10e IN KONTICH (B) EN 14e IN OBDAM

Gisteren reed Marion een koers voor elite-vrouwen over 70 km. in het Belgische Kontich. Er stonden 60 rensters aan het vertrek, waaronder de Nieuw Zeelandse Sarah Ulmer (de renster die het wereldrecord op de achtervolging van Leontien Zijlaard-van Moorsel afsnoepte). Ondanks de sterk wisselvallige weersvooruitzichten was Marion toch maar naar Kontich gegaan; het zag er in Bavel immers redelijk uit! Mede door toedoen van Sarah Ulmer werd er vanuit het vertrek hard gekoerst. Sarah reed wat dom telkens bijna vanaf de kop weg, vaak gecounterd door Evy van Damme, die duidelijk het achterwiel van Sarah in de gaten hield. Ook Marion reed nog met een groepje weg (met oa. Karin de Krijger en twee van de gezusters Debboudt), doch ook deze uitval werd gecounterd door Ulmer. En dan begon de ellende: regen, wat heet, een plensbui van een uur. En hierdoor sterk dalende temperaturen…het werd koud op de fiets. Het vennijn ging uit de koers; iedereen reed wat bedachtzamer door de bochten; ondanks dat enkele valpartijen oa. van Heidi Vissenberg met een sleutelbeenbreuk tot gevolg. Desondanks reed in de finale Ilse Temmerman met Anja Nobus definitief weg. Anja won de koers. Met de regen werd Marion niet verwacht in de sprint van het peloton vanwege enkele gevaarlijke bochten in de laatste kilometers. Wat gebeurde? Marion wist zich door de wind en oa. via het wiel van Ulmer en van Damme op een “veilige manier” goed in stelling te brengen. Ze kwam kort uit de laatste bocht en reed naar de tiende plaats in de uitslag. De sprint van het peloton werd, net zoals in Zwevegem, gewonnen door Henrion.

Vandaag toog Marion naar het Noord-Hollandse Obdam waar een koers voor elite-vrouwen werd verreden over 60 km. op een mooi, doch snel asfalt-rondje. Hoewel er niet veel rensters werden verwacht, stonden toch 45 rensters aan de start waaronder talrijke goede coureurs, zoals oa. Leontien Zijlaard-van Moorsel. Er werd snel vertrokken en het tempo bleef voortdurend hoog. Na vele schermutselingen reed er tenslotte een kopgroep van vijf weg met hierin Leontien, Vera Koedooder, Arenda Grimbergen, Christine Mos en Sharon van Essen. Leontien, ondanks dat ze niet super zou zijn vanwege de gevolgen van het contact met de beruchte processie-rups, loste net als vorige week in Zwijndrecht de hele kopgroep. Vera Koedooder sneuvelde als laatste en kon hiermee de tweede plaats veilig stellen. In de finale reden nog 7 rensters weg uit het peloton, zodat het peloton moest sprinten voor de dertiende plaats. Deze sprint werd gewonnen door Monique Rotmensen die Marion klopte. Marion had niet de beste benen na de inspanning in het koude en regenachtige weer van gisteren, doch wist hiermee weer wel een prijsje te pakken tussen al die jonge meiden: veertiende. Leontien won ondanks het processie-rups-probleem met overmacht voor Vera Koedooder en Arenda Grimbergen.

15e IN ZWIJNDRECHT EN 16e IN ZWEVEGEM (B)

Gisteren reed Marion in Zwijndrecht. Het aantal vertrekkers is af aan het nemen nu vele rensters na een zwaar voorseizoen met misschien wel teveel klassiekers blijkbaar aan wat rust toe zijn. Vrij snel reed Leontien Zijlaard-van Moorsel met nog drie andere rensters weg. Na nogmaals een versnelling reed ze deze eraf en dubbelde tenslotte het peloton. De drie eerdere medevluchters waren toen al teruggepakt door het peloton. Nogmaals reed Leontien van het al erg uitgedunde peloton weg, met daarin toch nog steeds Marion. Ontketend, en blijkbaar al aardig op weg naar de forme voor Athene, won Leontien op grandioze wijze. In de voorlaatste ronde reden Francis Linthorst en Pauline van Bennekom nog weg en reden in deze volgorde over de meet. Het restant van het peloton moest het met de overgebleven prijzen doen. Sissy van Alebeek won de spurt. Marion reed niet super (gisterenavond nog een late dienst gedraaid en het rondje met de slechte stenen en de harde wind dwars over het parcours waren alles bij elkaar wat aan de zware kant voor haar), doch wist nog de vijftiende prijs te pakken.
Vandaag reed ze in een koers voor elite-vrouwen over 85 km. in het Belgische Zwevegem. Er stonden 55 rensters aan de start en het rondje was 3,7 km. met enkele levensgevaarlijke punten. Na verschillende ontsnappingen reed er in twee fasen een groep weg van 7 rensters. Na krap half koers bleek dit de definitieve slag te zijn, mede door het afstoppingswerk van de Vlaanderen-ploeg. Later reden nog 7 rensters weg. Ondanks dat Marion enkele malen probeerde en flink meekoerste, moest ze haar prijs zien te pakken in het peloton. Dit lukte aardig, ondanks dat de finish levensgevaarlijk was. Ze wist als tweede te finishen in de spurt van het peloton en pakte aldus de 16e prijs. De Belgische Cindy Pieters wist solo te winnen. Anja Nobus won de sprint van het restant van de kopgroep voor Evy van Damme.

ERG GESLAAGD NEDERLANDS KAMPIOENSCHAP TE ROTTERDAM: 18e

Vandaag reed Marion het Nederlands kampioenschap voor elite-vrouwen te Rotterdam, haar geboorteplaats. Er stonden 124 geselecteerde rensters aan de start voor een koers over de van Brienenoord- en de Erasmusbrug. Het werd een harde wedstrijd over 121 km. Eerst reed er een trio weg met Anouschka van der Zee, Angela Hillenga en Vera Koedooder. Later sloten oa. Leontien van Moorsel, Chantal Beltman en Arenda Grimberg aan, het werd een groep van 9. Deze groep nam 45 seconden, doch kon niet definitief wegrijden. In de finale kwam het peloton terug, doch Leontien en Chantal bleven buiten schot. In de laatste ronde reden ook nog Loes Markerink en Mirjam Melchers weg. Leontien werd voor de zoveelste maal kampioen, Chantal Beltman twee en Loes Markerink drie. Het restant van het peloton (nog 60 rensters) reed dus voor de vijfde plaats, waarvan de sprint gewonnen werd door Kirsten Wild. Marion had nog voldoende over, wist zich de hele laatste ronde op de eerste lijn te handhaven en trok nu eens niet terug (zoals ze normaal ook niet doet; na de val in Honselersdijk remde ze meestal als een van de eersten!). Ze werd knap 18e. Uiteraard was ze hiermee dik tevreden en ze ziet dit als een afronding van een in duigen gevallen voorseizoen.

NEDERLANDS KAMPIOEN MEDICI TE DORDRECHT, 9e IN NIEUWENDIJK EN 8e IN ZOETERWOUDE

Gisteren reed Marion twee wedstrijden. Vanwege de vele buien die verwacht werden, had Marion de twijfels omtrent het rijden in Nieuwendijk. Daar wordt immers gereden op een klein rondje met klinkers welke bij regen erg glad worden. Vandaar eerst in de ochtend naar Dordrecht, waar op het parcours van wielervereniging de Mol het Nederlands kampioenschap voor para-/medici werd verreden over 40 km. Dit kampioenschap werd gecombineerd met dat van de brandweer. Marion pakte in een massasprint de titel. Nog eens kampioen van Nederland! Daar het weer toch meeviel, liet Marion de gecombineerde huldiging maar schieten om zo net op tijd in Nieuwendijk (aan de andere zijde van de Biesbosch) aan de start te kunnen staan. Hier werd een wedstrijd verreden over 50 km. Na een klein half uur reden Janny Kleinjan en Monique Rotmensen weg van het peloton, welke de achtervolging maar niet geformeerd kreeg. Janny reed in de ultieme finale Monique nog uit het wiel en pakte zo haar eerste overwinning dit jaar. Het peloton reed voor de derde plek. Marion wist zich naar een negende plaats in de uitslag te rijden.
Een geslaagde koersdag, dankzij het uitblijven van de regenbuien!
Vandaag reed Marion dan nog in Zoeterwoude. Het was gelukkig weer droog. Dit mocht ook wel omdat het weer typisch een klinkerrondje was wat met regen niet te doen is. Het was een koers over 65 km. met een niet te groot, doch sterk veld. Heel de Ton van Bemmelen-ploeg, die hier thuis is, stond aan het vertrek inclusief nationaal kampioene Suzanne de Goede. Zij konden evenwel niet voorkomen dat Iris Slappendel in een lange solo naar de overwinning reed. Kate Bates, Lenie Dijkstra en Aukje de Koning reden in deze volgorde naar plek 2 t/m 4. Het peloton reed vanaf plek 5. Marion kwam aan het wiel van Jaccolien Wallaard, als tweede dus, uit de bocht en reed naar een knappe achtste plaats in de uitslag. De prestatiecurve is duidelijk van koers tot koers stijgende.

Artikel uit Algemeen Dagblad/Sportwereld, juni 2004

De oudste deelneemster aan het NK wielrennen, morgen in Rotterdam, had met gemak de moeder kunnen zijn van de jongste. Marion Bax (48) uit Bavel en Loes Markerink (18) uit Raalte zijn beiden regerend wereldkampioen. De een bij de Masters, de ander bij de junioren. Nu rijden ze bij de elite-vrouwen.

MARION BAX, DOORZETTER

Door Vincent Ronnes

Marion Bax is een doorzetter. Daaraan heeft ze niet alleen de wereldtitel van de Masters (de 30-plussers) te danken. Het is haar doorzettingsvermogen dat haar ook in haar “gewone” leven op de been houdt. In oktober 1998 werd ze op de fiets aangereden. “Toen zag het er naar uit dat ik nooit meer zou fietsen.” Een moeilijke revalidatieperiode volgde, maar na enkele maanden zat ze weer op de fiets. Zelfs haar werk op de intensive care-afdeling van het Amphia-ziekenhuis in Breda kon ze tegen de verwachting in weer oppakken. “De orthopeed zei ook: jouw spieren zijn zo verschrikkelijk sterk. Daar doe je nu je voordeel mee.”

Fietsen is alles voor de geboren Rotterdamse. In de jaren 80 maakte ze deel uit van een wielerploeg, van wie Keetie van Oosten- Hage de bekendste was. “Op een gegeven moment raak je wat verzadigd, je hebt alles een keer gezien en toen ik op mijn 28ste ook nog last kreeg van blessures ben ik met wedstrijden gestopt. Ik moest meer rusten. Maar ik ben altijd wel blijven fietsen.”

Lange tijd fietste ze op haar dooie gemak met de recreanten mee. “Via de cyclo-sportieven ben ik toch weer bij wedstrijden terecht gekomen. Ik reed bij hen vaak met de eersten mee. Toen zeiden die anderen: joh, jij rijdt zo hard, je moet weer aan wedstrijden mee gaan doen.”

Dat advies heeft ze bepaald niet in de wind geslagen. Vorig jaar bijvoorbeeld fietste ze bij de elite-vrouwen zo’n 75 tot 80 wedstrijden. Ze won er drie, 25 keer was ze bij de eerste tien. Met natuurlijk als hoogtepunt het wereldkampioenschap van de Masters op de baan in Manchester.

Bij het WK op de weg werd ze derde, net als in de tijdrit. “Dit jaar ben ik bij de eerste wedstrijd gevallen, mijn sleutelbeen gebroken, dus daarom ben ik nu pas wat later op dreef.

“Je moet er veel voor laten, maar ook veel voor doen. Het belangrijkste is dat je het graag doet.” Het moge duidelijk zijn, aan trainen heeft ze geen hekel. Per week zit de 48-jarige West-Brabantse zo’n 20 tot 25 uur op de fiets.

“Over het algemeen krijg ik wel leuke reacties.” Haar leeftijd is uitzonderlijk in de categorie elite. “Vorig jaar werd ik 22ste op het NK. Ik neem me voor dit jaar bij de eerste 40 te rijden.”

Dat ze er volgend jaar weer bij zal zijn sluit ze zeker niet uit. “Ik ben ook nog uitgenodigd aan de Holland Ladies Tour deel te nemen. Ook ben ik gevraagd volgend jaar bij een club jonge meiden uit Limburg te gaan fietsen. Dan ga ik wat aanwijzingen geven tijdens de wedstrijden. Een beetje wegwijs maken. Dat lijkt me wel leuk. Ik merk nu al tijdens wedstrijden dat ze me opzoeken. Ik denk wel dat ik ze wat kan leren.”

LOES MARKERINK, AANVALSTER

Loes Markerink is een aanvalster. Ze is niet het type dat het allang mooi vindt om morgen alleen maar mee te fietsen met de vrouwen van naam. Als het even kan mogen ze verwachten dat de jongste deelneemster van het veld in de aanval gaat. ” Aanvallen wil ik altijd wel. Je moet een beetje geluk hebben, proberen weg te komen met een groepje.”

Haar aanvalslust heeft haar jonge leven al van veel mooie momenten voorzien. Loes is een sportvrouw. Ze hockeyde tot haar 14de, op haar 12de begon ze met fietsen. Maar die combinatie was na twee jaar al niet meer vol te houden.

Als lid van de wielerclub CTR Raalte trainde ze twee keer per week, elke dinsdag en donderdag een beetje sprinten en zo nu en dan wat specifieke oefeningen. Toen ze Nederlands kampioene werd bij de dames-nieuwelingen (15-16 jaar) kwam ze in de nationale selectie van Monique Knol en begon het pas echt te kriebelen.

Op het WK voor junioren in 2002 in het Belgische Zolder moest ze nog het voorbereidende werk verrichten voor de latere wereldkampioene Suzanne de Goede. Zelf werd ze 31ste. Vorig jaar in het Canadese Hamilton (“de eerste keer dat ik in een vliegtuig zat, was wel gaaf”) mocht ze meer haar eigen gang gaan. Dat leverde een prachtige gouden medaille op.

Ze begon afgelopen schooljaar aan de Pabo in Zwolle, maar halverwege haakte ze af. “In september begin ik weer aan een opleiding, Sport, Gezondheid en Management in Arnhem of Groningen. Ik hoop in Groningen, want dan kan ik met een groepje wielrensters samen trainen.” Wielrennen is alles voor haar. Maar een opleiding achter de hand houden, lijkt haar wel verstandig. “Er zijn er weinig die er geld mee verdienen.”

Omdat ze nog net voor de jaarwisseling 19 wordt, mag ze sinds het begin van het jaar met de Grote Vrouwen meedoen. “Het is wel gaaf om met vrouwen als Leontien van Moorsel mee te fietsen. De eerste keer kijk je daar wel van op. Maar ook dat went wel weer.”

Het gaat lekker dit jaar. Derde op het NK tijdrijden in Bergeijk en in de driedaagse wedstrijd De Ster van Walcheren eindigde ze als zevende in het eindklassement. “Maar de overgang naar de elite is wel groot, hoor. Het peloton is veel groter. En de afstanden ook. Bij de junioren reden we 60, 70 kilometer, nu is dat vaak 120 tot 140 kilometer. Dat maakt wel even wat uit. Maar vorig jaar hebben we met een stel van At Home Cycling Team al wat extra kilometers gemaakt om die overstap kleiner te maken.” Begin dit jaar ervaarde ze in Frankrijk wat het zwaardere werk betekent. “Het was een tiendaagse wedstrijd, maar na acht dagen zeiden ze dat ik er maar mee moest stoppen. Toen was het mooi geweest.”

19e IN HET BELGISCHE OOSTMALLE

Vandaag reed Marion in het Belgische Oostmalle. Hier werd tevens voor de Antwerpse rensters het kampioenschap van de provincie gehouden. Een wedstrijd in een wedstrijd derhalve over 75 km. Beetje bij beetje reed er rond halfkoers een kopgroep weg van 9 rensters, welke tenslotte voor de overwinning en de provinciale titel zouden strijden. Enkele kilometers voor het einde reed er nog een tweetal weg. De voorlaatste ronde leek Marion met nog 3 anderen weg te rijden. Ze werden de laatste ronde terug gepakt. Marion wist zich ondanks dat toch op de eerste lijn te handhaven en kwam als derde uit de laatste bocht. Ze werd nog door enkele rensters overstoken, om vervolgens als negentiende te finishen. Sandra Rombouts won de koers.
Gisteren reed Marion in Belsele (Belgie) in een koers over 80 km., ook al niet slecht. Ze zat enkele keren mee voorruit, doch moest met het restant van het peloton spurten voor haar prijs. De laatste bocht dacht een renster binnendoor te kunnen komen, wat niet lukte. Alles en iedereen die aan de binnenkant zat moest volop in de remmen. Dag prijs. Katleen Vermeiren won op imponerende wijze: eerst reed ze een poos solo, werd ze door enkele rensters bijgehaald, om vervolgens de sprint van de kopgroep te winnen.

23e IN NK TIJDRIJDEN TE BERGEIJK

Vanavond werd Marion 23e in het Nederlands Kampioenschap tijdrijden te Bergeijk. De tijdrit ging over een lengte van 27,7 km. en na een opening van wat draaien en keren, werd er gereden over lange stukken. Ondanks de weersvoorspelling dat het mogelijk zou gaan onweren, bleef het gelukkig droog. Wel stond er een matig briesje.
Marion heeft voor dit werk nog niet de goede benen met voldoende macht (een periode zonder koersen kost je de opbouw van “macht”, waardoor net dat tandje groter rijden er nog niet inzit). Na een matige start kon ze toch redelijk in haar ritme komen en wist datgene te realiseren waarvoor ze was gekomen: ze wilde een acceptabele tijd neerzetten en minstens 10 rensters achter zich houden. Deze doelstelling wist ze te halen, waardoor ze met een voldaan gevoel naar huis kon.
Mirjam Melchers werd kampioene voor Loes Gunnewijk en Loes Markerink.

3e IN HOORN

Vandaag reed Marion in het Noord-Hollandse Hoorn. Het was een goochel-rondje in het centrum van de stad Hoorn: “hartje Hoorn”. Beetje bij beetje werd het peloton uitgedund en tenslotte reden er 10 rensters voor de zege. Marion kwam iets te weinig van voor uit de laatste bocht, als vijfde, kon nog twee rensters pareren in de sprint, om vervolgens als derde te finishen. Ze kwam dusdanig hard, zodat ze zich achteraf achter de oren moest krabben: een nog kortere plaats had er ingezeten als ze niet van zover had hoeven komen. Maar ja, allee, koers is koers! Toch weer op het podium achter Marlijn Binnendijk (1e) en Joukje Braam (2e). Zie fotoboek.

Uit “Burgerjaarverslag 2003 Gemeente Breda”, juni 2004

Marion Bax: “Eer om sportvrouw van het jaar te zijn”

Van Mr. C.G.J. Rutten / J.C.J.M. Klaverdijk

In februari 2004 werd wielrenster Marion Bax tot “Bredase Sportvrouw van het Jaar 2003” gekozen. Ze deelt haar passie voor de wielersport met burgemeester Rutten. “Na drie eerdere nominaties vond ik het heel leuk om die titel te winnen”, zegt de inwoonster van Bavel. Ondanks haar leeftijd van 47 jaar koerst ze nog steeds tussen de elitevrouwen. Haar wielercarrière is er een van hoogte- en dieptepunten. Veel prijzen, maar ook veel kwetsuren door valpartijen. “Ik begon 2004 met een sleutelbeenbreuk, maar 2003 was een superseizoen. Alle wedstrijden om de diverse wereldtitels bij de Masters stond ik op het podium. De verkiezing tot sportvrouw is een bekroning. Breda heeft ambitie en allure, dus vind ik de prijs echt een eer.”

“Ik woon sinds 1981 in Bavel, waar ik me thuis voel. De herindeling van 1997, waardoor Bavel bij Breda kwam, heeft mijn woongenot niet veranderd. Wat me wel zorgen baart, is de verstedelijking. Als ik naar Rijen fiets, zie ik Breda al bijna tegen Tilburg aangeplakt zitten. Naar het zuiden is het nog wel groen, gelukkig. Maar door die groeiende steden nemen de trainingsmogelijkheden voor wielrenners wel af. Een wielercircuit, bijvoorbeeld rond het toekomstige complex van JEKA, zou uitkomst bieden. Er ligt een prima accommodatie aan de Terheijdenseweg, maar die is voor de jeugd en de nieuwelingen. Amateurs rijden harder, die vliegen daar uit de bocht.”

“Als ik kijk naar het Bredase sportleven, dan zie ik dat de meeste clubs het steeds moeilijker hebben om het hoofd boven water te houden. NAC Breda is een prachtig uithangbord voor de stad, maar een nadeel is dat de club veel sponsors naar zich toetrekt. Of de gemeente meer in de sport moet investeren? Het is een moeilijke tijd. Een sponsor kan zijn geld maar één keer uitgeven, en dat geldt voor de gemeente net zo. Toch lijkt me de voor de gemeente relatief kleine investering voor de aanleg van een wielercircuit rond het toekomstige JEKA-complex verantwoord en een goed gebaar naar de in deze streken nog immer populaire wielersport.”

“Burgemeester Rutten heb ik nog niet ontmoet. Ik revalideerde in 1999 thuis van een zwaar ongeluk toen hij op de ziekenhuisafdeling kwam te liggen waar ik parttime werk. Ook hij had een enorme smak met de racefiets gemaakt. We liepen elkaar net mis. Maar hij kan me altijd bellen voor een fietstocht!”

7e IN ZUID-NEDERLANDS- EN 3e IN DISTRICTS-KAMPIOENSCHAP

Vandaag reed Marion in het Zuid-Nederlands kampioenschap voor elite-vrouwen in het Limburgse Roggel. In deze wedstrijd werd tevens het districtskampioenschap voor het district Zuid-West Brabant/Zeeland verreden. Er stonden 45 rensters aan de start. De koers werd op een mooie ronde van 4 kilometer gehouden en de vrouwen startten 2 minuten na de junioren. Dit laatste werd beslissend voor het verloop van de koers. Na een normaal koersverloop in het eerste half uur, reden de junioren, zoals verwacht achterop het vrouwen-peloton. Dan is het natuurlijk alle hens aan dek. Vrouwen, die een harde koers willen en kunnen hebben, zijn dan in het voordeel doordat ze “gemakkelijk” in het junioren-peloton inpikken. Het vrouwen-peloton was dan ook snel gehalveerd. Bij het naderen van een onweersbui trok de wind flink aan en verbrokkelde het restant van het vrouwen-peloton met dat van de mannen. Drie vrouwen reden met de junioren weg; Marion kwam in een groepje te zitten met Minke van Dongen, Marieke Verhoeven en Inge Kep. Zij bleven voor de rest uitrijden en reden tenslotte voor de 4e plaats. Reza Hormes-Ravenstijn werd kampioene, voor Mirella van Melis en Janne Brok. Marieke Verhoeven werd vierde voor Inge Klep, Minke van Dongen en Marion. Wat betreft het districtskampioenschap Zuid-West Brabant/Zeeland, werd Marion derde achter kampioene Marieke Verhoeven en Minke van Dongen.

Een dag eerder zat het Marion weer eens tegen, zoals al zo vaak dit jaar. In Oudenbosch moest het zonodig weer eens regen, niet bepaald iets waar Marion op zit te wachten na de fatale val van Honselersdijk nog vers in het geheugen. Toch maar besloten te starten, reed ze de koers met de nodige reserves uit. Raapte ze alle moed bij elkaar om in de laatste ronde toch nog een prijsje te pakken (het peloton reed voor de vierde plaats), dacht ze bij Mirella van Melis het goede wiel te pakken te hebben, krijgt van Melis een klapband in de laatste bocht. Weg dat kleine prijsje waar Marion zicht op had. Arenda Grimberg won de koers na een lange vlucht met Andrea Bosman.