezing van Sportvrijwilliger van het jaar. Hier ging Cees Smit met de titel strijken na een 35-jarig dientverband bij BISO’65.